plik

��23.Ksiga Izajasza *01 01,01 Widzenie Izajasza, syna Amosa, kt�re miaB w sprawie Judy i Jerozolimy, w czasach kr�l�w judzkich: Ozjasza, Jotama, Achaza i Ezechiasza. 01,02 Niebiosa, sBuchajcie, ziemio, nadstaw uszu, bo Pan przemawia: WykarmiBem i wychowaBem syn�w, lecz oni wystpili przeciw Mnie. 01,03 W�B rozpoznaje swego pana i osioB |B�b swego wBa[ciciela, Izrael na niczym si nie zna, lud m�j niczego nie rozumie. 01,04 Biada ci, narodzie grzeszny, ludu obci|ony nieprawo[ci, plemi zb�jeckie, dzieci wyrodne! Opu[cili Pana, wzgardzili Zwitym Izraela, odwr�cili si wstecz. 01,05 Gdzie was jeszcze uderzy, skoro mno|ycie przestpstwa? CaBa gBowa chora, caBe serce osBabBe; 01,06 od stopy nogi do szczytu gBowy nie ma w nim cz[ci nietknitej: rany i siDce i opuchnite prgi, nie opatrzone ani przewizane, nie zBagodzone oliw. 01,07 Kraj wasz spustoszony, wasze miasta ogniem spalone, cudzoziemcy tratuj wam niwy na waszych oczach: spustoszenie jak po zagBadzie Sodomy. 01,08 C�ra Syjonu ostaBa si jak chatka w winnicy, jak szaBas w ogrodzie warzywnym, jak miasto obl|one. 01,09 Gdyby nam Pan Zastp�w nie zostawiB Reszty, staliby[my si jak Sodoma, podobni byliby[my Gomorze. 01,10 SBuchajcie sBowa PaDskiego, wodzowie sodomscy, daj posBuch prawu naszego Boga, ludu Gomory! 01,11 Co mi po mn�stwie waszych ofiar? - m�wi Pan. Syt jestem caBopalenia kozB�w i Boju tBustych cielc�w. Krew woB�w i baran�w, i kozB�w mi obrzydBa. 01,12 Gdy przychodzicie, by stan przede Mn, kto tego |daB od was, |eby[cie wydeptywali me dziedziDce? 01,13 PrzestaDcie skBadania czczych ofiar! ObrzydBe Mi jest wznoszenie dymu; [wita nowiu, szabaty, zwoBywanie [witych zebraD... Nie mog [cierpie [wit i uroczysto[ci. 01,14 Nienawidz caB dusz waszych [wit nowiu i obchod�w; staBy Mi si ci|arem; sprzykrzyBo Mi si je znosi! 01,15 Gdy wycigniecie rce, odwr�c od was me oczy. Choby[cie nawet mno|yli modlitwy, Ja nie wysBucham. Rce wasze peBne s krwi. 01,16 Obmyjcie si, czy[ci bdzcie! UsuDcie zBo uczynk�w waszych sprzed moich oczu! PrzestaDcie czyni zBo! 01,17 Zaprawiajcie si w dobrem! Troszczcie si o sprawiedliwo[, wspomagajcie uci[nionego, oddajcie sBuszno[ sierocie, w obronie wdowy stawajcie! 01,18 Chodzcie i sp�r ze Mn wiedzcie! - m�wi Pan. Choby wasze grzechy byBy jak szkarBat, jak [nieg wybielej; choby czerwone jak purpura, stan si jak weBna. 01,19 Je|eli bdziecie ulegli i posBuszni, d�br ziemskich bdziecie za|ywa. 01,20 Ale je[li si zatniecie w oporze, miecz was wytpi. Albowiem usta PaDskie 1 [to] wyrzekBy. 01,21 Jak|e| to miasto wierne staBo si nierzdnic? Syjon byB peBen rozsdku, sprawiedliwo[ w nim mieszkaBa, a teraz zab�jcy! 01,22 Twe srebro |u|lem si staBo, wino twoje z wod zmieszane. 01,23 Twoi ksi|ta zbuntowani, wsp�lnicy zBodziei; wszyscy lubi podarki, goni za wynagrodzeniem. Nie oddaj sprawiedliwo[ci sierocie, sprawa wdowy nie dociera do nich. 01,24 Przeto [taka jest] wyrocznia Pana, Boga Zastp�w, WszechwBadcy Izraela: Ach! uraduj si kosztem moich wrog�w, pomszcz si na mych nieprzyjacioBach. 01,25 Obr�c rk moj na ciebie, wypal do czysta tw rud i usun caBy tw�j oB�w. 01,26 Przywr�c twoich sdzi�w jak dawniej, i twoich radnych jak na pocztku. W�wczas ci nazw: Miastem Sprawiedliwo[ci, Grodem Wiernym. 01,27 Syjon okupi si poszanowaniem prawa, a jego nawr�ceni sprawiedliwo[ci. 01,28 Buntownicy za[ i grzesznicy razem bd starci, a odstpujcy od Pana wygin. 01,29 Zaiste, wstyd wam bdzie z powodu terebint�w, kt�re[cie umiBowali, zarumienicie si wobec gaj�w, kt�re[cie obrali sobie. 01,30 Bo bdziecie jak terebint ze zwidBym listowiem i jak ogr�d, w kt�rym nie ma wody. 01,31 I stanie si mocarz podpaBk, a dzieBo jego iskr. ZapBon razem oboje, a nikt nie ugasi. *02 02,01 Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczce Judy i Jerozolimy: 02,02 Stanie si na koDcu czas�w, |e g�ra [wityni PaDskiej stanie mocno na wierzchu g�r i wystrzeli ponad pag�rki. Wszystkie narody do niej popByn, 02,03 mnogie ludy p�jd i rzekn: Chodzcie, wstpmy na G�r PaDsk do [wityni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dr�g swoich, by[my kroczyli Jego [cie|kami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i sBowo PaDskie - z Jeruzalem. 02,04 On bdzie rozjemc pomidzy ludami i wyda wyroki dla licznych narod�w. Wtedy swe miecze przekuj na lemiesze, a swoje wB�cznie na sierpy. Nar�d przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie bd si wicej zaprawia do wojny. 02,05 Chodzcie, domu Jakuba, postpujmy w [wiatBo[ci PaDskiej! 02,06 Zaiste, odrzuciBe[ Tw�j lud, dom Jakuba, bo peBen jest wr�|bit�w i wieszczk�w jak Filistyni; na zgod uderza w rce cudzoziemc�w. 02,07 Kraj jego peBen jest srebra i zBota, a skarby jego s niezliczone. Kraj jego peBen jest koni, a wozy jego nieprzeliczone. 02,08 Kraj jego peBen jest bo|yszczy... [Oni] wielbi rk swoich dzieBo, kt�re wykonaBy ich palce. 02,09 Poni|yB si czBowiek, upodliB [miertelny; nie przebaczaj im! 02,10 Wejdz midzy skaBy, ukryj si w prochu ze strachu przed Panem, przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazi ziemi. 02,11 WyniosBe oczy czBowieka si ukorz i duma ludzka bdzie poni|ona. Sam 2 tylko Pan si wywy|szy dnia owego. 02,12 Albowiem dzieD Pana Zastp�w nadejdzie przeciw wszystkim pysznym i nadtym i przeciw wszystkim hardym, by si ukorzyli, 02,13 przeciw wszystkim cedrom Libanu, wysoko si wzbijajcym, i przeciw wszystkim dbom Baszanu, 02,14 przeciw wszystkim g�rom niebotycznym i przeciw wszystkim pag�rkom wyniosBym, 02,15 przeciw ka|dej wie|y strzelistej i przeciw wszystkim murom obronnym, 02,16 przeciw wszystkim okrtom Tarszisz i przeciw wszystkim statkom zbytkownym. 02,17 Wtedy pycha czBowieka bdzie poni|ona, a upokorzona ludzka wyniosBo[. Sam tylko Pan si wywy|szy dnia owego, 02,18 posgi za[ bo|k�w caBkowicie znikn. 02,19 Wtedy wejd do jaskiD skalnych i do jam podziemnych ze strachu przed Panem, przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazi ziemi. 02,20 Owego dnia czBowiek wyrzuci kretom i nietoperzom bo|ki swe srebrne i baBwany zBote, zrobione po to, by im cze[ oddawaB, 02,21 gdy wejdzie midzy rozpadliny skalne i w szczeliny opoki ze strachu przed Panem, i przed blaskiem Jego majestatu, kiedy powstanie, by przerazi ziemi. 02,22 Zaniechajcie czBowieka, kt�ry ledwie dech ma w nozdrzach. Bo na ile go oceni? *03 03,01 Zaiste, oto Pan, Pan Zastp�w odejmie Jerozolimie i Judzie wszelk podpor - caBy zapas chleba i caBy zapas wody - 03,02 mocarza i wojownika, sdziego i proroka, i wieszczka i starszego, 03,03 pidziesitnika i magnata, radnego i biegBego w magii, i znajcego czary. 03,04 Ksi|tami ustanowi im chBopc�w, mBokosy bd panowa nad nimi. 03,05 Ludzie gnbi bd jeden drugiego i przyjaciel przyjaciela. Wyrostek sponiewiera starca, i prostak dostojnika. 03,06 Tote| uchwyci si jeden swego brata w ojcowskim domu: Ty masz pBaszcz, bdz naszym wodzem; wezmij|e w rce t ruin! 03,07 Ten za[ si podniesie owego dnia m�wic: Nie jestem lekarzem. W mym domu nie ma chleba ni szaty. Nie czyDcie mnie wodzem ludu! 03,08 Zaiste Jeruzalem upada i Juda si wali, bo przeciw Panu s ich sBowa i czyny, by oczy Jego chwaBy obra|a. 03,09 Stronniczo[ ich [wiadczy przeciw nim, jak Sodoma ogBaszaj sw�j grzech, nie ukrywaj [go]. Biada im, bo sami sobie gotuj nieszcz[cie. 03,10 Szcz[liwy sprawiedliwy, bo pozyska dobro; za|ywa bdzie owocu swych czyn�w. 03,11 Biada zBemu, bo odbierze zBo; bo wedBug czyn�w jego rk mu odpBac. 03,12 Ach, m�j lud! MBokos go ciemi|y i kobiety nim rzdz. Ludu m�j! Przyw�dcy twoi ci zwodz, i burz drog, kt�r kroczysz, 03,13 Pan powstaB, by wszcz rozpraw, stoi, by toczy sp�r ze swoim ludem. 3 03,14 Pan wchodzi na rozpraw ze starszymi swego ludu i z jego ksi|tami: To wy[cie spustoszyli winnic, co[cie biednemu zrabowali, jest w waszych domach. 03,15 Jakim prawem uciskacie m�j lud i przygnbiacie oblicza ubogich? Wyrocznia Pana, Boga Zastp�w. 03,16 Pan powiedziaB: Poniewa| si wbiBy w pych c�rki syjoDskie, poniewa| chodz wycigajc szyj i rzucajc oczami, poniewa| chodz wci| drepczc i dzwoni brzkadeBkami u swych n�g, 03,17 przeto Pan sprawi, |e wyBysiej czaszki c�rek syjoDskich, Pan obna|y ich skronie. 03,18 W owym dniu usunie Pan ozdob brzkadeB u trzewik�w, sBoneczka i p�Bksi|yce, 03,19 kolczyki, bransolety i welony, 03,20 diademy, BaDcuszki u n�g i wst|ki, flaszeczki na wonno[ci i amulety, 03,21 pier[cionki i k�Bka do nosa, 03,22 drogie suknie, narzutki i szale, torebki 03,23 i zwierciadeBka, cienk bielizn, zawoje i letnie sukienki. 03,24 I bdzie: zamiast wonno[ci - zaduch, zamiast paska - powr�z, miast uczesanych kdzior�w - Bysina, miast wykwintnej szaty - ciasny w�r, zamiast krasy - wypalone pitno. 03,25 Twoi ludzie polegn od miecza i twoi rycerze na wojnie. 03,26 Jkn jej bramy i okryj si |aBob; a spustoszona na ziemi usidzie. *04 04,01 Siedem niewiast uchwyci si jednego m|czyzny w �w dzieD, m�wic: Sw�j chleb bdziemy jadBy i we wBasn odzie| si ubieraBy. Dozw�l nam tylko nosi twoje imi. Odejmij nam haDb. 04,02 W owym dniu Odro[l Pana stanie si ozdob i chwaB, a owoc ziemi przepychem i kras dla ocalaBych z Izraela. 04,03 I bdzie tak: Ten, kto pozostaB |ywy na Syjonie, i kt�ry si ostaB w Jeruzalem, ka|dy bdzie nazwany [witym i wpisany do [Ksigi] {ycia w Jeruzalem. 04,04 Gdy Pan obmyje brud C�ry SyjoDskiej i krew rozlan oczy[ci wewntrz Jeruzalem tchnieniem sdu i tchnieniem po|ogi, 04,05 wtedy Pan przyjdzie [spocz] na caBej przestrzeni g�ry Syjonu i na tych, kt�rzy si tam zgromadz, we dnie jak obBok z dymu, w nocy jako ol[niewajcy pBomieD ognia. Albowiem nad wszystkim ChwaBa [PaDska] bdzie osBon 04,06 i namiotem, by za dnia da cieD przed skwarem, ucieczk za[ i schronienie przed nawaBnic i ulew. *05 05,01 Chc za[piewa memu Przyjacielowi pie[D o Jego miBo[ci ku swojej winnicy! Przyjaciel m�j miaB winnic na |yznym pag�rku. 05,02 Ot�| okopaB j i oczy[ciB z kamieni i zasadziB w niej szlachetn winoro[l; po[rodku niej zbudowaB wie|, tak|e i tBoczni w niej wykuB. I spodziewaB si, |e wyda winogrona, lecz ona cierpkie wydaBa jagody. 05,03 Teraz wic, o mieszkaDcy Jeruzalem i m|owie z Judy, rozsdzcie, prosz, 4 midzy Mn a midzy winnic moj. 05,04 Co jeszcze miaBem uczyni winnicy mojej, a nie uczyniBem w niej? Czemu, gdy czekaBem, by winogrona wydaBa, ona cierpkie daBa jagody? 05,05 Wic dobrze! Poka| wam, co uczyni winnicy mojej: rozbior jej |ywopBot, by j rozgrabiono; rozwal jej ogrodzenie, by j stratowano. 05,06 Zamieni j w pustyni, nie bdzie przycinana ni plewiona, tak i| wzejd osty i ciernie. Chmurom zaka| spuszcza na ni deszcz. 05,07 Ot�| winnic Pana Zastp�w jest dom Izraela, a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym. OczekiwaB On tam sprawiedliwo[ci, a oto rozlew krwi, i prawowierno[ci, a oto krzyk grozy. 05,08 Biada tym, kt�rzy przydaj dom do domu, przyBczaj rol do roli, tak i| nie ma wolnego miejsca; i wy sami mieszkacie w [rodku kraju. 05,09 Do moich uszu dotarB gBos Pana Zastp�w: Na pewno wiele dom�w ulegnie ruinie: wspaniaBe i wygodne - bd bez mieszkaDc�w! 05,10 Bo dziesi morg�w winnicy dadz jeden bat, a chomer ziarna wyda jedn ef. 05,11 Biada tym, kt�rzy rychBo wstajc rano szukaj sycery, zostaj do p�zna w noc, [bo] wino ich rozgrzewa. 05,12 Nic, tylko harfy i cytry, bbny i flety, i wino na ich ucztach. O spraw Pana nie dbaj ani nie bacz na dzieBa rk Jego. 05,13 Przeto lud m�j p�jdzie w niewol, przez brak rozumu: jego dostojnicy pomr z gBodu, a jego posp�lstwo wyschnie z pragnienia. 05,14 ... Tak, Szeol rozszerzyB sw gardziel, rozwarB sw paszcz nadmiernie; wpada doD tBum miasta wspaniaBy i wyjcy z uciechy. 05,15 Poni|ony bdzie [miertelnik, upokorzony czBowiek, a oczy dumnych bd spuszczone. 05,16 Pan Zastp�w przez sd si wywy|szy, B�g Zwity przez sprawiedliwo[ oka|e sw [wito[. 05,17 Pa[ si bd baranki jak na swym pastwisku, i tBuste kozioBki |er znajd w ruinach. 05,18 Biada tym, kt�rzy na postronkach od woBu cign nieprawo[ci i na powrozach uprz|y swe grzechy! 05,19 Tym, kt�rzy m�wi: Prdzej! Niech przyspieszy On swe dzieBo, by[my zobaczyli, niech si zbli| i urzeczywistni zamiary Zwitego Izraelowego, aby[my je poznali! 05,20 Biada tym, kt�rzy zBo nazywaj dobrem, a dobro zBem, kt�rzy zamieniaj ciemno[ci na [wiatBo, a [wiatBo na ciemno[ci, kt�rzy przemieniaj gorycz na sBodycz, a sBodycz na gorycz! 05,21 Biada tym, kt�rzy si uwa|aj za mdrych i s sprytnymi we wBasnym mniemaniu! 05,22 Biada tym, kt�rzy s bohaterami w piciu wina i dzielni w mieszaniu sycery. 05,23 Tym, kt�rzy za podarek uniewinniaj winnego, a sprawiedliwego odsdzaj od prawa. 5 05,24 Przeto jak sBom po|era jzyk ognisty, a siano znika w pBomieniu, tak korzeD ich bdzie zgnilizn, a kieBek ich jak pyB porwany si wzniesie, bo odrzucili Prawo Pana Zastp�w i wzgardzili tym, co m�wiB Zwity Izraela. 05,25 Dlatego si rozpaliB gniew Pana przeciw swojemu ludowi, wycignB na niego rk, by wymierzy cios, a| g�ry zadr|aBy. Ich trupy jak gn�j zalegBy [rodek ulic. Mimo wszystko gniew Jego si nie u[mierzyB, i rka Jego jest dalej wycignita. 05,26 On zatknie chorgiew dla dalekiego narodu i gwizdem wezwie go z kraDc�w ziemi - i oto on przyjdzie rczy i lekki. 05,27 Nie ma w nim sBabego ani zmczonego, nikt nie drzemie ani nie [pi, nikt nie odpina pasa ze swych bioder ani nie ma rozerwanego rzemyka u trzewik�w. 05,28 StrzaBy jego ostre i ka|dy Buk napity; kopyta jego koni s jak krzemieD, koBa jego rydwan�w pdz jak huragan. 05,29 Jego ryk jest jakby lwicy, on ryczy jak lwitka. Wydaje pomruk, porywa sw zdobycz i umyka, a nikt mu jej nie wyrwie. 05,30 Szum przeciw niemu powstanie w �w dzieD jakby szum morza. Wtedy spojrzymy na ziemi: a oto przera|ajce ciemno[ci, [wiatBo[ si od chmur przymiBa. *06 06,01 W roku [mierci kr�la Ozjasza ujrzaBem Pana siedzcego na wysokim i wyniosBym tronie, a tren Jego szaty wypeBniaB [wityni. 06,02 Serafiny staBy ponad Nim; ka|dy z nich miaB po sze[ skrzydeB; dwoma zakrywaB sw twarz, dwoma okrywaB swoje nogi, a dwoma lataB. 06,03 I woBaB jeden do drugiego: Zwity, Zwity, Zwity jest Pan Zastp�w. CaBa ziemia peBna jest Jego chwaBy. 06,04 Od gBosu tego, kt�ry woBaB, zadrgaBy futryny drzwi, a [witynia napeBniBa si dymem. 06,05 I powiedziaBem: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem m|em o nieczystych wargach i mieszkam po[r�d ludu o nieczystych wargach, a oczy moje ogldaBy Kr�la, Pana Zastp�w! 06,06 W�wczas przyleciaB do mnie jeden z serafin�w, trzymajc w rce wgiel, kt�ry kleszczami wziB z oBtarza. 06,07 DotknB nim ust moich i rzekB: Oto dotknBo to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgBadzony tw�j grzech. 06,08 I usByszaBem gBos Pana m�wicego: Kogo mam posBa? Kto by Nam poszedB? OdpowiedziaBem: Oto ja, po[lij mnie! 06,09 I rzekB [mi]: Idz i m�w do tego ludu: SBuchajcie pilnie, lecz bez zrozumienia, patrzcie uwa|nie, lecz bez rozeznania! 06,10 Zatwardz serce tego ludu, znieczul jego uszy, za[lep jego oczy, i|by oczami nie widziaB ani uszami nie sByszaB, i serce jego by nie pojBo, |eby si nie nawr�ciB i nie byB uzdrowiony. 06,11 Wtedy zapytaBem: Jak dBugo, Panie? On odrzekB: A| run miasta wyludnione i domy bez ludzi, a pola pozostan pustkowiem. 