2659241614

POLSKA AKADEMIA NAUK ARCHIWUM W WARSZAWIE ODDZIAŁ W POZNANIU

Jarosław Matysiak (Poznań)

Materiały Stefana Saskiego (1888-1974)

(P.III-62)

Stefan Eugeniusz Saski urodził się 20 października 1888 r. w Dubnie jako syn Edwarda Karola- oficera armii rosyjskiej i Marii z domu Pohl. Uczył się w gimnazjach w Rydze, w Warszawie (w 1905 r. wziął udział w strajku szkolnym), następnie w tamtejszej prywatnej szkole Artura Jeżewskiego, a od 1906 r. w warszawskim prywatnym gimnazjum Wojciecha Górskiego, gdzie w 1907 r. uzyskał maturę. W 1908/9 r. rozpoczął studia polonistyczne na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego, które kontynuował od roku 1909/10 na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Absolutorium otrzymał w kwietniu 1913 r. a w 1914 r. zdał egzaminy doktorskie na tej uczelni i przedstawił pracę Studia nad hipotaksą staropolską 1: Funkcje hipotaktyczne formy: co wykonaną pod kierunkiem prof. Jana Łosia, ale uzyskaniu tytułu doktora przeszkodził wybuch I wojny światowej.

W latach 1914-1939 uczył w warszawskich szkołach średnich, nadto wykładał język polski w instytucjach kształcących nauczycieli: w Państwowym Instytucie Nauczycielskim w Warszawie, w Państwowym Wyższym Kursie Nauczycielskim w Warszawie, w Instytucie Nauczycielskim w Łodzi oraz w Wolnej Wszechnicy Polskiej, gdzie z czasem został docentem. Był od lat dwudziestych członkiem Komisji Książek i Pomocy Szkolnych w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, a w latach 1935-1936 członkiem Komitetu Ortograficznego Polskiej Akademii Umiejętności, który uchwalił obowiązującą do dziś ortografię. W latach 1921-1925 był językowym korektorem, a od końca 1923 r. także sekretarzem redakcji „Przeglądu Warszawskiego”. W latach 1921-1931 wchodził jako korektor językowy w skład redakcji „Pamiętnika Warszawskiego”.

Podczas okupacji uczył w jawnym szkolnictwie i jednocześnie prowadził na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich zajęcia z zakresu językoznawstwa dla studentów polonistyki. Po wojnie, w 1945 r. przez kilka miesięcy uczył w szkołach zawodowych w Radomiu, po czym przeniósł się do Poznania, gdzie współorganizował studia polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim (UP). Od września 1945 r. rozpoczął pracę na stanowisku adiunkta w Katedrze Języka Polskiego UP. W czerwcu 1946 r. Stefan Saski otrzymał tytuł doktora filozofii na Wydziale Humanistycznym UP, a we wrześniu 1954 r. został mianowany na stanowisko zastępcy profesora przy Zespołowej Katedrze Języka Polskiego. W 1956 r. objął kierownictwo Zakładu Filologii Słowiańskiej. W latach 1953-1956 r. był prodziekanem Wydziału Filologicznego. Na emeryturę przeszedł we wrześniu 1961 r.

Obok pracy dydaktycznej na uczelni zajmował się pracą naukową. Razem z prof. Romanem Pollakiem był współwydawcą powieści wierszem Adama Korczyńskiego Złocista przyjaźnią zdrada (1949) oraz poematu Samuela Twardowskiego Dafnis w drzewo bobkowe przemienieła się (1955). Od 1951 r. był współpracownikiem pracowni Słownika polszczyzny XVI wieku (działającej następnie przy Instytucie Badań Literackich PAN) i wchodził w skład komitetu redakcyjnego Słownika polszczyzny XVI. W 1954 r. został członkiem Komitetu Redakcyjnego Słownika języka Adama Mickiewicza. Należał także do Komitetu Redakcyjnego serii wydawniczej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk „Zabytki

61-725 Poznań, ul. Seweryna Mielżyńskiego 27/29, tel.: [phone], faks: 61852-13-20, e-mail: [e-mail]