6 06,12 Pan wyrzuci ludzi daleko, tak |e zwikszy si pustynia wewntrz kraju. 06,13 A je[li jeszcze dziesita cz[ [ludno[ci] zostanie, to i ona powt�rnie ulegnie zniszczeniu jak terebint lub db, z kt�rych pieD tylko zostaje po zwaleniu. Reszta jego [bdzie] [witym nasieniem. *07 07,01 Za czas�w Achaza, syna Jotama, syna Ozjasza, kr�la Judy, wyruszyB Resin, kr�l Aramu, z Pekachem, synem Remaliasza, kr�lem Izraela, przeciw Jerozolimie, aby z ni toczy wojn, ale nie m�gB jej zdoby. 07,02 I przyniesiono t wiadomo[ do domu Dawida: Aram stanB obozem w Efraimie! W�wczas zadr|aBo serce kr�la i serce ludu jego, jak dr| od wichru drzewa w lesie. 07,03 Pan za[ rzekB do Izajasza: Wyjdz|e naprzeciw Achaza, ty i tw�j synek, Szear-Jaszub, na koniec kanaBu Wy|szej Sadzawki, na drog Pola Folusznika, 07,04 i powiesz do niego: Uwa|aj, bdz spokojny, nie b�j si!... Niech twoje serce nie sBabnie z powodu tych dw�ch oto niedopaBk�w dymicych gBowni, z powodu zaciekBo[ci Resina, Aramejczyk�w i syna Remaliasza: 07,05 dlatego |e Aramejczycy, Efraim i syn Remaliasza postanowili tw zgub, m�wic: 07,06 Wtargnijmy do Judei, przerazmy j i podbijmy dla siebie, a kr�lem nad ni ustanowimy syna Tabeela! 07,07 Tak m�wi Pan B�g: Nic z tego - nie stanie si tak! 07,08a Bo stolic Aramu jest Damaszek, a gBow Damaszku Resin; 07,09a i stolic Efraima jest Samaria, a gBow Samarii syn Remaliasza; 07,08b ale jeszcze sze[dziesit pi lat, a Efraim zdruzgotany przestanie by narodem. 07,09b Je|eli nie uwierzycie, nie ostoicie si. 07,10 I znowu Pan przem�wiB do Achaza tymi sBowami: 07,11 Pro[ dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to gBboko w Szeolu, czy to wysoko w g�rze! 07,12 Lecz Achaz odpowiedziaB: Nie bd prosiB i nie bd wystawiaB Pana na pr�b. 07,13 Wtedy rzekB [Izajasz]: SBuchajcie wic, domu Dawidowy: Czy| maBo wam naprzykrza si ludziom, i| naprzykrzacie si tak|e mojemu Bogu? 07,14 Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel. 07,15 Zmietan i mi�d spo|ywa bdzie, a| si nauczy odrzuca zBo, a wybiera dobro. 07,16 Bo zanim ChBopiec bdzie umiaB odrzuca zBo, a wybiera dobro, zostanie opuszczona kraina, kt�rej dw�ch kr�l�w ty si ulkBe[. 07,17 Pan sprowadzi na ciebie i na tw�j lud, i na dom twego ojca czasy, jakich nie byBo od chwili odpadnicia Efraima od Judy. 07,18 W owym dniu zagwi|d|e Pan na muchy przy koDcu odn�g nilowych w Egipcie i na pszczoBy w ziemi asyryjskiej. 7 07,19 I przylec, i wszystkie razem obsid parowy potok�w i rozpadliny skalne, ka|dy krzak kolczasty i wszystkie pastwiska. 07,20 W owym dniu ogoli Pan brzytw, wynajt za Rzek, gBow i wBosy na nogach, tak|e i brod obetnie. 07,21 W owym dniu ka|dy bdzie hodowaB sztuk bydBa i dwie owce, 07,22 a dziki obfitemu udojowi mleka bdzie jadB [mietan. Zaiste, [mietan i mi�d je[ bdzie ka|dy pozostaBy w kraju. 07,23 W owym dniu wszelki obszar, tam gdzie jest tysic winnych szczep�w warto[ci tysica sykl�w srebrnych, bdzie pastw gBogu i cierni. 07,24 Ze strzaBami i z Bukiem wejdzie tam [my[liwy], bo caBa ziemia bdzie [pokryta] gBogiem i cierniami. 07,25 A we wszystkie g�ry, kt�re si uprawiaBo motyk, nikt si nie zapu[ci, bojc si gBogu i cierni; posBu| one na wygon dla woB�w i do deptania przez trzod. *08 08,01 Pan powiedziaB do mnie: Wez sobie wielk tabliczk i napisz na niej zwykBymi literami: Maher-Szalal-Chasz-Baz. 08,02 Nastpnie znajdz mi [wiadk�w godnych zaufania: kapBana Uriasza i Zachariasza, syna Jeberekiasza! - 08,03 Zbli|yBem si te| do prorokini. Ona poczBa i porodziBa syna. I rzekB mi Pan: Nazwij go imieniem Maher-Szalal-Chasz-Baz, 08,04 bo zanim chBopiec nauczy si wymawia "tata" i "mama", zanios bogactwa Damaszku i Bupy z Samarii przed kr�la asyryjskiego. 08,05 Ponownie Pan przem�wiB do mnie tymi sBowami: 08,06 Poniewa| lud ten wzgardziB wod Siloe, co pBynie Bagodnie, a dr|y przed Resinem i przed synem Remaliasza, 08,07 dlatego: Oto Pan sprawia, |e wzbieraj przeciw niemu wody Rzeki gwaBtowne i obfite - - i wtargn do wszystkich jej Bo|ysk, i przekrocz wszystkie jej strome brzegi; 08,08 i wedr si do Judy, zatopi i przelej si, a| sign po szyj. Jej skrzydBa bd rozpostarte na caB szeroko[ twej ziemi, o Emmanuelu! 08,09 Dowiedzcie si, ludy, bdziecie zgniecione! Wszystkie kraDce ziemi, sBuchajcie: Przypaszcie broD, bdziecie zgniecione! Przypaszcie broD, bdziecie zgniecione! 08,10 Opracujcie plan, a bdzie udaremniony. Wydajcie rozkaz, a nie nabierze mocy, albowiem z nami B�g. 08,11 Zaiste, tak wyrzekB Pan do mnie, gdy Jego rka mocno mnie ujBa, by mnie odwr�ci od postpowania drog tego ludu: 08,12 Nie nazywajcie spiskiem wszystkiego, co ten lud nazywa spiskiem; i nie lkajcie si, czego on si lka, ani si nie b�jcie! 08,13 Pan Zastp�w - Jego za Zwitego miejcie; On jest Tym, kt�rego si lka macie i kt�ry was winien bojazni przejmowa. 08,14 On bdzie kamieniem obrazy i skaB potknicia si dla obu dom�w Izraela; 8 puBapk i sidBem dla mieszkaDc�w Jeruzalem. 08,15 Wielu z nich si potknie, upadnie i rozbije, bd usidleni i w niewol wzici. 08,16 Zamykam [wiadectwo i piecztuj pouczenie w[r�d moich uczni�w. 08,17 Oczekuj Pana, kt�ry ukrywa swe oblicze przed domem Jakuba, i w Nim pokBadam nadziej. 08,18 Oto ja i dzieci moje, kt�re mi daB Pan, stanowimy wieszcze znaki w Izraelu od Pana Zastp�w, co na g�rze Syjon przebywa. 08,19 Gdy za[ wam powiedz: Radzcie si wywoBywaczy duch�w i wr�|bit�w, kt�rzy szepc i mrucz [zaklcia]. Czy| lud nie powinien radzi si swoich bog�w? Czy nie powinien pyta umarBych o los |ywych? 08,20 Do objawienia i do [wiadectwa! Je[li nie bd m�wi zgodnie z tym hasBem, to nie mam dla nich jutrzenki. 08,21 A bdzie si on bBkaB w kraju uci[niony i wygBodzony; a kiedy zazna gBodu i wpadnie we w[ciekBo[, zacznie przeklina swego kr�la i swego Boga; podniesie oczy w g�r, 08,22 potem popatrzy na ziemi: a oto tylko utrapienie i ciemno[ci, i przygniatajca noc! Ale mrok bdzie rozpdzony. 08,23 W dawniejszych czasach upokorzyB [Pan] krain Zabulona i krain Neftalego, za to w przyszBo[ci chwaB okryje drog do morza, wiodc przez Jordan, krain pogaDsk. *09 09,01 Nar�d kroczcy w ciemno[ciach ujrzaB [wiatBo[ wielk; nad mieszkaDcami kraju mrok�w [wiatBo zabBysBo. 09,02 Pomno|yBe[ rado[, zwikszyBe[ wesele. Rozradowali si przed Tob, jak si raduj we |niwa, jak si wesel przy podziale Bupu. 09,03 Bo zBamaBe[ jego ci|kie jarzmo i dr|ek na jego ramieniu, prt jego ciemizcy jak w dniu pora|ki Madianit�w. 09,04 Bo ka|dy but pieszego |oBnierza, ka|dy pBaszcz zbroczony krwi, p�jd na spalenie, na pastw ognia. 09,05 Albowiem Dzieci nam si narodziBo, Syn zostaB nam dany, na Jego barkach spoczBa wBadza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, B�g Mocny, Odwieczny Ojciec, Ksi| Pokoju. 09,06 Wielkie bdzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad Jego kr�lestwem, kt�re On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwo[ci, odtd i na wieki. Zazdrosna miBo[ Pana Zastp�w tego dokona. 09,07 WydaB Pan wyrok na Jakuba, i spadB on na Izraela. 09,08 Pozna go caBy nar�d: Efraimczycy i mieszkaDcy Samarii, w dumie i w hardo[ci swego serca m�wicy: 09,09 CegBy si rozsypaBy - odbudujemy z kamienia; sykomory wycite - cedrami je zastpimy. 09,10 Lecz Pan wzbudziB przeciw niemu wrog�w i nieprzyjaci�B jego uzbroiB: 9 09,11 Aramejczyk�w od wschodu i Filistyn�w z zachodu, po|erajcych Izraela caB paszcz. Po tym wszystkim nie u[mierzyB si gniew Jego i rka Jego - nadal wycignita. 09,12 Ale nar�d nie nawr�ciB si do swego Karciciela ani nie szukaB Pana Zastp�w. 09,13 W�wczas Pan odciB Izraelowi gBow i ogon, w jednym dniu, palm i sitowie. 09,14 . 09,15 Zwodzicielami si stali przyw�dcy tego narodu, a ci, kt�rym przewodz, zgubili si. 09,16 Dlatego Pan nie oszczdzi jego mBodzieDc�w ani si zlituje nad jego sierotami i wdowami. Bo caBy ten nar�d jest bezbo|ny i zBy, ka|de usta m�wi gBupstwa. Po tym wszystkim nie u[mierzyB si gniew Jego i rka Jego - nadal wycignita. 09,17 Zaiste, niegodziwo[ rozgorzaBa jak po|ar, kt�ry trawi gBogi i ciernie; wybucha w gszczu le[nym, a| wzbijaj si sBupy dymu. 09,18 Od gniewu PaDskiego zapaliB si kraj, i staB si nar�d pastw ognia. Nikt nie ma lito[ci nad bratem swoim. 09,19 Ka|dy po|era ciaBo blizniego; odgryza na prawo, a przecie| Baknie, zjada na lewo, lecz si nie nasyca. 09,20 Manasses [szarpie] Efraima, a Efraim Manassesa, obaj razem godz na Jud. Po tym wszystkim nie u[mierzyB si gniew Jego i rka Jego - nadal wycignita. *10 10,01 Biada prawodawcom ustaw bezbo|nych i tym, co ustanowili przepisy krzywdzce, 10,02 aby sBabych odepchn od sprawiedliwo[ci i wyzu z prawa biednych mego ludu; by wdowy uczyni swoim Bupem i by m�c ograbia sieroty! 10,03 Lecz co zrobicie w dzieD kary, kiedy zagBada nadejdzie z dala? Do kogo si uciekniecie o pomoc, i gdzie zostawicie wasze bogactwa? 10,04 Nic, tylko skuli si wam pomidzy jeDcami albo pa[ w[r�d pomordowanych. Po tym wszystkim nie u[mierzyB si gniew Jego i rka Jego - nadal wycignita. 10,05 Ach, ten Asyryjczyk, r�zga mego gniewu i bicz w mocy mej zapalczywo[ci! 10,06 PosyBam go przeciw narodowi bezbo|nemu, przykazuj mu, aby lud, na kt�ry si zawziBem, ograbiB i zBupiB doszcztnie, by rzuciB go na zdeptanie, jak bBoto na ulicach. 10,07 Lecz on nie tak bdzie mniemaB i serce jego nie tak bdzie rozumiaBo: bo w jego umy[le plan zniszczenia i wycicia w pieD narod�w bez liku. 10,08 Albowiem powie: Czy| moi dow�dcy nie r�wnaj si kr�lom? 10,09 Czy| Kalno nie jest podobne do Karkemisz? Czy| nie jest Chamat podobne do Arpad albo Samaria podobna do Damaszku? 10,10 Jak moja rka dosigBa kr�lestw bo|k�w, kt�rych posgi liczniejsze byBy ni| w Jeruzalem i w Samarii, 10,11 jak uczyniBem Samarii i jej bo|kom, czy| nie tak samo zrobi Jerozolimie i jej posgom? 10 10,12 Gdy Pan dokona caBego dzieBa swego na g�rze Syjon i w Jerozolimie, ukarze owoc pysznego serca kr�la Asyrii i bezczelno[ jego wyniosBych oczu. 10,13 PowiedziaB bowiem: DziaBaBem siB mej rki i wBasnym sprytem, bom jest rozumny. PrzesunBem granice narod�w i rozgrabiBem ich skarby, a mieszkaDc�w powaliBem, jak mocarz. 10,14 Rka moja odkryBa jakby gniazdo bogactwa narod�w. A jak zbieraj porzucone jajka, tak ja zagarnBem caB ziemi; i nie byBo, kto by zatrzepotaB skrzydBem, nikt nie otworzyB dzioba, nikt nie pisnB. 10,15 Czy si pyszni siekiera wobec drwala? Czy si wynosi piBa ponad tracza? Jak gdyby bicz chciaB wywija tym, kt�ry go unosi, i jak gdyby prt chciaB podnosi tego, kt�ry nie jest z drewna. 10,16 Przeto Pan, B�g Zastp�w, ze[le wycieDczenie na jego tusz. Pod jego [wietnym wygldem rozpali si gorczka, jakby zapBonB ogieD. 10,17 ZwiatBo[ Izraela stanie si ogniem, a Zwity jego - pBomieniem, kt�ry po|re i pochBonie jego ciernie i jego gBogi w jednym dniu, 10,18 bujne te| zaro[la jego lasu i zagajnika. Od duszy do ciaBa wszystko wyniszczy i bdzie jak chory, kt�ry ga[nie. 10,19 Ostatek drzew w jego lesie da si policzy, chBopiec je spisa potrafi. 10,20 W owym dniu Reszta z Izraela i ocaleni z domu Jakuba nie bd wicej polega na tym, kt�ry ich bije, ale prawdziwie opr si na Panu, Zwitym Izraela. 10,21 Reszta powr�ci, Reszta z Jakuba do Boga Mocnego. 10,22 Bo choby lud tw�j, o Izraelu, byB jak piasek morski, Reszta z niego powr�ci. Postanowiona jest zagBada, kt�ra dopeBni sprawiedliwo[ci. 10,23 Zaiste, zagBad postanowion wykona Pan, Pan Zastp�w, w caBym kraju. 10,24 Dlatego tak m�wi Pan, B�g Zastp�w: Ludu m�j, co mieszkasz na Syjonie, nie lkaj si Asyrii, kt�ra ci r�zg uderza i bicz sw�j na ciebie podnosi, wzorem Egiptu. 10,25 Bo chwila jeszcze maBa, a skoDczy si moja zapalczywo[ i gniew m�j si obr�ci ku ich zagBadzie. 10,26 Pan Zastp�w wzbudzi bicz na niego, jak wtedy, gdy poraziB Madianit�w przy skale Oreba lub gdy wycignB lask sw przeciw morzu i podni�sB j na drog Egipcjan. 10,27 W �w dzieD spadnie ci z plec�w jego brzemi i jego jarzmo z szyi. 10,28 Wr�g niesie zagBad od strony Rimmon, przybywa od Ajjat, przechodzi przez Migron, w Mikmas zostawia sw�j tabor. 10,29 Przekraczaj ww�z, w Geba staj na nocleg. Rama zadr|aBa, Gibea Saulowa ucieka. 10,30 Bat-Gallim, krzycz na caBy gBos! Laisza, posBuchaj! Anatot, odpowiedz jej! 10,31 Madmena umyka, mieszkaDcy ratuj si ucieczk. 10,32 On dzi[ jeszcze stanie w Nob na post�j, potrz[nie rk na g�r C�ry Syjonu - na pag�rek Jeruzalem. 10,33 Oto Pan, B�g Zastp�w, z trzaskiem obcina korony drzew: najwy|sze 11 wierzchoBki ju| [cite, najwznio[lejsze powalone. 10,34 Gstwiny lasu trzebi si toporem. Pada Liban ze sw wspaniaBo[ci. *11 11,01 I wyro[nie r�|d|ka z pnia Jessego, wypu[ci si odro[l z jego korzeni. 11,02 I spocznie na niej Duch PaDski, duch mdro[ci i rozumu, duch rady i mstwa, duch wiedzy i bojazni PaDskiej. 11,03 Upodoba sobie w bojazni PaDskiej. Nie bdzie sdziB z pozor�w ni wyrokowaB wedBug pogBosek; 11,04 raczej rozsdzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda sBuszny wyrok. R�zg swoich ust uderzy gwaBtownika, tchnieniem swoich warg u[mierci bezbo|nego. 11,05 Sprawiedliwo[ bdzie mu pasem na biodrach, a wierno[ przepasaniem ldzwi. 11,06 Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z kozlciem razem le|e bd, ciel i lew pa[ si bd spoBem i maBy chBopiec bdzie je poganiaB. 11,07 Krowa i niedzwiedzica przestawa bd przyjaznie, mBode ich razem bd legaBy. Lew te| jak w�B bdzie jadaB sBom. 11,08 Niemowl igra bdzie na norze kobry, dziecko wBo|y sw rk do kryj�wki |mii. 11,09 ZBa czyni nie bd ani zgubnie dziaBa po caBej [witej mej g�rze, bo kraj si napeBni znajomo[ci Pana, na ksztaBt w�d, kt�re przepeBniaj morze. 11,10 Owego dnia to si stanie: KorzeD Jessego sta bdzie na znak dla narod�w. Do niego ludy przyjd po rad, i sBawne bdzie miejsce jego spoczynku. 11,11 Owego dnia to si stanie: Pan podniesie po raz drugi rk, aby wykupi Reszt swego ludu, kt�ra ocaleje, z Asyrii i z Egiptu, z Patros i z Kusz, z Elamu i Szinearu, z Chamat i z wysp na morzu. 11,12 Podniesie znak dla pogan i zgromadzi wygnaDc�w Izraela; pozbiera rozproszonych z Judy z czterech stron [wiata. 11,13 W�wczas ustpi zazdro[ Efraima i przeciwnicy Judy bd wytraceni. Efraim nie bdzie wicej zazdro[ciB Judzie, a Juda nie bdzie wicej trapiB Efraima. 11,14 Napadn na tyBy Filistyn�w, ku morzu, i razem obrabuj mieszkaDc�w na wschodzie: na Edom i Moab rozcign sw wBadz, i Ammonici bd im poddani. 11,15 A Pan osuszy odnog Morza Egipskiego gwaBtownym swym podmuchem i potrz[nie rk na Rzek, i rozdzieli j na siedem odn�g, tak |e j przej[ si da w sandaBach. 11,16 Utworzy si droga dla Reszty Jego ludu, kt�ra przetrwa wygnanie w Asyrii, podobnie jak si to staBo dla Izraela, kiedy ten wychodziB z krainy egipskiej. *12 12,01 Ty powiesz w owym dniu: Wychwalam Ci, Panie, bo rozgniewaBe[ si na mnie, lecz Tw�j gniew si u[mierzyB i pocieszyBe[ mi! 12,02 Oto B�g jest zbawieniem moim! Bd miaB ufno[ i nie ulkn si, bo moc moj i pie[ni moj jest Pan. On staB si dla mnie zbawieniem! 12,03 Wy za[ z weselem wod czerpa bdziecie ze zdroj�w zbawienia. 12 12,04 Powiecie w owym dniu: Chwalcie Pana! Wzywajcie Jego imienia! RozgBaszajcie Jego dzieBa w[r�d narod�w, przypominajcie, |e wspaniaBe jest imi Jego! 12,05 Zpiewajcie Panu, bo uczyniB wzniosBe rzeczy! Niech to bdzie wiadome po caBej ziemi! 12,06 Wzno[ okrzyki i woBaj z rado[ci, mieszkanko Syjonu, bo wielki jest po[r�d ciebie Zwity Izraela! *13 13,01 Wyrok na Babilon, kt�ry ujrzaB Izajasz, syn Amosa. 13,02 Na Aysej g�rze zatknijcie znak, podnie[cie okrzyk wojenny; dajcie znak rk, by weszli w bramy ksi|ce. 13,03 Ja daBem rozkaz moim po[wiconym; z powodu mego gniewu zwoBaBem moich wojownik�w, radujcych si z mej wspaniaBo[ci. 13,04 Uwaga! Gwar na g�rach, jakoby tBumu mnogiego. Uwaga! Wrzawa kr�lestw, sprzymierzonych narod�w. To Pan Zastp�w robi przegld wojska do bitwy. 13,05 Przychodz z dalekiej ziemi, od granic nieboskBonu, Pan i narzdzia Jego gniewu, aby spustoszy caB ziemi. 13,06 Zawyjcie, bo bliski jest dzieD PaDski, nadchodzi jako klska z rk Wszechmocnego. 13,07 Dlatego wszystkie rce opadaj, topniej wszystkie serca ludzkie. 13,08 Oni truchlej... ogarniaj ich mki i bole[ci, wij si z b�lu jak ta, kt�ra rodzi; jeden na drugiego patrzy z osBupieniem, oblicza ich s w pBomieniach. 13,09 Oto dzieD PaDski nadchodzi okrutny, najwy|sze wzburzenie i straszny gniew, |eby ziemi uczyni pustkowiem i wygBadzi z niej grzesznik�w. 13,10 Bo gwiazdy niebieskie i Orion nie bd ja[niaBy swym [wiatBem, sBoDce si zami od samego wschodu, i swoim blaskiem ksi|yc nie za[wieci. 13,11 Ukarz Ja [wiat za jego zBo i niegodziwc�w za ich grzechy. PoBo| kres pysze zuchwaBych i dum okrutnik�w poni|. 13,12 Uczyni czBowieka rzadszym ni| najczystsze zBoto, i [miertelnika - dro|szym ni| zBoto z Ofiru. 13,13 Dlatego niebiosa si porusz i ziemia si wstrz[nie w posadach, na skutek oburzenia Pana Zastp�w, gdy rozgorzeje gniew Jego. 13,14 I stanie si tak: jak gazela zgubiona i jak trzoda, kt�rej nikt nie chwyta, ka|dy powr�ci do swego narodu, ka|dy ucieknie do swojego kraju. 13,15 Ka|dy odszukany bdzie przebity, ka|dy zBapany polegnie od miecza. 13,16 Dzieci ich bd roztrzaskane w ich oczach, ich domy bd spldrowane, a |ony - zgwaBcone. 13,17 Oto Ja pobudzam przeciw nim Med�w, kt�rzy nie ceni sobie srebra ani w zBocie si nie kochaj. 13,18 Wszyscy chBopcy bd roztrzaskani, dziewczynki zmia|d|one. Nad noworodkami si nie ulituj, ich oko nie przepu[ci tak|e niemowltom. 13,19 Wtedy Babilon, perBa kr�lestw, klejnot, duma Chaldejczyk�w, stanie si jak 13 Sodoma i Gomora, gdy j B�g wywr�ciB. 13,20 Nie bdzie nigdy wicej zamieszkany ani zaludniony z pokolenia w pokolenie. Nie rozbije tam Arab namiotu ani pasterze nie stan na post�j. 13,21 Dziki zwierz tam mie bdzie swe le|e, sowy napeBni ich domy, strusie si tam zagnie|d| i kozBy bd harcowa. 13,22 Szakale nawoBywa si bd w ich paBacach i hieny wyjc w ich przepysznych gmachach. Godzina jego si zbli|a, jego dni nie bd przedBu|one. *14 14,01 Zaiste, Pan zlituje si nad Jakubem, i znowu sobie obierze Izraela: da im odpocz we wBasnej ojczyznie. Cudzoziemiec przyBczy si do nich i zostanie wcielony do domu Jakuba. 14,02 Przyjm ich narody i zaprowadz do ich miejsca rodzinnego. Dom za[ Izraela wezmie ich sobie w posiadanie na ziemi PaDskiej, jako sBugi i sBu|ce, tak |e bdzie trzymaB w niewoli tych, kt�rzy go trzymali, i panowa bdzie nad swoimi ciemi|ycielami. 14,03 Przyjdzie do tego w�wczas, kiedy Pan da ci pok�j po twych cierpieniach i kBopotach, i po twardej niewoli, kt�r ci przytBoczono, 14,04 |e rozpoczniesz t satyr na kr�la babiloDskiego i powiesz: O, jak|e nadszedB kres ciemizcy! Jak ustaBa jego zuchwaBo[! 14,05 PoBamaB Pan lask zBoczyDc�w i berBo panujcych, 14,06 co smagaBo narody zajadle nieustannymi ciosami, co rzdziBo ludami z w[ciekBo[ci, prze[ladujc je bez miBosierdzia. 14,07 CaBa ziemia odetchnBa uspokojona, szaleje z rado[ci. 14,08 Nawet cyprysy maj uciech z ciebie i cedry libaDskie: Odkd powalony le|ysz, drwale nie wychodz na nas. 14,09 Podziemny Szeol poruszyB si przez ciebie, na zapowiedz twego przybycia; dla ciebie obudziB cienie zmarBych, wszystkich wielmo|�w ziemi; kazaB powsta z tron�w wszystkim kr�lom narod�w. 14,10 Wszyscy oni zabieraj gBos, by ci powiedzie: Ty r�wnie| padBe[ bezsilny jak i my, staBe[ si do nas podobny! 14,11 Do Szeolu strcony tw�j przepych i dzwik twoich harf. Robactwo jest twoim posBaniem, robactwo te| twoim przykryciem. 14,12 Jak|e to spadBe[ z niebios, Ja[niejcy, Synu Jutrzenki? Jak|e runBe[ na ziemi, ty, kt�ry podbijaBe[ narody? 14,13 Ty, kt�ry m�wiBe[ w swym sercu: Wstpi na niebiosa; powy|ej gwiazd Bo|ych postawi m�j tron. Zasid na G�rze Obrad, na kraDcach p�Bnocy. 14,14 Wstpi na szczyty obBok�w, podobny bd do Najwy|szego. 14,15 Jak to? Strcony[ do Szeolu na samo dno OtchBani! 14,16 Kt�rzy ci ujrz, utkwi wzrok w tobie, zastanowi si nad tob: Czy| to nie ten, kt�ry trzsB ziemi, kt�ry obalaB kr�lestwa, 14,17 kt�ry [wiat caBy zamieniaB w pustyni, a miasta jego obracaB w perzyn, kt�ry swych jeDc�w nie zwalniaB do domu? 14,18 Wszyscy Kr�lowie narod�w, wszyscy oni spoczywaj z chwaB, ka|dy w swoim 14 grobowcu. 14,19 A ty[ wyrzucony z twego grobu jak [cierwo obrzydliwe, otoczony pomordowanymi, przebitymi mieczem, jak trup zbezczeszczony! Z tymi, kt�rych skBadaj na kamieniach grobowego doBu, 14,20 ty nie bdziesz zBczony w pogrzebie; bo[ ty zatraciB tw�j kraj, wymordowaBe[ tw�j nar�d. Na wieki nie bdzie wspomniane potomstwo zBoczyDc�w. 14,21 Przygotujcie rzez dla jego syn�w z powodu niegodziwo[ci ich ojca. Niech nie powstan i nie wezm [wiata w dziedzictwo, niech nie napeBni miastami powierzchni ziemi! 14,22 Powstan przeciw nim - wyrocznia Pana Zastp�w - i wygBadz Babilonowi imi i reszt, r�d te| i potomstwo - wyrocznia Pana. 14,23 Przemieni go w posiadBo[ je|�w i w bagna. I wymiot go miotB zagBady - wyrocznia Pana Zastp�w. 14,24 PrzysigB Pan Zastp�w m�wic: Zaprawd, jak umy[liBem, tak si stanie, i jak postanowiBem, tak nastpi: 14,25 {e zBami Asyri na mojej ziemi i zdepc j na moich g�rach. W�wczas jej jarzmo z nich si usunie, jej brzemi spadnie im z bark. 14,26 Taki jest zamiar powzity, co do caBej ziemi; taka jest rka wycignita na wszystkie narody. 14,27 Je|eli Pan Zastp�w postanowiB, kto si odwa|y przeszkodzi? Je|eli rka Jego wycignita, kto j cofnie? 14,28 W roku [mierci kr�la Achaza zostaB ogBoszony nastpujcy wyrok: 14,29 Nie ciesz si, caBa ty Filisteo, i| zostaB zBamany kij, co ci smagaB, bo z zarodka w|a wyjdzie |mija, a owocem jej bdzie smok skrzydlaty. 14,30 Ale ubodzy pa[ bd na moich pastwiskach i ndzarze odpoczn bezpiecznie, podczas gdy Ja u[mierc gBodem twe potomstwo i wygubi twoje ostatki. 14,31 Zawyj, bramo! Krzyknij, miasto! Zadr|yj, caBa Filisteo! Bo z p�Bnocy nadciga dym i nikt si nie odrywa od jego oddziaB�w. 14,32 Co za[ si odpowie posBom barbarzyDc�w? - To, |e Pan zaBo|yB Syjon i do niego si chroni nieszcz[liwi z Jego ludu. *15 15,01 Wyrok na Moab; o tak, w nocy spustoszone, Ar-Moab zginBo! O tak, w nocy spustoszone, Kir-Moab zginBo! 15,02 C�ra Dibonu wstpiBa na wy|yny, by pBaka; nad Nebo i nad Medeb Moab lamentuje. Ostrzy|ona ka|da jego gBowa, ka|da broda zgolona. 15,03 Na jego ulicach przywdziewaj w�r, na jego dachach jcz. Na placach jego wszystko zawodzi, we Bzach si rozpBywa. 15,04 Cheszbon i Eleale krzyknBy, a| do Jahas sBycha ich gBos. Dlatego dr| nerki Moabu, zalkBa si jego dusza. 15,05 Moje serce nad Moabem jczy, jego uchodzcy id a| do Soar /Eglat Szeliszijja/. O tak, drog pod g�r do Luchit z pBaczem wstpuj! O tak, na drodze do Choronaim podnosz krzyk rozpaczy! 15,06 Zaiste, wody Nimrim staj si pustkowiem, bo trawa wyschBa, zniknBa 15 murawa, zabrakBo zieleni. 15,07 Dlatego robi zapasy, a swe zasoby przenosz za Potok Wierzbowy. 15,08 Zaprawd, krzyk obiega granice Moabu, a| do Eglaim brzmi jego biadanie, w Beer-Elim jego zawodzenie. 15,09 Doprawdy, wody Dimonu s peBne krwi, bo zsyBam na Dimon dodatkowe klski: lwa na ocalonych z Moabu i na pozostaBych w kraju. *16 16,01 Po[lijcie baranka dla wBadcy krainy, drog przez pustyni do g�ry C�ry Syjonu! 16,02 Jak ptak odlatujcy gniazdo z pisklt wybrane, tak bd c�rki moabskie w przeprawie przez Arnon. 16,03 Udziel nam rady, podaj wskaz�wk, jak w nocy poB�| tw�j cieD w samo poBudnie. Ukryj wygnaDc�w, nie zdradz tuBaczy! 16,04 Niech znajd go[cin u ciebie rozbitki Moabu. Bdz im ucieczk przed pustoszycielem! Poniewa| znikB gnbiciel, skoDczyB si gwaBt, ciemizcy zginli z kraju, 16,05 utrwalony bdzie tron w Baskawo[ci, i dziki wierno[ci zasidzie na nim pod namiotem Dawida sdzia troskliwy o prawo i dbaBy o sprawiedliwo[! 16,06 SByszeli[my o pysze Moabu, |e pyszny bez granic, o jego zuchwaBo[ci i dumie, i popdliwej zBo[ci; niesBuszne s jego przechwaBki. 16,07 Przeto Moabici zawodz nad Moabem, wszyscy razem lamentuj. Za rodzynkowymi plackami z Kir-Chareset tylko wzdychaj strapieni. 16,08 Bo marniej niwy Cheszbonu i winnice Sibmy. WBadcy barbarzyDc�w rozrzucili szlachetne jej winoro[le, co a| do Jazer dochodziBy, dosigaBy pustyni; jej krzewy rozprzestrzeniaBy si a| poza morze. 16,09 Dlatego zapBacz, jak pBacze Jazer nad winnicami Sibmy. Zrosz ci swymi Bzami, o Cheszbon i Eleale, bo na twe owoce i twe winobranie padB krzyk wojenny. 16,10 Rado[ i wesele zniknBy ze sad�w. W winnicach nie [piewa si ani pokrzykuje. Wina w tBoczniach nie wygniata ten, kt�ry je tBoczyB. UstaBy przy[piewki. 16,11 Dlatego wntrzno[ci me jcz, jak cytra, nad Moabem, i moje wntrze nad Kir-Chares. 16,12 Mo|e si Moab pokazywa, mo|e si mczy na wy|ynach, mo|e przyj[ do swej [wityni, by si pomodli, lecz nic nie uzyska. 16,13 Taka jest mowa, kt�r od dawna wypowiedziaB Pan przeciw Moabowi. 16,14 Teraz za[ tak o[wiadcza Pan: Za trzy lata, takie jak s lata najemnika, za nic poczytana bdzie chwalebna moc Moabu z caB jego mnog ludno[ci, a jego ostatki bd nikBe, sBabe, nic nie znaczce. *17 17,01 Wyrok na Damaszek: Oto Damaszek przestanie by miastem, stanie si stosem gruz�w. 17,02 Na zawsze opuszczone jego miasta bd pastwiskiem dla trz�d, kt�re si tam 16 pokBad, i nikt ich nie spBoszy. 17,03 Odbior warowni Efraimowi, a kr�lestwo Damaszkowi. Z reszt za[ Aramu stanie si tak, jak z chlub syn�w Izraela - wyrocznia Pana Zastp�w. 17,04 W owym dniu chwaBa Jakuba zmaleje, i tBuste jego ciaBo wychudnie. 17,05 I stanie si tak, jak kiedy |niwiarz chwyta w gar[ zbo|e na pniu, a rami jego [cina kBosy; i jak gdy zbieraj kBosy w dolinie Refaim, 17,06 tak |e zostaje na niej pokBosie; albo jak przy otrzsaniu oliwki: zostaj dwie lub trzy jagody na samym wierzchoBku, cztery lub pi na gaBziach owocowego drzewa - wyrocznia Pana, Boga Izraela. 17,07 W owym dniu patrze bdzie czBowiek na swego Stw�rc i jego oczy si zwr�c ku Zwitemu Izraela. 17,08 Nie popatrzy wicej na oBtarze, dzieBo rk swoich, ani nie rzuci okiem na to, co uczyniBy jego palce: na aszery i stele sBoneczne. 17,09 W owym dniu twe miasta warowne bd jak tamte, opuszczone przez Amoryt�w i Chiwwit�w, kt�re opu[cili przed synami izraelskimi. Stan si one pustyni, 17,10 bo zapomniaBe[ Boga, twego Zbawiciela, i nie pamitaBe[ o Skale twej obrony. Dlatego sadzisz rozkoszne sadzonki i rozsiewasz obce ro[liny. 17,11 Sprawiasz, |e rosn w dniu, w kt�rym je zasadziBe[, i rano, gdy posiaBe[, przywodzisz do rozkwitu, ale zniknie |niwo w dzieD choroby, a b�l bdzie nieuleczalny. 17,12 Ach, wrzawa mnogich lud�w! jak Boskot morza, tak hucz. Ach, rozgwar narod�w! jak szum fal pot|nych, tak szumi. 17,13 Narody szumi, jak szumi wezbrane wody, ale Pan je zgromi, i umkn daleko: bd porwane na g�ry jak plewa przez wicher i jak tuman kurzu przez burz. 17,14 W czasie wieczornym, to| to byB strach; przed ranem, ju| go nie ma. Taki jest dziaB naszych Bupie|c�w, taki los naszych rabusi�w. *18 18,01 Ach, kraju brzczcych skrzydeB, le|cych za rzekami Kusz, 18,02 wysyBasz posB�w przez morze, na B�dkach papirusowych po wodzie! Idzcie, posBaDcy pospieszni, do ludno[ci rosBej i o sk�rze brzowej, do narodu co budzi trwog, odkd istnieje, do ludno[ci pot|nej i zdobywczej, kt�rej kraj przecinaj rzeki. 18,03 Wy wszyscy mieszkaDcy [wiata, wszyscy zaludniajcy ziemi, patrzcie, jak na g�rach znak si podnosi! SBuchajcie, jak si gBos trby rozlega! 18,04 Albowiem tak mi rzekB Pan: Z miejsca, gdzie jestem, patrz niezmcony, niby ciepBo pogodne przy [wietle sBoDca, niby obBok rosisty w upalne |niwo. 18,05 Bo przed winobraniem, gdy kwiaty opadn i zawizany owoc stanie si dojrzewajcym gronem, wtedy On obetnie gaBzki winne no|ycami, a odro[le odciwszy odrzuci. 18,06 Wszyscy razem pozostan dla g�rskich ptak�w drapie|nych i dla dzikich zwierzt na ziemi. Drapie|ne ptaki na nich |erowa bd latem, a wszystka dzika 17 zwierzyna na nich przezimuje. 18,07 W�wczas przyniesie ofiary dla Pana Zastp�w nar�d rosBy o brzowej sk�rze, nar�d budzcy postrach zawsze, odkd istnieje, ludno[ pot|na i zdobywcza, kt�rej kraj przecinaj rzeki, na miejsce znane z imienia Pana Zastp�w, na g�r Syjon. *19 19,01 Wyrok na Egipt. Oto Pan, wsiadBszy na lekki obBok, wkroczy do Egiptu. Zadr| przed Nim bo|ki egipskie, omdleje serce Egiptu w jego piersi. 19,02 Uzbroj Egipcjan jednych przeciw drugim, i walczy bdzie brat przeciw bratu, przyjaciel przeciw przyjacielowi, miasto przeciw miastu, kr�lestwo przeciw kr�lestwu. 19,03 Dozna wstrzsu duch o|ywiajcy Egipt, a jego zaradno[ zniwecz. Wic radzi si bd bo|k�w i czarodziej�w, wr�|�w i czarnoksi|nik�w. 19,04 Wydam Egipcjan w rce srogiego pana; okrutny kr�l bdzie nimi wBadaB - wyrocznia Pana, Boga Zastp�w. 19,05 Zgin wody z morza, rzeka opadnie i wyschnie, 19,06 kanaBy poczn cuchn, ramiona Nilu w Egipcie zmalej i wyschn; trzcina i sitowie powidn. 19,07 OgoBocone bd brzegi Nilu, caBa ro[linno[ Nilu uschnie, wyginie, i ju| jej nie bdzie. 19,08 Rybacy bd wzdychali i zasmuc si wszyscy, kt�rzy wdk zarzucaj w Nilu; a ci, kt�rzy rozcigaj sieci na powierzchni wody, bd rozpaczali. 19,09 Wstydu doznaj pracujcy koBo lnu, grplarki i tkacze najbielszego pB�tna. 19,10 Przedsibiorcy bd zaBamani, a wszyscy najemnicy - zgnbieni na duchu. 19,11 O, jak s gBupi ksi|ta Soan! Mdrzy doradcy faraona tworz gBupi rad. Jak|e mo|ecie m�wi faraonowi: Jestem uczniem mdrc�w, uczniem dawnych kr�l�w? 19,12 Gdzie s, prosz, twoi mdrcy? Niech tobie si poka| i niech objawi, co postanowiB Pan Zastp�w wzgldem Egiptu. 19,13 ZgBupieli ksi|ta Soan, myl si ksi|ta z Nof, zwiedli Egipt naczelnicy jego nom�w. 19,14 Pan rozlaB w nich ducha obBdu; oni zwiedli Egipt na bBdn drog, w ka|dym jego dziele, podobnie jak pijak wymiotujcy schodzi ze swej drogi. 19,15 I Egipt nie osignie |adnego dzieBa z tych, kt�rych dokonuje gBowa i ogon, palma i sitowie. 19,16 W �w dzieD Egipcjanie stan si jak kobiety: bd dr|e i bd si lka na widok poruszenia rki, kt�r Pan Zastp�w podniesie przeciw nim. 19,17 Wtedy Ziemia Judzka stanie si postrachem Egiptu. Ile razy mu si j przypomni, strach go ogarnie z powodu zamiaru, kt�ry Pan Zastp�w powziB przeciwko niemu. 19,18 W �w dzieD bdzie pi miast w kraju egipskim, m�wicych jzykiem kananejskim, kt�re przysiga bd na Pana Zastp�w; jedno z nich bdzie zwane Ir-Haheres. 18 19,19 W �w dzieD bdzie si znajdowaB oBtarz Pana po[rodku kraju Egiptu, a przy jego granicy stela na cze[ Pana. 19,20 Bd to znaki i [wiadectwa o Panu Zastp�w w kraju egipskim. Kiedy wobec ciemi|ycieli zawezw Pana na pomoc, po[le im wybawiciela, kt�ry bdzie ich broniB i ocali. 19,21 Wtedy Pan da si pozna Egipcjanom; Egipcjanie za[ nie tylko uznaj Pana w �w dzieD, ale czci Go bd ofiarami ze zwierzt i z pokarm�w, skBada te| bd [luby Panu i wypeBni je. 19,22 Cho Pan dotknie ci|ko Egipcjan, przecie| ich uzdrowi; oni za[ nawr�c si do Pana, kt�ry ich wysBucha i uleczy. 19,23 W �w dzieD bdzie otwarta droga z Egiptu do Asyrii. Asyria przyjdzie do Egiptu, a Egipt do Asyrii. Lecz Egipt sBu|y bdzie Asyrii. 19,24 W �w dzieD Izrael, trzeci kraj z Egiptem i z Asyri, bdzie bBogosBawieDstwem po[rodku ziemi. 19,25 Pan Zastp�w pobBogosBawi mu, m�wic: BBogosBawiony niech bdzie Egipt, m�j lud, i Asyria, dzieBo moich rk, i Izrael, moje dziedzictwo. *20 20,01 W roku, w kt�rym naczelny dow�dca wysBany przez Sargona, kr�la asyryjskiego, przybyB pod Aszdod, przypu[ciB szturm do miasta i zdobyB je, 20,02 w tym samym czasie Pan przem�wiB do Izajasza, syna Amosa, tymi sBowami: Idz, rozwi| w�r z bioder twoich, zdejm te| obuwie z n�g twoich! Ten za[ uczyniB tak, chodzc nago i boso. 20,03 W�wczas Pan powiedziaB: Jak sBuga m�j, Izajasz, chodziB nago i boso trzy lata, jako znak i dziwny symbol dotyczcy Egiptu i kraju Kusz, 20,04 tak kr�l asyryjski uprowadzi jeDc�w z Egiptu i wygnaDc�w z Kusz, mBodych i starych, nagich i bosych, i z obna|onymi po[ladkami - na haDb Egiptu. 20,05 Zalkn si i zarumieni z powodu kraju Kusz, ich nadziei, i z powodu Egiptu, ich chluby. 20,06 I powiedz w �w dzieD mieszkaDcy tego wybrze|a: Oto, co si staBo z tym, w kt�rym poBo|yli[my nadziej i do kt�rego uciekali[my si o pomoc, a|eby nas wyrwaB od kr�la asyryjskiego! A teraz jak si ocalimy my sami? *21 21,01 Wyrok na pustyni nadmorsk. Jak huragany przelatujce nad Negebem, tak on przychodzi z pustyni, z okolicy strasznej. 21,02 Widzenie przytBaczajce zwiastowano mi: Rozb�jnik rabuje, niszczyciel niszczy. Elamie, wychodz! Medio, oblegaj! Wszystkim jkom kres poBo|. 21,03 Dlatego dreszcz przeniknB me biodra, chwyciBy mnie skurcze bolesne jak b�le rodzcej; zbyt jestem udrczony, by sBysze, nazbyt przera|ony, aby widzie. 21,04 Serce moje w obBdzie, przejBa mi groza; zmrok przeze mnie upragniony zmieniB mi si na postrach. 21,05 Zastawiaj st�B, nakrywaj obrusem, jedz, pij... WstaDcie, ksi|ta! Nama[cie tarcze! 19 21,06 Bo tak powiedziaB do mnie Pan: Idz, postaw wartownika, i|by doni�sB, co zobaczy. 21,07 Gdy ujrzy poczet jazdy, jezdzc�w na koniach parami, jezdzc�w na osBach, jezdzc�w na wielbBdach, niech patrzy uwa|nie, z wielk uwag! 21,08 I zawoBaB stra|nik: Na wie|y stra|niczej, o Panie, stoj cigle we dnie, na plac�wce mej warty co noc jestem na nogach. 21,09 A oto przybywaj jezdni, jezdzcy na koniach parami. OdezwaB si jeden i rzekB: UpadB Babilon, upadB, i wszystkie posgi jego bo|k�w strzaskane na ziemi! 21,10 O m�j ty ludu wymB�cony i wytBuczony na klepisku! Co usByszaBem od Pana Zastp�w, Boga Izraelowego, to ci oznajmiBem. 21,11 Wyrok na Edom. Kto[ krzyczy do mnie z Seiru: Str�|u, kt�ra to godzina nocy? Str�|u, kt�ra to godzina nocy? 21,12 Str�| odrzekB: Przychodzi ranek, a tak|e noc. Je[li chcecie pyta, pytajcie, nawr�cie si, przyjdzcie! 21,13 Wyrok na Arabi. Kt�rzy w zaro[lach n stepie nocujecie, wy, gromady Dedanit�w, 21,14 wynie[cie wod naprzeciw spragnionych! MieszkaDcy kraju Tema, z chlebem waszym wyjdzcie na spotkanie uchodzc�w! 21,15 Bo przed rzezi uciekli, przed mieczem dobytym, przed Bukiem napitym, przed wirem walki. 21,16 Albowiem tak powiedziaB Pan do mnie: Jeszcze jeden rok taki, jak rok najemnika, a skoDczy si caBa chluba Kedaru. 21,17 Ostatek te| z pocztu Bucznik�w, dzielnych syn�w Kedaru, bdzie bardzo nieliczny; tak Pan, B�g Izraela, powiedziaB. *22 22,01 Wyrok na Dolin Widzenia. Co ci jest, prosz, |e caBe wylegasz na taraso dach�w, 22,02 o peBne zgieBku, miasto wrzaskliwe, stolico rozbawiona? Twoi zabici nie legli od miecza ani nie zginli na wojnie. 22,03 Wodzowie twoi wszyscy razem uciekli, wzici s do niewoli bez u|ycia Buku. Waleczni twoi wszyscy razem zwizani, cho uszli daleko. 22,04 Dlatego rzekBem: Odwr�cie wzrok ode mnie, |ebym m�gB gorzko pBaka. Nie pr�bujcie mnie pociesza nad zagBad C�ry mego ludu! 22,05 Bo to dzieD popBochu, zdeptania i rozsypki, zrzdzony przez Pana, Boga Zastp�w. W Dolinie Widzenia kto[ mur rozwala, i krzyk si wzbija ku g�rze. 22,06 Elam podni�sB koBczan, Aram zaprzgB konie, Kir odsBoniB tarcz. 22,07 Twe najpikniejsze doliny s peBne rydwan�w, a jezdni ustawili si naprzeciw bramy. 22,08 Tak odkryB wr�g osBon Judy. Ty[ spogldaBo w �w dzieD na zbrojowni w Domu Lasu. 22,09 Widzieli[cie te|, jak byBy liczne szczerby w murach Miasta Dawidowego; zebrali[cie wod w Ni|szej Sadzawce; 22,10 przeliczyli[cie domy w Jeruzalem i zburzyli[cie budynki, by wzmocni mur 20 miejski. 22,11 Midzy dwoma murami urzdzili[cie zbiornik na wod Starej Sadzawki; ale nie zwa|ali[cie na Tw�rc tych rzeczy ani dostrzegali[cie Tego, kt�ry je z dawna uksztaBtowaB. 22,12 Pan za[, B�g Zastp�w, wezwaB was w �w dzieD do pBaczu i do |aBoby, do ostrzy|enia si i do przyodziania woru. 22,13 A tymczasem nic, tylko: uciecha i zabawa, zabijanie woB�w i zarzynanie baran�w, zajadanie misa i zapijanie winem: Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy! 22,14 Lecz Pan Zastp�w daB si sBysze uszom moim: Na pewno ta nieprawo[ nie bdzie wam odpuszczona, dop�ki nie pomrzecie. PowiedziaB Pan, B�g Zastp�w. 22,15 Tak m�wi Pan, B�g Zastp�w: Idz, wejdz do tego ministra, do Szebny, zarzdcy paBacu, 22,16 kt�ry sobie wykuwa grobowiec wysoko i w skale dr|y dla siebie komnat: Co ty tu posiadasz i kogo ty masz tutaj, |e[ sobie tu wyciosaB grobowiec? 22,17 Oto Pan zrzuci ci, czBowiecze, z wielkim rozmachem i uchwyci ci jednym chwytem, 22,18 i toczc ci zwinie w kBbek jak piBk, rzucajc po ziemi przestronnej. Tam umrzesz i tam p�jd pojazdy, z kt�rych si chlubiBe[, o ty, zakaBo domu twego pana! 22,19 Gdy strc ci z twego urzdu i przepdz ci z twojej posady, 22,20 tego| dnia powoBam sBug mego, Eliakima, syna Chilkiasza. 22,21 Oblok go w twoj tunik, przepasz go twoim pasem, twoj wBadz oddam w jego rce: on bdzie ojcem dla mieszkaDc�w Jeruzalem oraz dla domu Judy. 22,22 PoBo| klucz domu Dawidowego na jego ramieniu; gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy. 22,23 Wbij go jak koBek na miejscu pewnym; i stanie si on tronem chwaBy dla domu swego ojca. 22,24 Na nim zawiesz caB chlub jego domu ojcowskiego - mBode pdy i odro[le - wszystkie drobne naczynia, od czarek do wszelakich dzban�w. 22,25 W �w dzieD, m�wi Pan Zastp�w, koBek wbity na miejscu pewnym nie wytrzyma, lecz zBamie si i spadnie, a caBy ci|ar, kt�ry na nim wisiaB, roztrzaska si. Albowiem Pan powiedziaB. *23 23,01 Wyrok na Tyr. Jknijcie, okrty Tarszisz, bo wasza przystaD warowna zniszczona. Gdy z kraju Kittim wracaBy, odebraBy t wie[. 23,02 Jczcie, mieszkaDcy wybrze|a, kupcy z Sydonu, kt�rych posBaDcy przeprawiali si przez morze 23,03 o bezmiernych wodach. Ziarno znad Szichoru, |niwo znad Rzeki byBo dochodem Tyru i byBo przedmiotem handlu z narodami. 23,04 Zawstydz si, Sydonie, bo morze przem�wiBo, przystaD morska rzekBa: Nie czuBam b�lu porodu i nie porodziBam, nie daBam wychowania chBopcom ani dziewcztom rozwoju. 21 23,05 Gdy Egipcjanie posBysz tak wie[, jak ta o Tyrze, wi si bd z |alu. 23,06 Przeprawcie si do Tarszisz, jczcie, mieszkaDcy wybrze|a! 23,07 Czy to jest wasze wesoBe miasto, kt�rego pocztek siga dawnych czas�w, kt�rego nogi zd|aj daleko, by si tam osiedli? 23,08 Kto zgotowaB taki los Tyrowi rozdajcemu korony, kt�rego kupcy byli ksi|tami, a przekupnie ludzmi szanowanymi w [wiecie? 23,09 Pan Zastp�w to postanowiB, |eby upokorzy pych caBej jego [wietno[ci i poni|y wszystkich wielmo|�w [wiata. 23,10 Uprawiaj tw ziemi, o C�ro Tarszisz! Portu ju| nie ma. 23,11 WycignB On rk na morze, zatrzsB kr�lestwami, Pan nakazaB w sprawie Kanaanu, by zburzy jego warownie. 23,12 RzekB On: Nie bdziesz si wicej radowa, Dziewico zhaDbiona, C�ro Sydonu! WstaD, przepraw si do Kittim: tam r�wnie| nie zaznasz spokoju. 23,13 Oto kraj Chaldejczyk�w - nar�d ten nie istniaB, Asyria go zaBo|yBa dla dzikich zwierzt - oni to wznie[li swe wie|e; zr�wnali z ziemi zamki Sydonu, obr�cili go w gruzy. 23,14 Zawyjcie, okrty Tarszisz, bo wasz gr�d morski - spustoszony. 23,15 Stanie si w �w dzieD, i| Tyr p�jdzie w zapomnienie na siedemdziesit lat, wedBug miary dni jednego kr�la. Pod koniec siedemdziesiciu lat przydarzy si Tyrowi, jak nierzdnicy z piosenki: 23,16 Wezmij cytr, obejdz miasto, nierzdnico zapomniana! Zagraj dobrze, mn�| piosenki, a|eby[ si przypomniaBa! 23,17 Przyjdzie wic do tego, pod koniec siedemdziesiciu lat, |e Pan nawiedzi Tyr. Ten za[ powr�ci do swego zarobkowania i odda si nierzdowi ze wszystkimi kr�lestwami [wiata na powierzchni ziemi. 23,18 Ale jego zarobek i jego zysk bd po[wicone Panu i nie bd gromadzone ani przechowywane. Albowiem jego zarobek bdzie u|yty dla tych, kt�rzy przebywaj przed obliczem Pana, |eby mogli je[ do syta i przyodziewa si wystawnie. *24 24,01 Oto Pan pustoszy ziemi, niszczy j i przewraca jej powierzchni, a mieszkaDc�w jej rozprasza. 24,02 I bdzie dotknity jak lud, tak kapBan, jak sBuga, tak jego pan, jak sBu|ca, tak jej pani, jak nabywca, tak sprzedawca, jak po|yczk dajcy, tak biorcy j, jak wierzyciel, tak jego dBu|nik. 24,03 Okropnie spustoszona bdzie ziemia i bezgranicznie rozdrapana, bo Pan wydaB taki wyrok. 24,04 {aBo[nie wyglda ziemia, zmarniaBa; [wiat opadB z siB, niszczeje, niebo wraz z ziemi si wyczerpaBy. 24,05 Ziemia zostaBa splugawiona przez swoich mieszkaDc�w, bo pogwaBcili prawa, przestpili przykazania, zBamali wieczyste przymierze. 24,06 Dlatego ziemi pochBania przekleDstwo, a jej mieszkaDcy odpokutowuj; dlatego si przerzedzaj mieszkaDcy ziemi i maBo ludzi zostaBo. 22 24,07 MBode wino w smutku, winnica podupadBa, wzdychaj wszyscy ludzie wesoBego serca. 24,08 UstaBa wesoBo[ bbenk�w, ucichBa wrzawa hulajcych, umilkB wesoBy dzwik cytr. 24,09 Nie pij wina w[r�d pie[ni, sycera gorzknieje pijakom. 24,10 Zburzone jest miasto chaosu, dom ka|dy zamknity od wej[cia. 24,11 Na ulicach narzekanie na brak wina. MinBa wszelka rado[, wesele odeszBo z ziemi. 24,12 Tylko pustka zostaBa w mie[cie i brama rozbita w kawaBki. 24,13 Tak bowiem bdzie na [rodku ziemi pomidzy narodami, jak przy otrzsaniu oliwek, jak ostatki winogron po winobraniu. 24,14 Ci to podnios sw�j gBos, sBawi bd majestat Pana, wznios okrzyki od strony morza. 24,15 Dlatego na Wschodzie czci bd Pana, na wyspach morskich imi Pana, Boga Izraelowego. 24,16 Od kraDca ziemi sByszeli[my pienia: ChwaBa Sprawiedliwemu! Lecz ja rzekBem: Mam tajemnic, grozn mam tajemnic, biada mi! WiaroBomni dziaBaj zdradliwie, wiaroBomni dopu[cili si zdrady. 24,17 Groza i d�B, i sidBo na ciebie, mieszkaDcu ziemi: 24,18 kto umknie przed krzykiem grozy, wpadnie w d�B, a kto si wydostanie z doBu, w sidBa si omota! Tak, upusty otworz si w g�rze i podwaliny ziemi si zatrzs. 24,19 Ziemia rozpadnie si w drobne kawaBki, ziemia pkajc wybuchnie, ziemia zadrgawszy zakoBysze si, 24,20 ziemia si mocno bdzie zatacza jak pijany i jak budka na wietrze bdzie si chwiaBa; grzech jej zaci|y nad ni, tak i| upadnie i ju| nie powstanie. 24,21 Nastpi w �w dzieD to, i| Pan skarze wojsko niebieskie tam, w g�rze i kr�l�w ziemskich tu - na dole. 24,22 Zostan zgromadzeni, uwizieni w lochu; bd zamknici w wizieniu, a po wielu latach bd ukarani. 24,23 Ksi|yc si zarumieni, sBoDce si zawstydzi, bo zakr�luje Pan Zastp�w na g�rze Syjon i w Jeruzalem: wobec swych starc�w bdzie uwielbiony. *25 25,01 Panie, Ty[ Bogiem moim! SBawi Ci bd i wielbi Twe imi, bo dokonaBe[ przedziwnych zamierzeD z dawna powzitych, niezmiennych, prawdziwych; 25,02 bo zamieniBe[ miasto w stos gruz�w, warowny gr�d w rumowisko. Zamek pysznych, by si nie staB miastem, nie bdzie odbudowany na wieki. 25,03 Przeto lud mocny Ci chwali, miasto narod�w przemo|nych czci Ciebie. 25,04 Bo Ty[ jest ucieczk dla biednych, dla ubogich podpor w utrapieniu; Ty[ osBon przed deszczem, Ty[ ochBod przed skwarem; bo tchnienie przemo|nych jest jak deszcz zimowy, 25,05 jak spiekota na suchym stepie. Ty u[mierzysz wrzaw pysznych; jak upaB cieniem chmury, tak pie[D ciemizc�w zostanie stBumiona. 23 25,06 Pan Zastp�w przygotuje dla wszystkich lud�w na tej g�rze uczt z tBustego misa, uczt z wybornych win, z najpo|ywniejszego misa, z najwyborniejszych win. 25,07 Zedrze On na tej g�rze zasBon, zapuszczon na twarz wszystkich lud�w, i caBun, kt�ry okrywaB wszystkie narody; 25,08 raz na zawsze zniszczy [mier. Wtedy Pan B�g otrze Bzy z ka|dego oblicza, odejmie haDb od swego ludu na caBej ziemi, bo Pan przyrzekB. 25,09 I powiedz w owym dniu: Oto nasz B�g, Ten, kt�remu[my zaufali, |e nas wybawi; oto Pan, w kt�rym zBo|yli[my nasz ufno[: cieszmy si i radujmy z Jego zbawienia! 25,10 Albowiem rka Pana spocznie na tej g�rze. Moab za[ bdzie rozdeptany u siebie, jak si depcze sBom na gnojowisku; 25,11 i wycignie tam na [rodku swe rce, jak pBywak je wyciga przy pBywaniu, lecz Pan upokorzy jego pych razem z wysiBkami jego rk. 25,12 Niezdobyt twierdz twoich mur�w On zgniecie, zwali, zrzuci w proch na ziemi. *26 26,01 W �w dzieD [piewa bd t pie[D w Ziemi Judzkiej: Miasto mamy pot|ne; On jako [rodek ocalenia sprawiB mury i przedmurze. 26,02 Otw�rzcie bramy! Niech wejdzie nar�d sprawiedliwy, dochowujcy wierno[ci; 26,03 jego charakter stateczny Ty ksztaBtujesz w pokoju, w pokoju, bo Tobie zaufaB. 26,04 ZB�|cie nadziej w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuist SkaB! 26,05 Bo On poni|yB przebywajcych na szczytach, upokorzyB miasto niedostpne, upokorzyB je a| do ziemi, sprawiB, |e w proch runBo: 26,06 podepc je nogi, nogi biednych i stopy ubogich. 26,07 Zcie|ka sprawiedliwego jest prosta, Ty r�wnasz praw drog sprawiedliwego. 26,08 Tak|e na [cie|ce Twoich sd�w, o Panie, my r�wnie| oczekujemy Ciebie; imi Twoje i pami o Tobie to upragnienie duszy. 26,09 Dusza moja po|da Ciebie w nocy, duch m�j - poszukuje Ci w mym wntrzu; bo gdy Twe sdy jawi si na ziemi, mieszkaDcy [wiata ucz si sprawiedliwo[ci. 26,10 Je|eli okaza Bask zBoczyDcy, on nie nauczy si sprawiedliwo[ci. Nieprawo[ on czyni na ziemi prawych i nie dostrzega majestatu Pana. 26,11 Panie, Twa rka wzniesiona. Oni jej nie dostrzegaj. Niech ujrz ku swemu zawstydzeniu zazdrosn dbaBo[ Twoj o lud; ogieD za[ zgotowany dla Twych wrog�w niech ich po|re! 26,12 Panie, u|yczysz nam pokoju, bo i wszystkie nasze dzieBa Ty[ nam zdziaBaB! 26,13 Panie, Bo|e nasz, inni panowie ni| Ty nas opanowali, ale my Ciebie samego, Twoje imi wysBawiamy. 26,14 Umarli nie o|yj, nie zmartwychwstan cienie, dlatego |e Ty[ ich skaraB i unicestwiB i zatarBe[ wszelk o nich pami. 26,15 Pomno|yBe[ nar�d, o Panie, pomno|yBe[ nar�d, rozsBawiBe[ si, rozszerzyBe[ wszystkie granice kraju. 24 26,16 Panie, w ucisku szukali[my Ciebie, sBali[my modBy p�BgBosem, kiedy[ Ty chBostaB. 26,17 Jak brzemienna, bliska chwili rodzenia wije si, krzyczy w b�lach porodu, takimi my[my si stali przed Tob, o Panie! 26,18 Poczli[my, wili[my si z b�lu, jakby[my mieli rodzi; ducha zbawczego nie wydali[my ziemi i nie przybyBo mieszkaDc�w na [wiecie. 26,19 O|yj Twoi umarli, zmartwychwstan ich trupy, obudz si i krzykn z rado[ci spoczywajcy w prochu, bo rosa Twoja jest ros [wiatBo[ci, a ziemia wyda cienie zmarBych. 26,20 Idz, m�j ludu, wejdz do swoich komnat i zamknij drzwi za sob! Skryj si na maB chwil, a| gniew przeminie: 26,21 bo oto Pan wychodzi ze swojego miejsca, by kara niegodziwo[ mieszkaDc�w ziemi, a ziemia uka|e krew, kt�r nasikBa, i pomordowanych kry dBu|ej nie bdzie. *27 27,01 W �w dzieD Pan ukarze swym mieczem twardym, wielkim i mocnym, Lewiatana, w|a pBochliwego, Lewiatana, w|a krtego; zabije te| potwora morskiego. 27,02 W �w dzieD powiedz: Winnica urocza! Zpiewajcie o niej! 27,03 Ja, Pan, jestem jej str�|em; podlewam j co chwila, by jej co zBego nie spotkaBo, strzeg jej w dzieD i w nocy. 27,04 Nie czuj gniewu. Niech Mi kto sprawi w niej ciernie i gBogi! Wypowiem mu wojn, spal je wszystkie razem! 27,05 Albo raczej niech si uchwyci mojej opieki, i zawrze pok�j ze Mn, pok�j ze Mn niech zawrze! 27,06 W przyszBo[ci Jakub si zakorzeni, Izrael zakwitnie i rozro[nie si, i napeBni powierzchni ziemi owocami. 27,07 Czy uderzyB go On tak, jak uderzyB jego kat�w? Czy zabiB, jak pozabijaB jego zab�jc�w? 27,08 Wygnaniem, zsyBk wywarB odwet na mie[cie; przepdziB je swoim gwaBtownym podmuchem jakby w dzieD wschodniego wiatru. 27,09 Tote| wina Jakuba przez to bdzie zmazana; i ten bdzie caBy owoc usunicia jego grzechu; wszystkie kamienie oBtarza przeznaczy on na pokruszenie jak kamienie wapienne. Nie bd sta ju| aszery ni stele sBoneczne. 27,10 Poniewa| warowne miasto stanie si pustkowiem, siedzib wyludnion i jak pustynia opustoszaB. Tam pasa si bdzie stado cielt i tam kBa[ si i skuba jego gaBzki. 27,11 GaBzie jego uschnwszy odBami si: przyjd kobiety i popal je. Bo jest to nar�d nierozumny. Dlatego nie zmiBuje si nad nim jego Stw�rca ani mu Stworzyciel jego nie oka|e lito[ci. 27,12 Stanie si w �w dzieD, |e Pan wymB�ci kBosy - od Rzeki a| do Potoku Egipskiego; i wy, synowie Izraela, wszyscy co do jednego bdziecie zgromadzeni. 27,13 W �w dzieD zagraj na wielkiej trbie, i wtedy przyjd zagubieni w kraju Asyrii i rozproszeni po kraju egipskim, i uwielbi Pana na [witej g�rze, w 25 Jeruzalem. *28 28,01 Biada pysznej koronie pijak�w Efraima, widncemu kwieciu jego wspaniaBej ozdoby, kt�r |yzna dolina nosi na szczycie! Biada zamroczonym winem! 28,02 Oto kto[ przez Pana posBany, mocny i pot|ny, jak burza gradowa, jak niszczycielska trba powietrzna, jak nawaBnica w�d gwaBtownie wzbierajcych, wszystko na ziemi z moc rzuci. 28,03 Nogami zdeptana bdzie pyszna korona pijak�w Efraima, a widnce kwiecie jego wspaniaBej ozdoby, kt�r |yzna dolina nosi na szczycie, 28,04 bdzie jak wczesna figa przed nadej[ciem lata: kto j zobaczy, zrywa i poByka chciwie, ledwie wziB do rki. 28,05 W owym dniu Pan Zastp�w bdzie koron chwaBy i ozdobnym diademem dla Reszty swego ludu, 28,06 i natchnieniem sprawiedliwo[ci dla zasiadajcego w sdzie, i natchnieniem mstwa dla odpierajcych natarcie u bramy. 28,07 R�wnie| i ci chodz chwiejnie na skutek wina, zataczaj si pod wpBywem sycery. KapBan i prorok chodz chwiejnie na skutek sycery, wino zawr�ciBo im w gBowie, zataczaj si pod wpBywem sycery, chodz jak bBdni, miewaj zwidzenia, potykaj si, gdy odby 28,08 Zaiste, wszystkie stoBy s peBne zwymiotowanych brud�w; nie ma miejsca czystego. 28,09 Kogo to chce on uczy wiedzy? Komu chce dawa nauk? - Dzieciom ledwie odstawionym od mleka, niemowltom odsadzonym od piersi! 28,10 Bo: Saw lasaw, saw lasaw; kaw lakaw, kaw lakaw; zeer szam, zeer szam. 28,11 Zaprawd, wargami jkaB�w i jzykiem obcym przemawia bdzie do tego narodu 28,12 Ten, kt�ry mu powiedziaB: Teraz, odpoczynek! Dajcie wytchn strudzonemu! A teraz, spok�j! Ale nie chcieli Go sBucha. 28,13 Wtedy bdzie do nich mowa Pana: Saw lasaw, saw lasaw; kaw lakaw, kaw lakaw; zeer szam, zeer szam, |eby szli upadli na wznak, i rozbili si, |eby uwikBali si w sieci i byli schwytani. 28,14 Dlatego posBuchajcie sBowa PaDskiego, wy wszyscy, panujcy nad tym ludem, kt�ry jest w Jerozolimie. 28,15 M�wicie: Zawarli[my przymierze ze Zmierci, i z Szeolem zrobili[my ukBad. Gdy si rozleje pow�dz wrog�w, nas nie dosignie, bo z kBamstwa uczynili[my sobie schronisko i skryli[my si pod faBszem. 28,16 Przeto tak m�wi Pan B�g: Oto Ja kBad na Syjonie kamieD, kamieD dobrany, wgielny, cenny, do fundament�w zaBo|ony. Kto wierzy, nie potknie si. 28,17 I wezm sobie prawo za miar, a sprawiedliwo[ za pion. Ale grad zmiecie schronisko kBamstwa, a wody zalej kryj�wk. 28,18 Wasze przymierze ze Zmierci zostanie zerwane, i nie ostoi si wasz ukBad z Szeolem. Gdy si rozleje pow�dz wrog�w, bdziecie dla nich na zdeptanie. 28,19 Ile razy ona przyjdzie, pochwyci was. Gdy przechodzi bdzie ka|dego 26 ranka, i we dnie, i w nocy, blady strach na wie[ o niej padnie. 28,20 Bo za kr�tkie bdzie B�|ko, aby si wycign, i zbyt wskie przykrycie, by si nim owin. 28,21 Zaiste, Pan powstanie, jak na g�rze Perasim, jak w dolinie GibeoDskiej si poruszy, by dokona swego dzieBa, swego dziwnego dzieBa, by speBni swe zadanie, swe tajemnicze zadanie. 28,22 A teraz przestaDcie drwi, |eby wasze pta si nie zacie[niBy; sByszaBem bowiem rzecz postanowion przez Pana, Boga Zastp�w: zniszczenie caBego kraju. 28,23 Nastawcie uszu i sBuchajcie gBosu mego, uwa|ajcie i sBuchajcie mej mowy! 28,24 Czy| oracz wci| tylko orze pod zasiew, przewraca i bronuje sw rol? 28,25 Czy| raczej, gdy zr�wna jej powierzchni, nie zasiewa czarnuszki i nie rozrzuca kminu? Czy nie sieje pszenicy, zbo|a, jczmienia i prosa, wreszcie orkiszu po brzegach? 28,26 A kto[ poucza go o tym prawie, jego B�g mu to wykBada. 28,27 Zaprawd, czarnuszki nie mB�c saniami mBockarskimi ani po kminie nie przetaczaj walca mBockarskiego wozu, ale bijakiem wybija si czarnuszk, a kminek cepami. 28,28 Zbo|e mogBoby ulec zmia|d|eniu; ale nie bez koDca mB�ci je mBockarz. Gdy przetoczy koBo swego wozu mBockarskiego wraz z zaprzgiem, nie zmia|d|y go. 28,29 To r�wnie| pochodzi od Pana Zastp�w, kt�ry przedziwny okazaB si w radzie, niezmierzony w mdro[ci. *29 29,01 Ach, Arielu, Arielu, miasto, gdzie obozowaB Dawid! Dodajcie rok do roku, [wita niech biegn swym cyklem! 29,02 W�wczas ucisn Ariela: nastanie |aBo[ i wzdychanie. Ty bdziesz dla mnie jakby Arielem: 29,03 jak Dawid rozBo| ob�z przeciw tobie, otocz ci szaDcami, wznios przeciw tobie obl|nicze wie|e. 29,04 Wtedy pokornie z ziemi m�wi bdziesz i z prochu wyjd twe sBowa stBumione; tw�j gBos jakby upiora dobdzie si z ziemi, a mowa twa z prochu wyda si piszczeniem. 29,05 Jak drobny pyB bdzie twoich wrog�w zgraja, i jak rozwiane plewy tBum twoich ciemizc�w. A stanie si to nagle, niespodzianie: 29,06 zostaniesz nawiedzone przez Pana Zastp�w grzmotem, wstrzsami i wielkim hukiem, huraganem, burz i pBomieniami trawicego ognia. 29,07 Jak sen, jak widziadBo nocne wyda si zgraja wszystkich narod�w, co przeciw Arielowi wojuj. Z wszystkimi, co walcz przeciw niemu, z wie|ami obl|niczymi i z oblegajcymi go stanie si podobnie, 29,08 jak kiedy kto[ gBodny [ni, |e je, ale si budzi z pustym |oBdkiem, i jak gdy kto[ spragniony [ni, |e pije, lecz budzi si zmczony i z wyschnitym gardBem, tak bdzie ze zgraj wszystkich narod�w, idcych do boju przeciw g�rze Syjon. 29,09 Wpadnijcie w osBupienie i trwajcie w nim, za[lepcie si i pozostaDcie 27 [lepi, bdzcie pijani, cho nie od wina, zataczajcie si, cho nie pod wpBywem sycery. 29,10 Bo Pan spu[ciB na was sen twardy, zawizaB wasze oczy wieszczk�w i zakryB wasze gBowy jasnowidz�w. 29,11 Ka|de objawienie jest dla was jakby sBowami zapiecztowanej ksigi. Daje si j temu, kt�ry umie czyta, m�wic: Czytaj j, prosimy. On za[ odpowiada: Nie mog, bo ona jest zapiecztowana. 29,12 Albo daj ksig takiemu, kt�ry nie umie czyta, m�wic: Czytaj|e to, a on odpowiada: Nie umiem czyta. 29,13 WyrzekB Pan: Poniewa| ten lud zbli|a si do Mnie tylko w sBowach, i sBawi Mnie tylko wargami, podczas gdy serce jego jest z dala ode Mnie; poniewa| cze[ jego jest dla Mnie tylko wyuczonym przez ludzi zwyczajem, 29,14 dlatego wBa[nie Ja ponowi niezwykBe dziaBanie cud�w i dziw�w z tym ludem: zginie mdro[ jego my[licieli, a rozum jego mdrc�w zaniknie. 29,15 Biada tym, kt�rzy si kryj przed Panem, aby zatai swe zamysBy, kt�rych czyny osnute s cieniem i kt�rzy m�wi: Kto nas zobaczy i kto nas pozna? 29,16 O co za przewrotno[! Czy| mo|e by garncarz na r�wni z glin stawiany? Czy| mo|e m�wi dzieBo o swym tw�rcy: Nie uczyniB mnie, i garnek rzec o tym, co go ulepiB: Nie ma rozumu? 29,17 Czy| nie w kr�tkim ju| czasie Liban zamieni si w ogr�d, a ogr�d za b�r zostanie uznany? 29,18 W �w dzieD gBusi usBysz sBowa ksigi, a oczy niewidomych, wolne od mroku i od ciemno[ci, bd widzie. 29,19 Pokorni wzmog sw rado[ w Panu, i najubo|si rozwesel si w Zwitym Izraela, 29,20 bo nie stanie ciemizcy, z szyderc koniec bdzie, i wycici bd wszyscy, co za zBem goni: 29,21 kt�rzy sBowem przywodz drugiego do grzechu, kt�rzy w bramie stawiaj sidBa na sdzi�w i odprawiaj sprawiedliwego z niczym. 29,22 Dlatego tak m�wi Pan, B�g domu Jakuba, kt�ry odkupiB Abrahama: Odtd Jakub nie bdzie si rumieniB ani oblicze jego ju| nie przyblednie, 29,23 bo gdy ujrzy swe dzieci, dzieBo mych rk, w[r�d siebie, ogBosi imi moje jako [wite. Wtedy czci bd Zwitego Jakubowego i z bojazni szanowa Boga Izraela. 29,24 Duchem zbBkani poznaj mdro[, a szemrzcy zdobd pouczenie. *30 30,01 Biada synom zbuntowanym! - wyrocznia Pana. Wykonuj zamiary, ale nie moje, i wi| si ukBadami, lecz nie z mego natchnienia, tak |e dodaj grzech do grzechu. 30,02 Udaj si w podr�| do Egiptu bez zasignicia zdania ust moich, aby si uciec pod opiek faraona i by si schroni w cieniu Egiptu. 30,03 Lecz opieka faraona bdzie dla was zawstydzeniem, a pohaDbieniem ucieczka w cieD Egiptu. 28 30,04 Bo jego ksi|ta byli w Soan i jego posBowie doszli do Chanes. 30,05 Wszyscy zawiod si na narodzie, co bdzie nieu|yteczny dla nich: ani ku pomocy, ani na po|ytek, tylko na wstyd, a nawet na haDb. 30,06 Wyrok na zwierzta Negebu. Poprzez ziemi utrapienia i ucisku, lwicy i lwa ryczcego, |mii i latajcego smoka, przenosz swe bogactwa na grzbiecie osB�w i swe skarby na garbie wielbBd�w do narodu nieu|ytecznego. 30,07 Egipt bezskutecznie i na pr�|no obiecuje pomoc, dlatego nazywam go tak: Rahab-bezczynny. 30,08 Teraz p�jdz, wypisz to na tabliczce, przy nich, i opisz to w ksidze, |eby sBu|yBo na przyszBe czasy jako wieczyste [wiadectwo: 30,09 {e jest to nar�d buntowniczy, synowie kBamliwi, synowie, kt�rzy nie chc sBucha Prawa PaDskiego, 30,10 kt�rzy m�wi do jasnowidz�w: Nie miejcie widzeD! i do prorok�w: Nie prorokujcie nam nagiej prawdy! M�wcie nam pochlebstwa, prorokujcie zBudzenia! 30,11 Ustpcie z drogi, zboczcie ze [cie|ki, oddalcie sprzed nas Zwitego Izraela! 30,12 Dlatego tak m�wi Zwity Izraela: Poniewa| odrzucili[cie t przestrog, a poBo|yli[cie ufno[ w krzywdzie i zdradzie i na nich si oparli, 30,13 dlatego wystpek ten stanie si dla was jakby szczelin zwiastujcych upadek, sprawiajc wygicie na wysokim murze, kt�rego zawalenie si nastpuje nagle w jednej chwili. 30,14 Zawalenie to jest jak stBuczenie dzbana garncarza, rozbitego tak bezwzgldnie, |e w jego szcztkach nie da si znalez skorupy do zgarnicia wgli z ogniska, do zaczerpnicia wody ze zbiornika. 30,15 Albowiem tak m�wi Pan B�g, Zwity Izraela: W nawr�ceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufno[ci le|y wasza siBa. Ale wy[cie tego nie chcieli! 30,16 Owszem, powiedzieli[cie: Nie, bo na koniach uciekniemy! - Dobrze, uciekniecie! - I na szybkich wozach pomkniemy! - Dobrze, szybcy bd ci, kt�rzy pogoni za wami! 30,17 Tysic ucieknie przed grozb jednego, przed grozb piciu uciekniecie, a| zostanie z was tak maBo, jak |erdz na szczycie g�ry i jak znak na pag�rku. 30,18 Lecz Pan czeka, by wam okaza Bask, i dlatego stoi, by si zlitowa nad wami, bo Pan jest sprawiedliwym Bogiem. Szcz[liwi wszyscy, kt�rzy w Nim ufaj! 30,19 Zaiste, o ludu, kt�ry zamieszkujesz Syjon w Jerozolimie, nie bdziesz gorzko pBakaB. RychBo oka|e ci On Bask na gBos twojej pro[by. Ledwie usByszy, odpowie ci. 30,20 Choby ci daB Pan chleb ucisku i wod utrapienia, tw�j Nauczyciel ju| nie odstpi, ale oczy twoje patrze bd na twego Mistrza. 30,21 Twoje uszy usBysz sBowa rozlegajce si za tob: To jest droga, idzcie ni!, gdyby[ zboczyB na prawo lub na lewo. 30,22 Wtedy za nieczyste uznasz srebrne obicia twych bo|k�w i zBote odzienia twych posg�w. Wyrzucisz je jak brudn szmat. Powiesz im: Precz! 30,23 On u|yczy deszczu na twoje zbo|e, kt�rym obsiejesz rol, a chleb z 29 urodzaj�w gleby bdzie soczysty i po|ywny. Twoja trzoda bdzie si pasBa w owym czasie na rozlegBych Bkach. 30,24 WoBy i osBy obrabiajce rol |re bd pasz dobrze przyprawion, kt�ra zostaBa przewiana opaBk i siedlaczk. 30,25 Przyjdzie do tego, i| po wszystkich wysokich g�rach i po wszystkich wzniesionych pag�rkach znajd si strumienie pByncych w�d na czas wielkiej rzezi, gdy upadn warownie. 30,26 W�wczas [wiatBo ksi|yca bdzie jak [wiatBo sBoneczne, a [wiatBo sBoDca stanie si siedmiokrotne, jakby [wiatBo siedmiu dni - w dniu, gdy Pan opatrzy rany swego ludu i uleczy jego siDce po razach. 30,27 Oto imi Pana przychodzi z daleka, gniew Jego rozgorzaB, przygniatajcy Jego ci|ar; Jego wargi peBne s wzburzenia, Jego jzyk jak po|erajcy ogieD. 30,28 Tchnienie Jego jak potok wezbrany, kt�rego nurt dosiga szyi. Przybywa przesia narody sitem zniszczenia i wBo|y midzy szczki lud�w wdzidBo zwodnicze. 30,29 Pie[ni mie bdziecie, jak przy obchodzie nocnej uroczysto[ci, i rado[ serca jak u tego, co idzie przy dzwikach fletu, zd|ajc na g�r PaDsk, ku Skale Izraela. 30,30 Pan da sBysze sw�j gBos pot|ny, oka|e, jak rami swe spuszcza w wybuchu gniewu, w[r�d pBomieni po|erajcego ognia, w[r�d piorun�w, ulewy i ci|kiego gradu. 30,31 Bo od gBosu Pana przerazi si Aszszur, r�zg bdzie wysmagany. 30,32 Ka|de uderzenie kija bdzie dla niego kar, kt�r Pan spu[ci na niego przy wt�rze bbn�w i cytr, i walczy On z nim bdzie w zaciekBych bitwach. 30,33 Bo dawno przygotowano Tofet, ono jest tak|e dla kr�la gotowe, zostaBo pogBbione, rozszerzone; stos wgli i drwa w nim obfituj. Tchnienie Pana niby potok siarki je rozpali. *31 31,01 Biada tym, kt�rzy zstpuj do Egiptu po pomoc, pokBadaj nadziej w koniach, maj ufno[ w mn�stwie rydwan�w oraz w bardzo wielkiej sile jazdy, a nie pokBadaj ufno[ci w Zwitym Izraela ani si nie radz Pana. 31,02 A przecie| On r�wnie| potrafi sprowadzi niedol; On sB�w swoich nie cofa, powstanie przeciw domowi zBoczyDc�w i przeciw pomocy dla zle postpujcych. 31,03 Egipcjanie to ludzie, a nie B�g; ich konie to ciaBo, a nie duch! Gdy Pan wycignie rk, runie wspomo|yciel, upadnie wspomagany, i zgin oni wszyscy razem. 31,04 Albowiem Pan tak powiedziaB do mnie: Podobnie jak lew albo lwitko pomrukuje nad sw zdobycz: gdy przeciw niemu zbierze si tBum pasterzy, on si nie lka ich krzyku ani si nie pBoszy ich haBasem, tak Pan Zastp�w zstpi do boju na g�rze Syjon i na jeg 31,05 Jak ptaki latajce, tak Pan Zastp�w osBoni Jeruzalem, osBoni i ocali, oszczdzi i wyzwoli. 31,06 Dzieci Izraela, wr�cie do Tego, od kt�rego odstpstwo oddziela was 30 gBboko. 31,07 Zaiste, owego dnia ka|dy porzuci swe bo|ki srebrne i bo|yszcza zBote, kt�re wam zrobiBy grzeszne wasze rce. 31,08 Nie od ludzkiego miecza padnie Aszszur, pochBonie go miecz nie czBowieczy. Je[li ucieknie przed mieczem, kwiat jego wojska p�jdzie pod jarzmo. 31,09 Twierdza jego podda si w przestrachu i dow�dcy jego zaBami si przed znakiem zwycizcy. Wyrocznia Pana, kt�ry ma ogieD na Syjonie i piec sw�j w Jeruzalem. *32 32,01 Oto kr�l bdzie panowaB sprawiedliwie i ksi|ta rzdzi bd zgodnie z prawem; 32,02 ka|dy bdzie jakby osBon przed wichrem i schronieniem przed ulew, jak strumienie wody na suchym stepie, jak cieD olbrzymiej skaBy na spieczonej ziemi. 32,03 W�wczas nie bd przymione oczy patrzcych, uszy sBuchajcych stan si uwa|ne. 32,04 Serca nierozwa|nych zrozumiej wiedz, a jzyk jkaB�w przem�wi wyraznie. 32,05 Nie bdzie ju| gBupi zwany szlachetnym, ani krtacz mieniony wielmo|nym. 32,06 Bo gBupi wygBasza niedorzeczno[ci i jego serce obmy[la nieprawo[, |eby si dopuszcza bezbo|no[ci i gBosi bBdy o Panu, |eby |oBdek gBodnego pozostawi pusty i spragnionego pozbawi napoju. 32,07 Co do krtacza, to zBe s jego krtactwa; knuje on podstpne sposoby, by zgubi biednych sBowami kBamstwa, chocia| ubogi udowodni swe prawo. 32,08 Szlachetny za[ czBowiek zamierza rzeczy szlachetne i trwa statecznie w szlachetnym dziaBaniu. 32,09 Kobiety beztroskie, wstaDcie, sBuchajcie mego gBosu! Dziewczta zbyt pewne siebie, dajcie posBuch mej mowie! 32,10 Za rok i kilka dni zadr|ycie, pewne siebie, bo winobranie si skoDczyBo, zbior�w ju| nie bdzie. 32,11 Lkajcie si, beztroskie! Zadr|yjcie, pewne siebie! Rozbierzcie si i obna|cie, przepaszcie worem biodra! 32,12 Bijcie si w piersi nad losem p�l rozkosznych, nad owocodajn winnic; 32,13 nad ziemi mojego ludu, gdzie wschodz ciernie i gBogi, nad wszystkimi domami rado[ci, nad wesoBym miastem. 32,14 Bo paBac jest opustoszaBy, haBa[liwe miasto wyludnione; Ofel i Stra|nica staBy si jaskiniami na zawsze: uciech dzikich osB�w, pastwiskiem stad. 32,15 Wreszcie zostanie wylany na nas Duch z wysoko[ci. Wtedy pustynia stanie si sadem, a sad za las uwa|any bdzie. 32,16 Na pustyni osidzie prawo, a sprawiedliwo[ zamieszka w sadzie. 32,17 DzieBem sprawiedliwo[ci bdzie pok�j, a owocem prawa - wieczyste bezpieczeDstwo. 32,18 Lud m�j mieszka bdzie w stolicy pokoju, w mieszkaniach bezpiecznych, w zacisznych miejscach wypoczynku, 32,19 choby las zostaB powalony, a miasto byBo bardzo poni|one. 31 32,20 Szcz[liwi! Wy sia bdziecie nad ka|d wod, puszczajc wolno woBy i osBy. *33 33,01 Biada ci, Bupie|co, ty[ sam nie zBupiony, i tobie, grabie|co, same[ nie ograbiony! Kiedy skoDczysz Bupi, wtedy ciebie zBupi, gdy grabie| zakoDczysz, ograbi te| ciebie. 33,02 Panie, zmiBuj si nad nami, w Tobie mamy nadziej! Bdz naszym ramieniem ka|dego poranka i naszym zbawieniem w czas ucisku. 33,03 Na gBos Twej grozby uciekaj ludy, gdy si podniesiesz, pierzchaj narody. 33,04 Zbiera bd Bupy, jak si zbiera szaraDcz, rzuca si na nie jak mrowie konik�w polnych. 33,05 Ponad wszystkim jest Pan, bo mieszka na wysoko[ci! NapeBni On Syjon prawem i sprawiedliwo[ci. 33,06 I zawita trwaBy pok�j w jego czasach. Zasobem siB zbawczych - mdro[ i wiedza, jego skarbem jest bojazD PaDska. 33,07 Oto wysBani na zwiady woBaj z zewntrz, pBacz gorzko wysBannicy pokoju. 33,08 OpustoszaBy drogi, przechodni�w zabrakBo na [cie|kach. Wr�g zerwaB ukBady, odrzuciB [wiadk�w, nie zwa|aB na nikogo. 33,09 Kraj ma |aBosny wygld, marnieje; Liban przestaB si zieleni, obumiera; Saron - podobny do pustyni, a Baszan i Karmel s ogoBocone. 33,10 Teraz powstan - m�wi Pan - teraz si podnios, teraz stan wysoko. 33,11 Poczniecie siano, zrodzicie sBom, me tchnienie jak ogieD was po|re. 33,12 Stan si ludy wypalonym wapnem, jak [cite ciernie w ogniu spBon. 33,13 SBuchajcie, najdalsi, co uczyniBem, poznajcie, najbli|si, m siB! 33,14 Grzesznicy na Syjonie si zlkli, bezbo|nych chwyciBo dr|enie: Kto z nas wytrzyma przy trawicym ogniu? Kto z nas wytrwa wobec wieczystych pBomieni? 33,15 Ten, kto postpuje sprawiedliwie i kto m�wi uczciwie, kto odrzuca zyski bezprawne, kto si wzbrania dBoDmi przed wziciem podarku, kto zatyka uszy, by o krwi nie sBucha, kto zamyka oczy, by na zBo nie patrze - 33,16 ten bdzie mieszkaB na wysoko[ciach, twierdze na skaBach bd jego schronieniem; dostarcz mu chleba, wody mu nie zbraknie. 33,17 Oczy twe ujrz kr�la w caBej jego krasie, zobacz krain bardzo rozlegB. 33,18 Serce twe groz bdzie wspomina: Gdzie ten, co liczyB? Gdzie ten, co wa|yB? Gdzie ten, co spisywaB twierdze? 33,19 Nie ujrzysz ju| ludu zuchwaBego, ludu o niewyraznej mowie, nie do uchwycenia uchem, o beBkotliwym i niezrozumiaBym jzyku. 33,20 Patrz na Syjon, miasto naszych [wit! Twe oczy oglda bd Jeruzalem, siedzib bezpieczn, namiot nieprzeno[ny, kt�rego koBk�w nie wyrw nigdy ani si |aden jego powr�z nie urwie. 33,21 Bo wBa[nie tam mamy Pana pot|nego, zamiast rzek o szerokich odnogach. Nie dotrze tam okrt poruszany wiosBami ani si okazalszy statek nie przeprawi: 33,23a jego liny obwisn, nie utrzymaj prosto swego masztu, nie rozwin |agla. 32 33,22 Albowiem Pan jest naszym sdzi, Pan naszym prawodawc, Pan naszym kr�lem! On nas zbawi! 33,23b Wtedy rozdziel Bup ogromny, chromi zagrabi zdobycz. 33,24 {aden mieszkaniec nie powie: Jestem chory. Lud, kt�ry mieszka w Jeruzalem, dostpi odpuszczenia swoich nieprawo[ci. *34 34,01 Przystpcie, narody, by sBucha! I wy, ludy, nat|cie uwag! Niech sBucha ziemia i wszystko, co j napeBnia, [wiat i wszystko, co na nim wyrasta! 34,02 Bo Pan kipi gniewem na wszystkich pogan i wrze z oburzenia na wszystkie ich wojska. PrzeznaczyB je na zagBad, na rzez je wydaB. 34,03 Zabici ich le| porzuceni, rozchodzi si zaduch z ich trup�w; od krwi ich rozmikBy g�ry, 34,04 caBe wojsko niebieskie topnieje. Niebiosa zwijaj si jak zw�j ksigi, wszystkie ich zastpy opadaj, jak opada listowie z winnego krzewu i jak opadaj li[cie z drzewa figowego. 34,05 Zaiste, m�j miecz upoiB si na niebiosach; oto spadnie na Edom, na lud, kt�ry przeznaczyBem na potpienie. 34,06 Miecz Pana spBynB krwi, pokryty jest tBuszczem, krwi jagnit i kozB�w, tBuszczem nerek baranich. Bo Pan [wici ofiar w Bosra, wielk rzez obrzdow w kraju Edomit�w. 34,07 Jak bawoBy ludy padaj, i nar�d mocarzy - jak woBy. Ich ziemia opiBa si krwi, proch jej nasiknB tBuszczem. 34,08 Bo to dla Pana dzieD pomsty, rok odwetu dla ObroDcy Syjonu. 34,09 Potoki Edomu obr�c si w smoB, a proch jego w siark; ziemia jego stanie si smoB pBonc. 34,10 Nie zaga[nie ni w nocy, ni w dzieD, jej dym wznosi si bdzie cigle. Kraj pozostanie opustoszaBy z pokolenia w pokolenie, po wiek wiek�w nikt go nie przemierzy. 34,11 Pelikan i je| go posid, puchacz i kruk go zamieszkaj; Pan rozcignie nad nim sznur nico[ci i oBowianki opustoszenia. 34,12 KozBy si w nim zadomowi. Nie bdzie jego dostojnik�w ani kr�lestwa tam nie obwoBaj, wszyscy jego ksi|ta bd niczym. 34,13 Ciernie wyrosn w jego paBacach, pokrzywy i osty w jego warowniach; bdzie to nora szakali, dziedziniec strusich samic. 34,14 ZdziczaBe psy spotkaj si z hienami i kozBy bd si przyzywa wzajemnie; co wicej, tam Lilit przycupnie i znajdzie sobie zacisze na spoczynek. 34,15 Tam si w| gniezdzi bdzie i znosi jaja, wysiadywa mBode i zgarnia je pod sw�j cieD. Tam i spy si zlec, nie bd patrze szukajc jeden drugiego. 34,16 Szukajcie w ksidze PaDskiej i odczytajcie: Ani jednego z nich nie zabraknie! - Bo usta Jego, one rozkazaBy, i Duch Jego, On je zgromadziB. 34,17 On te| rzuciB im los i Jego rka podzieliBa im ziemi sznurem mierniczym; na wieki bd j dziedziczyli, mieszka w niej bd z pokolenia w pokolenie. 33 *35 35,01 Niech si rozwesel pustynia i spieczona ziemia, niech si raduje step i niech rozkwitnie! 35,02 Niech wyda kwiaty jak lilie polne, niech si rozraduje, skaczc i wykrzykujc z uciechy. ChwaB Libanu j obdarzono, ozdob Karmelu i Saronu. Oni zobacz chwaB Pana, wspaniaBo[ naszego Boga. 35,03 Pokrzepcie rce osBabBe, wzmocnijcie kolana omdlaBe! 35,04 Powiedzcie maBodusznym: Odwagi! Nie b�jcie si! Oto wasz B�g, oto - pomsta; przychodzi Bo|a odpBata; On sam przychodzi, by zbawi was. 35,05 Wtedy przejrz oczy niewidomych i uszy gBuchych si otworz. 35,06 Wtedy chromy wyskoczy jak jeleD i jzyk niemych wesoBo krzyknie. Bo trysn zdroje w�d na pustyni i strumienie na stepie; 35,07 spieczona ziemia zmieni si w pojezierze, spragniony kraj w krynice w�d; badyle w kryj�wkach, gdzie legaBy szakale - na trzcin z sitowiem. 35,08 Bdzie tam droga czysta, kt�r nazw Drog Zwit. Nie przejdzie ni nieczysty, gdy odbywa podr�|, i gBupi nie bd si tam waBsa. 35,09 Nie bdzie tam lwa, ni zwierz najdzikszy nie wstpi na ni ani si tam znajdzie, ale tamtdy p�jd wyzwoleni. 35,10 Odkupieni przez Pana powr�c, przybd na Syjon z radosnym [piewem, ze szcz[ciem wiecznym na twarzach: osign rado[ i szcz[cie, ustpi smutek i wzdychanie. *36 36,01 W czternastym roku panowania kr�la Ezechiasza najechaB Sennacheryb, kr�l asyryjski, wszystkie warowne miasta judzkie i zdobyB je. 36,02 Z Lakisz posBaB kr�l asyryjski rabsaka z du|ym oddziaBem do Jerozolimy przeciw Ezechiaszowi. Rabsak zajB stanowisko przy kanale Wy|szej Sadzawki, na drodze Pola Folusznika. 36,03 A wyszli do niego Eliakim, syn Chilkiasza, zarzdca paBacu, Szebna, pisarz, i Joach, syn Asafa, peBnomocnik. 36,04 Rabsak zaczB m�wi: Powiedzcie Ezechiaszowi: Tak m�wi wielki kr�l, kr�l asyryjski: C�| to za bezpieczeDstwo, kt�remu zaufaBe[? 36,05 My[lisz mo|e, i| pr�|ne sBowa zdoBaj zastpi rad i siB do walki? W kim|e ty pokBadasz ufno[, |e si zbuntowaBe[ przeciwko mnie? 36,06 Oto ty si opierasz na Egipcie, na tej nadBamanej lasce trzcinowej, kt�ra, gdy si kto oprze na niej, wchodzi w dBoD i przebija j. Taki jest faraon, kr�l egipski, dla wszystkich, kt�rzy w nim pokBadaj nadziej. 36,07 A je|eli mi powiesz: W Panu, Bogu naszym, poBo|yli[my ufno[, to czy| On nie jest tym, kt�rego wy|yny i oBtarze poznosiB Ezechiasz nakazujc Judzie i Jerozolimie: Przed tym tylko oBtarzem bdziecie pokBon oddawa Bogu? 36,08 Teraz wic, prosz, zr�b ukBad z panem moim, kr�lem asyryjskim: Dam ci dwa tysice koni, je|eli zdoBasz wystawi do nich jezdzc�w! 36,09 Jak zmusisz do odwrotu namiestnika jednego z najmniejszych sBug pana mego? Ale ty zaufaBe[ Egiptowi - |e dostaniesz rydwany i jazd. 34 36,10 A teraz, czy| to wbrew woli Pana najechaBem na ten kraj, by go spustoszy? Pan rzekB do mnie: Wyrusz w g�r przeciw temu krajowi i spustosz go! 36,11 Eliakim, Szebna i Joach powiedzieli do rabsaka: M�w, prosimy, do sBug twoich po aramejsku, gdy| rozumiemy ten jzyk; nie m�w do nas po hebrajsku wobec sBuchajcego ludu, kt�ry jest na murach. 36,12 Lecz rabsak odrzekB: Czy| do pana twego i do ciebie posBaB mnie pan m�j, abym m�wiB te sBowa? Czy| nie raczej do ludzi, kt�rzy siedz na murach, skazani na jedzenie swego kaBu i na picie swego moczu razem z wami? 36,13 StaB wic rabsak i woBaB dono[nym gBosem po hebrajsku tymi sBowami: SBuchajcie sB�w wielkiego kr�la, kr�la asyryjskiego! 36,14 Tak m�wi kr�l: Niech was nie zwodzi Ezechiasz, bo on nie potrafi was ocali. 36,15 Niech was Ezechiasz nie o|ywia ufno[ci w Panu, zapewniajc: Pan na pewno wybawi nas; to miasto nie bdzie wydane w rce kr�la asyryjskiego! 36,16 Nie sBuchajcie Ezechiasza, bo tak m�wi kr�l asyryjski: Zawrzyjcie ze mn pok�j i poddajcie si mi, a bdziecie jedli owoce, ka|dy ze swej winnicy i ze swego drzewa figowego, i bdziecie pili wod, ka|dy ze swej cysterny, 36,17 a| przyjd zabra was do kraju podobnego do waszego, kraju zbo|a i mBodego wina, kraju chleba i winnic. 36,18 Tylko Ezechiasz niech was nie oszukuje, m�wic: Wybawi nas Pan. Czy| bogowie narod�w uratowali ka|dy sw�j kraj z rki kr�la asyryjskiego? 36,19 Gdzie s bogowie Chamatu i Arpadu? Gdzie bogowie Sefarwaim? A czy wybawili Samari z mojej rki? 36,20 Kt�rzy spo[r�d wszystkich bog�w tych kraj�w uratowali sw�j kraj z mojej rki, |eby Pan miaB wybawi z mojej mocy Jeruzalem? 36,21 Oni za[ wysBuchali w milczeniu i nie odpowiedzieli mu ani sBowa, bo taki byB rozkaz kr�lewski: Nie odpowiadajcie mu! 36,22 Przyszli wic z rozdartymi szatami do Ezechiasza Eliakim, syn Chilkiasza, i pisarz Szebna, i syn Asafa Joach, peBnomocnik, i oznajmili mu wypowiedz rabsaka. *37 37,01 Gdy to usByszaB kr�l Ezechiasz, rozdarB swe szaty, okryB si worem i udaB si do [wityni PaDskiej. 37,02 Potem posBaB Eliakima, zarzdc paBacu, i Szebn, pisarza, i starszych kapBan�w, obleczonych w wory, do proroka Izajasza, syna Amosa, 37,03 by mu powiedzieli: Tak m�wi Ezechiasz: Ten dzieD jest dniem utrapienia i kary, i haDby. Albowiem dojrzaBy dzieci do swoich narodzin, a nie ma siBy do ich porodzenia. 37,04 Mo|e Pan, B�g tw�j, raczy usBysze sBowa rabsaka, kt�rego przysBaB kr�l asyryjski, jego pan, aby zniewa|a Boga |ywego, i skarze go za sBowa, kt�re usByszaB Pan, B�g tw�j. Przeto wznie[ modlitw za Reszt, kt�ra jeszcze pozostaje. 35 37,05 Przyszli wic sBudzy kr�la Ezechiasza do Izajasza. 37,06 Izajasz za[ rzekB do nich: Tak powiecie waszemu panu: Tak m�wi Pan: Nie b�j si sB�w, kt�re usByszaBe[, a kt�rymi pachoBcy kr�la asyryjskiego rzucali Mi bluznierstwa. 37,07 Oto Ja spowoduj w nim takie usposobienie, |e na wiadomo[, kt�r usByszy, wr�ci do swego kraju; i sprawi, |e w swoim kraju padnie od miecza. 37,08 Wr�ciB rabsak i zastaB kr�la asyryjskiego zdobywajcego Libn. PosByszaB bowiem, |e kr�l ustpiB spod Lakisz. 37,09 Gdy Sennacheryb otrzymaB wie[ o Tirhace, kr�lu Kusz, gBoszc: WyruszyB na wojn przeciw tobie, gdy usByszaB, wyprawiB posB�w do Ezechiasza, polecajc: 37,10 Tak powiecie Ezechiaszowi, kr�lowi judzkiemu: Niech ci nie zwodzi tw�j B�g, w kt�rym poBo|yBe[ nadziej, zapewnieniem: Nie bdzie wydana Jerozolima w rce kr�la asyryjskiego. 37,11 Oto ty sByszaBe[, co zrobili kr�lowie asyryjscy wszystkim krajom, przeznaczajc je na zagBad, a ty miaBby[ ocale? 37,12 Czy bogowie narod�w, jakie moi przodkowie wyniszczyli, ocalili je? Gozan i Charan, i Resef, i Edanit�w, kt�rzy byli w Telassar? 37,13 Gdzie jest kr�l Chamatu, kr�l Arpadu, kr�l miasta Sefarwaim, Heny i Iwwy? 37,14 Ezechiasz wziB list z rki posB�w i przeczytaB go. Nastpnie poszedB do [wityni PaDskiej i rozwinB go przed Panem. 37,15 I zanosiB modBy Ezechiasz do Pana, m�wic: 37,16 O Panie Zastp�w, Bo|e Izraela, kt�ry zasiadasz na cherubach, Ty sam jeste[ Bogiem wszystkich kr�lestw [wiata, Ty[ uczyniB niebo i ziemi. 37,17 NakBoD, Panie, Twego ucha, i usBysz! Otw�rz, Panie, Twoje oczy, i popatrz! SBuchaj wszystkich sB�w Sennacheryba, kt�re przysBaB, by zniewa|a Boga |ywego. 37,18 To prawda, o Panie, |e kr�lowie asyryjscy wyniszczyli wszystkie narody i kraje ich. 37,19 W ogieD wrzucili ich bog�w, bo ci nie byli bogami, lecz tylko dzieBem rk ludzkich z drzewa i z kamienia, wic ich zniweczyli. 37,20 Teraz wic, o Panie, Bo|e nasz, wybaw nas z jego rki, i niech wiedz wszystkie kr�lestwa ziemi, |e Ty sam jeste[ Bogiem, o Panie! 37,21 W�wczas Izajasz, syn Amosa, posBaB Ezechiaszowi o[wiadczenie: Tak m�wi Pan, B�g Izraela: WysBuchaBem tego, o co si modliBe[ do Mnie w sprawie Sennacheryba, kr�la Asyrii. 37,22 Oto wyrocznia, kt�r wydaB Pan na niego: Gardzi tob, szydzi z ciebie Dziewica, C�ra Syjonu; za tob potrzsa gBow C�ra Jeruzalem. 37,23 Komu[ ubli|yB i komu bluzniB? Przeciw komu tw�j gBos podniosBe[ i w g�r wzbiBe[ twe oczy? Przeciw Zwitemu Izraela! 37,24 Przez swych sBu|alc�w urgaBe[ Panu. M�wiBe[: Z mn�stwem mych rydwan�w wyszedBem na szczyty g�rskie, na najdalsze grzbiety Libanu. WyciBem jego cedry najwy|sze, co najpikniejsze jego cyprysy. WtargnBem w jego ostatnie ustronie, w jego bujn gstwin l 37,25 Dr|yBem studnie i piBem obce wody, stopami n�g moich wysuszyBem wszystkie 36 rzeki Egiptu. 37,26 Czy nie sByszaBe[? Z dawna to przygotowaBem. Co uBo|yBem od prastarych czas�w, to teraz w czyn wprowadzam. MiaBe[ obr�ci w stosy gruz�w obwarowane miasta. 37,27 MieszkaDcy ich bezsilni, przelkli si i okryli wstydem. Stali si jak ro[liny na polu i jak mBoda trawa zielona, jak zielsko na dachach spalone podmuchem wiatru wschodniego. 37,28 Wiem, kiedy wstajesz i kiedy spoczywasz, kiedy wychodzisz i kiedy powracasz, i jak ci ponosi zBo[ przeciw Mnie. 37,29 Poniewa| ci zBo[ ponosi przeciw Mnie i twa zuchwaBo[ doszBa moich uszu, przeto ci w nozdrza zaBo| me kolce i wdzidBo moje na wargi, by zmusi ci do odwrotu drog, kt�r przybyBe[. 37,30 To niechaj ci za znak posBu|y: w tym roku |ywcie si ziarnem pozostawionym po zbiorze; na przyszBy za[ rok tym, co samo obrodzi, ale na trzeci rok siejcie i zbierajcie, zakBadajcie winnice i spo|ywajcie z nich owoce. 37,31 Reszta ocalaBych z domu Judy ponownie zapu[ci w gBb korzenie i w g�rze wyda owoce. 37,32 Albowiem z Jeruzalem wyjdzie Reszta i z g�ry Syjonu garstka ocalaBych. Zazdrosna miBo[ Pana Zastp�w tego dokona. 37,33 Dlatego tak m�wi Pan o kr�lu asyryjskim: Nie wejdzie on do tego miasta ani nie wypu[ci tam strzaBy, nie nastawi przeciw niemu tarczy ani nie usypie waBu. 37,34 Drog t sam, kt�r przybyB, powr�ci, a do miasta tego nie wejdzie. - Wyrocznia Pana. 37,35 Otocz opiek to miasto i ocal je, przez wzgld na Mnie i na sBug mego Dawida. 37,36 Tej|e samej nocy wyszedB AnioB PaDski i pobiB w obozie Asyryjczyk�w sto osiemdziesit pi tysicy. I oto rano, gdy trzeba byBo wstawa, wszyscy oni byli martwi. 37,37 Sennacheryb wic, kr�l Asyrii, zwinB ob�z i odszedB; wr�ciB si i pozostaB w Niniwie. 37,38 A zdarzyBo si |e gdy si on modliB w [wityni Nisroka, swego bo|ka, synowie jego, Adramelek i Sereser, zabili go mieczem, a sami zbiegli do kraju Ararat. Syn jego, Asarhaddon, zostaB w jego miejsce kr�lem. *38 38,01 W owych dniach Ezechiasz zachorowaB [miertelnie. Prorok Izajasz, syn Amosa, przyszedB do niego i rzekB mu: Tak m�wi Pan: Rozporzdz domem twoim, bo umrzesz i nie bdziesz |yB. 38,02 Wtedy Ezechiasz odwr�ciB si do [ciany i modliB si do Pana. 38,03 A m�wiB tak: Ach, Panie, wspomnij na to, prosz, |e postpowaBem wobec Ciebie wiernie i z doskonaBym sercem, |e czyniBem to, co miBe oczom Twoim. I pBakaB Ezechiasz bardzo rzewnie. 38,04 W�wczas Pan skierowaB do Izajasza sBowo tej tre[ci: 38,05 Idz, by oznajmi Ezechiaszowi: Tak m�wi Pan, B�g Dawida, twego praojca: 37 SByszaBem twoj modlitw, widziaBem twoje Bzy. Uzdrowi ci. Za trzy dni p�jdziesz do [wityni PaDskiej. Oto dodam do twego |ycia pitna[cie lat. 38,06 Wybawi ciebie i to miasto z rki kr�la asyryjskiego i roztocz opiek nad tym miastem. 38,06a PowiedziaB te| Izajasz: Wezcie placek figowy i przyB�|cie do wrzodu, a zdr�w bdzie! 38,06b Ezechiasz za[ rzekB: Jaki znak upewni mi, |e wejd do [wityni PaDskiej? 38,07 Izajasz odrzekB: Niech ci bdzie ten znak od Pana, |e speBni On t rzecz, kt�r przyrzekB: 38,08 Oto ja cofn cieD wskaz�wki zegarowej o dziesi stopni, po kt�rych sBoDce ju| zeszBo na sBonecznym zegarze Achaza. I cofnBo si sBoDce o dziesi stopni, po kt�rych ju| zeszBo. 38,09 Pie[D Ezechiasza, kr�la judzkiego, gdy popadB w chorob, ale zostaB z niej uzdrowiony: 38,10 M�wiBem: W poBowie moich dni musz odej[; w bramach Szeolu odczuj brak reszty lat moich! 38,11 M�wiBem: Nie ujrz ju| Pana na ziemi |yjcych, nie bd ju| patrzyB na nikogo spo[r�d mieszkaDc�w tego [wiata. 38,12 Mieszkanie me rozbior i przenios ode mnie jak namiot pasterzy. Zwijam jak tkacz moje |ycie. On mnie odcina od nici. Za dzieD i jedn noc mnie zamczysz. 38,13 Krzycz a| do rana. On kruszy jak lew wszystkie me ko[ci: w cigu dnia i jednej nocy mnie zamczysz. 38,14 Jak piskl jask�Bcze, tak kwil, wzdycham jak goBbica. Oczy me sBabn patrzc ku g�rze. Panie, cierpi ucisk: StaD przy mnie! 38,15 C�| mam m�wi? Wszak On mi powiedziaB i On to sprawiB. Prze|yj spokojnie wszystkie moje lata po chwilach goryczy mej duszy. 38,16 Nad kt�rymi Pan czuwa, ci |yj, w[r�d nich dopeBni si |ycie ducha mego. UzdrowiBe[ mnie i |y dozwoliBe[! 38,17 Oto na zdrowie zamieniB mi gorycz. Ty zachowaBe[ m dusz od doBu unicestwienia, gdy| poza siebie rzuciBe[ wszystkie moje grzechy. 38,18 Zaiste, nie Szeol Ci sBawi ani Zmier wychwala Ciebie; nie ci ogldaj si na Twoj wierno[, kt�rzy w d�B zstpuj. 38,19 {ywy, |ywy Ci tylko wysBawia, tak jak ja dzisiaj. Ojciec dzieciom rozgBasza Twoj wierno[. 38,20 Pan mnie zachowuje! Wic gra bdziemy me pie[ni na strunach przez wszystkie dni naszego |ycia w [wityni PaDskiej. *39 39,01 W owym czasie Merodak-Baladan, syn Baladana, kr�l babiloDski, wysBaB listy i dary do Ezechiasza, bo dowiedziaB si, |e byB chory i wyzdrowiaB. 39,02 Ezechiasz byB rad posBom i pokazaB im caBy sw�j skarbiec, srebro i zBoto, wonno[ci i cenn oliw, caB te| swoj zbrojowni oraz wszystko, co si znajdowaBo w jego skBadach. Nie byBo rzeczy, kt�rej by nie pokazaB im Ezechiasz 38 w swoim paBacu i we wszystki 39,03 W�wczas prorok Izajasz przyszedB do kr�la Ezechiasza i zagadnB go: Co m�wili ci m|owie i skd przybyli do ciebie? Ezechiasz odrzekB: Z dalekiego kraju przybyli do mnie, z Babilonu. 39,04 Znowu zapytaB: Co widzieli w twoim paBacu? OdpowiedziaB Ezechiasz: Widzieli wszystko, cokolwiek jest w moim paBacu; nie byBo rzeczy w moich skBadach, kt�rej bym im nie pokazaB. 39,05 Wtedy Izajasz powiedziaB do Ezechiasza: PosBuchaj sBowa Pana Zastp�w! 39,06 Oto nadejd dni, gdy to wszystko, co jest w twoim paBacu i co nagromadzili twoi przodkowie a| do dzisiejszego dnia, zostanie zabrane do Babilonu. Nic nie pozostanie, m�wi Pan. 39,07 A z syn�w twoich, kt�rzy bd pochodzi od ciebie, z tych, kt�rym dasz |ycie, wybierze si dworzan do paBacu kr�la babiloDskiego. 39,08 Ezechiasz rzekB do Izajasza: Pomy[lne jest sBowo PaDskie, kt�re[ wygBosiB. My[laB bowiem: Bdzie spok�j i bezpieczeDstwo przynajmniej za mego |ycia. *40 40,01 Pocieszcie, pocieszcie m�j lud! - m�wi wasz B�g. 40,02 Przemawiajcie do serca Jeruzalem i woBajcie do niego, |e czas jego sBu|by si skoDczyB, |e nieprawo[ jego odpokutowana, bo odebraBo z rki Pana kar w dw�jnas�b za wszystkie swe grzechy, 40,03 GBos si rozlega: Drog dla Pana przygotujcie na pustyni, wyr�wnajcie na pustkowiu go[ciniec naszemu Bogu! 40,04 Niech si podnios wszystkie doliny, a wszystkie g�ry i wzg�rza obni|; r�wnin niechaj si stan urwiska, a strome zbocza nizin gBadk. 40,05 Wtedy si chwaBa PaDska objawi, razem j wszelkie ciaBo zobaczy, bo usta PaDskie to powiedziaBy. 40,06 GBos si odzywa: WoBaj! - I rzekBem: Co mam woBa? - Wszelkie ciaBo to jakby trawa, a caBy wdzik jego jest niby kwiat polny. 40,07 Trawa usycha, widnie kwiat, gdy na nie wiatr Pana powieje. Prawdziwie, traw jest nar�d. 40,08 Trawa usycha, widnie kwiat, lecz sBowo Boga naszego trwa na wieki. 40,09 Wstp|e na wysok g�r, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnie[ mocno tw�j gBos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnie[ gBos, nie b�j si! Powiedz miastom judzkim: Oto wasz B�g! 40,10 Oto Pan B�g przychodzi z moc i rami Jego dzier|y wBadz. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapBata. 40,11 Podobnie jak pasterz pasie On sw trzod, gromadzi j swoim ramieniem, jagnita nosi na swej piersi, owce karmice prowadzi Bagodnie. 40,12 Kto zmierzyB wody morskie sw gar[ci i pidzi wymierzyB niebiosa? Kto zawarB ziemi w miarce? Kto zwa|yB g�ry na wadze i pag�rki na szalach? 40,13 Kto zdoBaB zbada ducha Pana? Kto w roli doradcy dawaB Mu wskazania? 40,14 Do kogo si On zwracaB po rad i [wiatBo, |eby Go pouczyB o [cie|kach prawa, |eby Go nauczyB wiedzy i wskazaB Mu drog roztropno[ci? 39 40,15 Oto narody s jak kropla wody u wiadra, uwa|a si je za pyBek na szali. Oto wyspy wa| tyle co ziarnko prochu. 40,16 I las�w Libanu nie starczy na paliwo ani jego zwierzyny na caBopalenie. 40,17 Niczym s przed Nim wszystkie narody, znacz dla Niego tyle co nico[ i pustka. 40,18 Do kog�| to przyr�wnacie Boga i jaki obraz zastosujecie do Niego? 40,19 Ludwisarz odlewa posg, a zBotnik powleka go zBotem i srebrne BaDcuszki wykuwa. 40,19a Pomagaj sobie jeden drugiemu - i m�wi nawzajem do siebie: ZmiaBo! 40,19b Ludwisarz zachca zBotnika, a wygBadzajcy mBotem - tego, co kuje na kowadle; ocenia sprawnie: W porzdku; i umacnia gwozdzmi posg, |eby si nie zachwiaB. 40,20 Kogo nie sta na tak ofiar, wybiera drzewo nie pr�chniejce; stara si o biegBego rzezbiarza, |eby trwaBy posg wystawi. 40,21 Czy nie wiecie tego? Czy[cie nie sByszeli? Czy wam nie gBoszono od pocztku? Czy[cie nie pojli utworzenia ziemi? 40,22 Ten, co mieszka nad krgiem ziemi, kt�rej mieszkaDcy s jak szaraDcza, On rozcignB niebiosa jak tkanin i rozpiB je jak namiot mieszkalny. 40,23 On mo|nych obraca wniwecz, unicestwia wBadc�w ziemi. 40,24 Ledwie ich wszczepiono, ledwie posiano, ledwie si w ziemi pieD ich zakorzeniB, On powiaB na nich i pousychali, a wicher gwaBtowny porwaB ich jak sBomk. 40,25 Z kim|e by[cie mogli Mnie por�wna, tak, |eby Mi dor�wnaB? - m�wi Zwity. 40,26 Podnie[cie oczy w g�r i patrzcie: Kto stworzyB te gwiazdy? - Ten, kt�ry w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woBa po imieniu. Spod takiej potgi i olbrzymiej siBy nikt si nie uchyli. 40,27 Czemu m�wisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczone? 40,28 Czy nie wiesz tego? Czy[ nie sByszaB? Pan - to B�g wieczny, Stw�rca kraDc�w ziemi. On si nie mczy ani nie nu|y, Jego mdro[ jest niezgBbiona. 40,29 On dodaje mocy zmczonemu i pomna|a siBy omdlaBego. 40,30 ChBopcy si mcz i nu|, chwiej si sBabnc mBodzieDcy, 40,31 lecz ci, co zaufali Panu, odzyskuj siBy, otrzymuj skrzydBa jak orBy: biegn bez zmczenia, bez znu|enia id. *41 41,01 Uciszcie si, wyspy, a|eby Mnie sBucha! Niechaj narody od[wie| swe siBy! Niechaj wystpi, wtedy niech m�wi: Udajmy si razem do sdu! 41,02 Kto wzbudziB ze Wschodu tego, kt�rego sprawiedliwo[ przyzywa na ka|dym kroku? Kto mu poddaje narody i upokarza kr�l�w? Miecz jego [ciera ich na proch, jego Buk roznosi ich jak sBom. 41,03 On [ciga ich, przechodzi nietknity, jakby stopami nie dotykaB [cie|ki. 41,04 Kto zdziaBaB to i uczyniB? Ten, co z nico[ci wywoBuje od pocztku pokolenia. Ja, Pan, jestem pierwszy, z ostatnimi r�wnie| Ja bd! 40 41,05 SpojrzaBy wyspy i lkaj si, dr| kraDce ziemi! - Zbli|aj si i przychodz. 41,08 Ty za[, Izraelu, m�j sBugo, Jakubie, kt�rego wybraBem sobie, potomstwo Abrahama, mego przyjaciela! 41,09 Ty, kt�rego pochwyciBem na kraDcach ziemi, powoBaBem ci z jej stron najdalszych i rzekBem ci: SBug moim jeste[, wybraBem ci, a nie odrzuciBem. 41,10 Nie lkaj si, bo Ja jestem z tob; nie trw�| si, bom Ja twoim Bogiem. Umacniam ci, jeszcze i wspomagam, podtrzymuj ci moj prawic sprawiedliw. 41,11 Oto wstydem i haDb si okryj wszyscy rozjtrzeni na ciebie. Unicestwieni bd i zgin ludzie kB�ccy si z tob. 41,12 Bdziesz ich szukaB, lecz nie znajdziesz tych ludzi, twoich przeciwnik�w. Unicestwieni bd i na nic zejd ludzie walczcy z tob. 41,13 Albowiem Ja, Pan, tw�j B�g, ujBem ci za prawic m�wic ci: Nie lkaj si, przychodz ci z pomoc. 41,14 Nie b�j si, robaczku Jakubie, nieboraku Izraelu! Ja ci wspomagam - wyrocznia Pana - odkupicielem twoim - Zwity Izraela. 41,15 Oto Ja przemieniam ci w mBockarskie sanie, nowe, o podw�jnym rzdzie zb�w: ty zmB�cisz i wykruszysz g�ry, zmienisz pag�rki w drobn sieczk; 41,16 ty je przewiejesz, a wicher je porwie i trba powietrzna rozmiecie. Ty natomiast rozradujesz si w Panu, chlubi si bdziesz w Zwitym Izraela. 41,17 Ndzni i biedni szukaj wody, i nie ma! Ich jzyk wysechB ju| z pragnienia. Ja, Pan, wysBucham ich, nie opuszcz ich Ja, B�g Izraela. 41,18 Ka| wytrysn strumieniom na nagich wzg�rzach i zr�dBom w�d po[rodku nizin. Zamieni pustyni na pojezierze, a wyschnit ziemi na wodotryski. 41,19 Na pustyni zasadz cedry, akacje, mirty i oliwki; rozkrzewi na pustkowiu cyprysy, wizy i bukszpan obok siebie. 41,20 A|eby widzieli i poznali, rozwa|yli i pojli wszyscy, |e rka PaDska to uczyniBa, |e Zwity Izraela tego dokonaB. 41,21 PrzedB�|cie wasz spraw sporn, m�wi Pan podajcie wasze mocne dowody, m�wi Kr�l Jakuba. 41,22 Niechaj przystpi i niech Nam objawi to, co si ma zdarzy. Jakie byBy przeszBe rzeczy? Objawcie, aby[my to wzili do serca. Albo oznajmijcie Nam przyszBe rzeczy, aby[my mogli pozna ich speBnienie. 41,23 Objawcie to, co ma nadej[ w przyszBo[ci, aby[my poznali, czy jeste[cie bogami. Zr�bcie cho co[, czy dobrego, czy zBego, |eby[my to z podziwem wszyscy ogldali. 41,24 Ot�| wy jeste[cie niczym i wasze dzieBa s niczym; obrzydliwo[ci jest ten, kto was wybiera. 41,25 WzbudziBem kogo[ z P�Bnocy i przyszedB, ze Wschodu sBoDca wezwaBem go po imieniu. On zdeptaB mo|nowBadc�w jak bBoto, podobnie jak garncarz depcze glin. 41,26 Kto objawiB to z pocztku, |eby[my wiedzieli, i to dBugo naprz�d, by[my rzekli: SBusznie? - Nikt nie objawiaB, nikt nie obwieszczaB, nikt te| nie sByszaB sB�w waszych. 41 41,27 Pierwszy Ja ogBaszam Syjonowi: Oto one! i Jerozolimie daj radosnego zwiastuna. 41,28 PatrzyBem: lecz nie byBo nikogo, nikogo z nich - zdolnego do rady, |eby odrzekB sBowo, gdy go spytam. 41,29 Oto wszyscy oni s czcz uBud; dzieBa ich nie istniej, posgi ich to znikomo[ i pustka. *42 42,01 Oto m�j SBuga, kt�rego podtrzymuj. Wybrany m�j, w kt�rym mam upodobanie. SprawiBem, |e Duch m�j na Nim spoczB; On przyniesie narodom Prawo. 42,02 Nie bdzie woBaB ni podnosiB gBosu, nie da sBysze krzyku swego na dworze. 42,03 Nie zBamie trzciny nadBamanej, nie zagasi knotka o nikBym pBomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. 42,04 Nie zniechci si ani nie zaBamie, a| utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekuj wyspy. 42,05 Tak m�wi Pan B�g, kt�ry stworzyB i rozpiB niebo, rozpostarB ziemi wraz z jej plonami, daB ludziom na niej dech o|ywczy i tchnienie tym, co po niej chodz. 42,06 Ja, Pan, powoBaBem Ci sBusznie, ujBem Ci za rk i uksztaBtowaBem, ustanowiBem Ci przymierzem dla ludzi, [wiatBo[ci dla narod�w, 42,07 aby[ otworzyB oczy niewidomym, a|eby[ z zamknicia wypu[ciB jeDc�w, z wizienia tych, co mieszkaj w ciemno[ci. 42,08 Ja, kt�remu na imi jest Jahwe, chwaBy mojej nie odstpi innemu ani czci mojej bo|kom. 42,09 Pierwsze wydarzenia oto ju| nadeszBy, nowe za[ Ja zapowiadam, zanim si rozwin, ju| wam je ogBaszam. 42,10 Zpiewajcie Panu pie[D now, chwaB Jego od kraDc�w ziemi! Niech Go sBawi morze i co je napeBnia, wyspy wraz z ich mieszkaDcami! 42,11 Niech gBos podniesie pustynia z miastami, osiedla, kt�re zamieszkuje Kedar. MieszkaDcy Sela niech wznosz okrzyki, ze szczyt�w g�r niech nawoBuj rado[nie! 42,12 Niech oddaj chwaB Panu i niechaj gBosz cze[ Jego na wyspach! 42,13 Jak bohater posuwa si Pan, i jak wojownik pobudza waleczno[; rzuca hasBo, okrzyk wydaje wojenny, g�ruje mstwem nad nieprzyjaci�Bmi. 42,14 MilczaBem od dBugiego czasu, w spokoju wstrzymywaBem siebie, teraz jakby rodzca zakrzykn, dysze bd z gniewu, zabraknie mi tchu. 42,15 Wypal g�ry i wzg�rza, sprawi, |e wyschnie wszystka ich zieleD, przemieni rzeki na stawy, a jeziora osusz. 42,16 Sprawi, |e niewidomi p�jd po nieznanej drodze, powiod ich [cie|kami, kt�rych nie znaj, ciemno[ci zmieni przed nimi w [wiatBo, a wyboiste miejsca w r�wnin. Oto s rzeczy, kt�rych dokonam i nie zaniecham. 42,17 Wstecz si odwr�c z wielkim zawstydzeniem ci, kt�rzy w bo|kach pokBadaj ufno[, kt�rzy m�wi ulanym posgom: Jeste[cie bogami naszymi. 42,18 GBusi, sBuchajcie! Niewidomi, nat|cie wzrok, by widzie! 42 42,19 Kto jest niewidomy, je|eli nie m�j sBuga, i gBuchy, jak posBaniec, kt�rego posyBam? Kto jest niewidomy, jak m�j wysBannik i gBuchy, jak SBuga PaDski? 42,20 WidzeD mn�stwo, lecz ich nie przestrzegaj; otwarte maj uszy, ale nikt nie sBucha. 42,21 SpodobaBo si Panu w Jego sprawiedliwo[ci okaza wielko[ i wspaniaBo[ Prawa. 42,22 A jednak jest to nar�d zBupiony i ograbiony: wszystkich sptano po jaskiniach oraz zamknito w wizieniach; na Bup zostali wydani i nikt ich nie ratuje; na rabunek, i nikt nie powie: Oddaj! 42,23 Kto midzy wami daje temu posBuch? Kto uwa|nie sBucha o przyszBo[ci? 42,24 Kto wydaB Jakuba na rabunek i Izraela - Bupie|com? Czy| nie przeciw Panu my[my zgrzeszyli i nie chcieli postpowa Jego drogami ani sBucha Jego Prawa? 42,25 Wic wylaB na Izraela |ar swego gniewu i okropno[ci wojny. WybuchBa ona zewszd po|og, a on si nie spostrzegB, obr�ciBa go w perzyn, lecz on nie wziB tego do serca. *43 43,01 Ale teraz tak m�wi Pan, Stworzyciel tw�j, Jakubie, i Tw�rca tw�j, o Izraelu: Nie lkaj si, bo ci wykupiBem, wezwaBem ci po imieniu; ty[ moim! 43,02 Gdy p�jdziesz przez wody, Ja bd z tob, i gdy przez rzeki, nie zatopi ciebie. Gdy p�jdziesz przez ogieD, nie spalisz si, i nie strawi ci pBomieD. 43,03 Albowiem Ja jestem Pan, tw�j B�g, Zwity Izraela, tw�j Zbawca. Daj Egipt jako tw�j okup, Kusz i Sab w zamian za ciebie. 43,04 Poniewa| drogi jeste[ w moich oczach, nabraBe[ warto[ci i Ja ci miBuj, przeto daj ludzi za ciebie i narody za |ycie twoje. 43,05 Nie lkaj si, bo jestem z tob. Przywiod ze Wschodu twe plemi i z Zachodu ci pozbieram. 43,06 P�Bnocy powiem: Oddaj! i PoBudniowi: Nie zatrzymuj! Przywiedz moich syn�w z daleka i c�rki moje z kraDc�w ziemi. 43,07 Wszystkich, kt�rzy nosz me imi i kt�rych stworzyBem dla mojej chwaBy, uksztaBtowaBem ich i moim s dzieBem. 43,08 Wyprowadz lud [lepy, cho majcy oczy, i gBuchy, cho obdarzony uszami. 43,09 Niech wszystkie ludy zbior si razem i niech si zgromadz narody! Kt�ry z nich mo|e to ogBosi i oznajmi nam minione rzeczy? Niech postawi swych [wiadk�w nie usprawiedliwienie, aby ich sBuchano i przytaknito: To prawda! 43,10 Wy jeste[cie moimi [wiadkami - wyrocznia Pana - i moimi sBugami, kt�rych wybraBem, aby[cie mogli pozna i uwierzy Mi, oraz zrozumie, |e tylko Ja istniej. Boga utworzonego przede Mn nie byBo ani po Mnie nie bdzie. 43,11 Ja, Pan, tylko Ja istniej i poza Mn nie ma |adnego zbawcy. 43,12 To Ja zapowiedziaBem, wyzwoliBem i obwie[ciBem, a nie kto[ obcy w[r�d was. Wy jeste[cie [wiadkami moimi - wyrocznia Pana - |e Ja jestem Bogiem, 43,13 owszem, od wieczno[ci Nim jestem. I nikt si nie wymknie z mej rki. Kt�| mo|e zmieni to, co Ja zdziaBam? 43,14 Tak m�wi Pan, wasz Odkupiciel, Zwity Izraela: Ze wzgldu na was posBaBem 43 do Babilonu zdobywc: i sprawi, |e opadn wszystkie zawory wizieD, a Chaldejczycy wybuchn biadaniem. 43,15 Ja jestem Pan, wasz Zwity, Stworzyciel Izraela, wasz Kr�l! 43,16 Tak m�wi Pan, kt�ry otworzyB drog przez morze i [cie|k przez pot|ne wody; 43,17 kt�ry wi�dB na wypraw wozy i konie, tak|e i pot|ne wojsko; upadli, ju| nie powstan, zga[li, jak knotek zostali zdmuchnici. 43,18 Nie wspominajcie wydarzeD minionych, nie roztrzsajcie w my[li dawnych rzeczy. 43,19 Oto Ja dokonuj rzeczy nowej: pojawia si wBa[nie. Czy| jej nie poznajecie? Otworz te| drog na pustyni, [cie|yny na pustkowiu. 43,20 SBawi Mnie bd zwierzta polne, szakale i strusie, gdy| na pustyni dostarcz wody i rzek na pustkowiu, aby napoi m�j lud wybrany. 43,21 Lud ten, kt�ry sobie utworzyBem, opowiada bdzie moj chwaB. 43,22 Lecz ty, Jakubie, nie wzywaBe[ Mnie, bo si Mn znudziBe[, Izraelu! 43,23 Nie przyniosBe[ Mi baranka na caBopalenie ani Mnie nie uczciBe[ krwawymi ofiarami. Nie zmuszaBem ci do ofiary niekrwawej ani ci nie trudziBem ofiar kadzidBa. 43,24 Nie kupiBe[ Mi wonnej trzciny za pienidze ani Mnie nie upoiBe[ tBuszczem twoich ofiar; raczej Mi przykro[ zadaBe[ twoimi grzechami, wystpkami twoimi Mnie zamczasz. 43,25 Ja, wBa[nie Ja przekre[lam twe przestpstwa i nie wspominam twych grzech�w. 43,26 Obudz M pami, rozprawmy si wsp�lnie, m�w ty, a|eby si usprawiedliwi. 43,27 ZgrzeszyB tw�j pierwszy ojciec, po[rednicy twoi wykroczyli przeciw Mnie. 43,28 Wic sponiewieraBem ksi|t mego przybytku, obBo|yBem kltw Jakuba. Izraela wydaBem na zniewagi. *44 44,01 Teraz wic sBuchaj, Jakubie, m�j sBugo, Izraelu, kt�rego wybraBem! 44,02 Tak m�wi Pan, tw�j sprawca, tw�j tw�rca od narodzenia, tw�j wspomo|yciel: Nie b�j si, sBugo m�j, Jakubie, Jeszurunie, kt�rego wybraBem. 44,03 Bo rozlej wody po spragnionej glebie i zdroje po wyschnitej ziemi. Przelej Ducha mego na twoje plemi i bBogosBawieDstwo moje na twych potomk�w. 44,04 Wyrasta bd jak trawa w[r�d wody, jak topole nad bie|cymi wodami. 44,05 Jeden powie: Nale| do Pana, a drugi si nazwie imieniem Jakuba, inny za[ napisze na swej rce: Pan i otrzyma imi Izrael. 44,06 Tak m�wi Pan, Kr�l Izraela i Odkupiciel jego, Pan Zastp�w: Ja jestem pierwszy i Ja ostatni; i nie ma poza Mn boga. 44,07 Kt�| jest do Mnie podobny? - Niech woBa, niech to ogBosi i niech Mi dowiedzie! Kto przepowiedziaB przyszBo[ od wiek�w i to, co ma nadej[, niech nam obwie[ci! 44,08 Nie lkajcie si ani nie przera|ajcie! Czy| nie przepowiedziaBem z dawna i nie oznajmiBem? Wy jeste[cie moimi [wiadkami: czy jest jaki B�g opr�cz Mnie? 44 albo inna SkaBa? - Ja nie znam takiego! 44,09 Wszyscy rzezbiarze bo|k�w s niczym; dzieBa ich ulubione na nic si nie zdadz; ich czciciele sami nie widz ani nie zdaj sobie sprawy, |e si okrywaj haDb. 44,10 Kto rzezbi bo|ka i odlewa posg, |eby nie mie po|ytku? 44,11 Oto wszyscy czciciele tego bo|ka zawstydz si; jego wykonawcy sami s ludzmi. Wszyscy oni niechaj si zbior i niech stan! Razem si przestrasz i wstydem okryj. 44,12 Wykonawca posgu urabia |elazo na roz|arzonych wglach i mBotami nadaje mu ksztaBty; wykaDcza je swoim silnym ramieniem; oczywi[cie, jest gBodny i brak mu siBy; nie piB wody, wic jest wyczerpany. 44,13 Rzezbiarz robi pomiary na drzewie, kre[li rylcem ksztaBt, obrabia je dButami i stawia znaki cyrklem; wydobywa z niego ksztaBty ludzkie na podobieDstwo piknej postaci czBowieka, aby postawi go w domu. 44,14 NarbaB sobie drzewa cedrowego, wziB drzewa cyprysowego i dbowego - a upatrzyB je sobie midzy drzewami w lesie - zasadziB jesion, kt�remu ulewa zapewnia wzrost. 44,15 To wszystko sBu|y czBowiekowi na opaB: cz[ z nich bierze na ogrzewanie, cz[ na rozpalenie ognia do pieczenia chleba, na koniec z reszty wykonuje boga, przed kt�rym pada na twarz, tworzy rzezb, przed kt�r wybija pokBony. 44,16 Jedn poBow spala w ogniu i na roz|arzonych wglach piecze miso; potem zajada pieczeD i nasyca si. Ponadto grzeje si i m�wi: Hej! Ale si zagrzaBem i korzystam ze [wiatBa! 44,17 Z tego za[, co zostanie, czyni swego boga, bo|yszcze swoje, kt�remu oddaje pokBon i pada na twarz, i modli si, m�wic: Ratuj mnie, bo[ ty bogiem moim! 44,18 Tacy nie maj [wiadomo[ci ani zrozumienia, gdy| mgB przesBonite s ich oczy, tak i| nie widz, i serca ich, tak i| nie rozumiej. 44,19 Taki si nie zastanawia; nie ma wiedzy ani zrozumienia, |eby sobie powiedzie: Jedn poBow spaliBem w ogniu, nawet chleb upiekBem na roz|arzonych wglach, i upiekBem miso, kt�re zajadam, a z reszty zrobi rzecz obrzydliw. Bd oddawaB pokBon kawaBkowi 44,20 Taki si karmi popioBem; zwiedzione serce wprowadziBo go w bBd. On nie mo|e ocali swej duszy i powiedzie: Czy| nie jest faBszem to, co trzymam w rku? 44,21 Pamitaj o tych rzeczach, Jakubie, i |e[ sBug moim, Izraelu! UksztaBtowaBem ciebie, jeste[ moim sBug. Izraelu, nie p�jdziesz u Mnie w niepami. 44,22 UsunBem twe grzechy jak chmur i twoje wykroczenia jak obBok. Powr� do Mnie, bom ci odkupiB. 44,23 Wzno[cie okrzyki, niebiosa, bo Pan zaczB dziaBa! Wykrzykujcie, podziemne krainy! G�ry, zabrzmijcie okrzykami, i ty, lesie, z ka|dym twoim drzewem! Bo Pan odkupiB Jakuba i chwaB sw okazaB w Izraelu. 45 44,24 Tak m�wi Pan, tw�j Odkupiciel, Tw�rca tw�j jeszcze w Bonie matki: Jam jest Pan, uczyniBem wszystko, Sam rozpiBem niebiosa, rozpostarBem ziemi; a kt�| byB ze Mn? 44,25 Jam jest ten, kt�ry niweczy znaki wr�|�w i wykazuje gBupot wieszczk�w, wstecz odrzuca mdrc�w i wiedz ich czyni gBupstwem, 44,26 potwierdza mow swojego sBugi i speBnia rad swoich wysBannik�w. To Ja m�wi Jeruzalem: Bdziesz zaludnione, i miastom judzkim: Bdziecie odbudowane. Ja podnios je z ruin. 44,27 To Ja m�wi otchBani w�d: Wyschnij! i wysuszam twoje rzeki. 44,28 Ja m�wi o Cyrusie: M�j pasterz, i speBni on wszystkie moje pragnienia, m�wic do Jeruzalem: Niech ci odbuduj!, i do [wityni: Wznie[ si z fundament�w! *45 45,01 Tak m�wi Pan o swym pomazaDcu Cyrusie: Ja mocno ujBem go za prawic, aby ujarzmi przed nim narody i kr�lom odpi broD od pasa, aby otworzy przed nim podwoje, |eby si bramy nie zatrzasnBy. 45,02 Ja p�jd przed tob i nier�wno[ci wygBadz. Skrusz miedziane podwoje i poBami |elazne zawory. 45,03 Przeka| ci skarby schowane i bogactwa gBboko ukryte, a|eby[ wiedziaB, |e Ja jestem Pan, kt�ry ci woBam po imieniu, B�g Izraela. 45,04 Z powodu sBugi mego Jakuba, Izraela, mojego wybraDca, nazwaBem ciebie twoim imieniem, peBnym zaszczytu, chocia| Mnie nie znaBe[. 45,05 Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mn nie ma Boga. Przypasz ci broD, chocia| Mnie nie znaBe[, 45,06 aby wiedziano od wschodu sBoDca a| do zachodu, |e beze Mnie nie ma niczego. Ja jestem Pan, i nie ma innego. 45,07 Ja tworz [wiatBo i stwarzam ciemno[ci, sprawiam pomy[lno[ i stwarzam niedol. Ja, Pan, czyni to wszystko. 45,08 Niebiosa, wysczcie z g�ry sprawiedliwo[ i niech obBoki z deszczem j wylej! Niechaj|e ziemia si otworzy, niechaj zbawienie wyda owoc i razem wzejdzie sprawiedliwo[! Ja, Pan, jestem tego Stw�rc. 45,09 Biada temu, kto spiera si ze swoim tw�rc, dzbanowi spomidzy dzban�w glinianych! Czy| powie glina temu, co j ksztaBtuje: Co robisz? albowiem jego dzieBo powie mu: Niezdara! 45,10 Biada temu, kto m�wi ojcu: Co[ spBodziB? albo niewie[cie m�wi: Co urodziBa[? 45,11 Tak m�wi Pan, Zwity Izraela i jego Tw�rca: Czy| wy Mnie bdziecie pyta o moje dzieci i dawa Mi rozkazy co do dzieBa rk moich? 45,12 To Ja uczyniBem ziemi i na niej stworzyBem czBowieka, Ja wBasnorcznie rozpiBem niebo i rozkazuj wszystkim jego zastpom. 45,13 To Ja wzbudziBem go sBusznie i wygBadz wszystkie jego drogi. On moje miasto odbuduje i ode[le moich wygnaDc�w, bez okupu i odszkodowania - m�wi Pan 46 Zastp�w. 45,14 Tak m�wi Pan: Pracownicy Egiptu i kupcy Kusz, i Sabejczycy, ludzie o rosBej postawie, przejd do ciebie i bd twoimi; chodzi bd za tob w kajdanach; na twarz przed tob bd upada i m�wi do ciebie bBagalnie: Tylko u ciebie jest B�g, i nie ma innego. 45,15 Prawdziwie Ty[ Bogiem ukrytym, Bo|e Izraela, Zbawco! 45,16 Wszyscy, co si z|ymaj na Niego, okryj si wstydem i haDb; odejd pohaDbieni wytw�rcy rzezb bo|k�w. 45,17 Izrael zostanie zbawiony przez Pana zbawieniem wiecznym. Nie doznacie zawstydzenia ni haDby po wszystkie wieki. 45,18 Albowiem tak m�wi Pan, Stworzyciel nieba, On B�g, kt�ry uksztaBtowaB i wykoDczyB ziemi, kt�ry j mocno osadziB, kt�ry nie stworzyB jej bezBadn, lecz przysposobiB na mieszkanie: Ja jestem Pan i nie ma innego. 45,19 Nie przemawiaBem potajemnie, w ciemnym zaktku ziemi. Nie powiedziaBem potomstwu Jakuba: Szukajcie Mnie bezskutecznie! Ja jestem Pan, kt�ry m�wi to, co sBuszne, oznajmia to, co godziwe. 45,20 Zbierzcie si i wyjdzcie, przystpcie wszyscy, wy ocaleni z narod�w! Nie maj rozeznania ci, co obnosz swe drewno rzezbione i modBy zanosz do boga nie mogcego ich zbawi. 45,21 Przedstawcie i przytoczcie dowody, owszem, naradzcie si wsp�lnie: kto zapowiedziaB to ju| od dawna i od owej chwili objawiB? Czy| nie Ja jestem Pan, a nie ma innego Boga pr�cz Mnie? B�g sprawiedliwy i zbawiajcy nie istnieje poza Mn. 45,22 Nawr�cie si do Mnie, by si zbawi, wszystkie kraDce [wiata, bo Ja jestem Bogiem, i nikt inny! 45,23 Przysigam na Siebie samego, z moich ust wychodzi sprawiedliwo[, sBowo nieodwoBalne. Tak, przede Mn si zegnie wszelkie kolano, wszelki jzyk na Mnie przysiga bdzie, 45,24 m�wic: Jedynie u Pana jest sprawiedliwo[ i moc. Do Niego przyjd zawstydzeni wszyscy, kt�rzy si na Niego z|ymali. 45,25 W Panu uzyska swe prawo i chwaBy dostpi caBe plemi Izraela. *46 46,01 UgiB si Bel, Nebo runB! Posgi ich wBo|ono na zwierzta juczne i pocigowe; ci|ary ich zaBadowane - to brzemi dla zmczonego zwierzcia. 46,02 RunBy bo|ki, ugiBy si wszystkie, nie mogBy ocali nioscego. One same poszBy r�wnie| w niewol. 46,03 PosBuchajcie Mnie, domie Jakuba, i wszyscy pozostali z domu Izraela! NosiBem was od urodzenia, piastowaBem od przyj[cia na [wiat. 46,04 A| do waszej staro[ci Ja bd ten sam i a| do siwizny Ja was podtrzymam. Ja tak czyniBem i Ja nadal nosz, Ja te| podtrzymam was i ocal. 46,05 Komu Mnie podobnym i r�wnym uczynicie? Z kim Mi zestawicie, jakoby z podobnym? 46,06 Wyrzucaj zBoto z sakiewki i wa| srebro na wadze. OpBacaj zBotnika, |eby 47 ulaB bo|ka, kt�rego potem czcz, padajc nawet na twarz. 46,07 Podnosz go na barki, dzwigaj, potem go umieszczaj na podstawie. I stoi, z miejsca swego si nie ruszy. WoBaj do niego, on nie odpowiada, nie wybawi nikogo z ucisku. 46,08 Pamitajcie o tym i okryjcie si wstydem! Grzesznicy, nawr�cie si sercem! 46,09 Wspomnijcie rzeczy minione od wiek�w! Tak, Ja jestem Bogiem i nie ma innego, Bogiem, i nikogo nie ma jak Ja. 46,10 Obwieszczam od pocztku to, co ma przyj[, i naprz�d to, co si jeszcze nie staBo. M�wi: M�j zamiar si speBni i uczyni wszystko, co zechc. 46,11 Przyzywam ze Wschodu drapie|c, czBowieka upatrzonego z dalekiej krainy. Ledwie co wypowiem, ju| w czyn wprowadzone, ledwie my[l powziBem, ju| wykonana. 46,12 SBuchajcie Mnie, wy, kt�rzy tracicie odwag, kt�rym daleko do sprawiedliwo[ci. 46,13 Zbli|yBem moj sprawiedliwo[: ju| jest niedaleko, nie op�zni si moje zbawienie. ZBo| w Syjonie zbawienie dla Izraela, mojej ozdoby. *47 47,01 Zstp i usidz w prochu, Dziewico, C�ro BabiloDska! Usidz na ziemi, zrzucona z tronu, C�ro Chaldejska! Bo przestan ci nazywa rozpieszczon i rozkoszn. 47,02 Uchwy |arna i miel zbo|e na mk, zdejm twoj zasBon, podkasz sukni, odkryj nogi, brnij przez strumienie! 47,03 Nago[ twoj odsBoD, niech widz tw haDb! Wezm pomst, nie oszczdz nikogo. - 47,04 M�wi nasz Odkupiciel, na imi Mu Pan Zastp�w, Zwity Izraela. - 47,05 Usidz w milczeniu i wejdz w ciemno[ci, C�ro Chaldejska! Bo nie nazw ciebie ponownie wBadczyni kr�lestw. 47,06 RozgniewaBem si na m�j nar�d, sponiewieraBem moje dziedzictwo. WydaBem je w twoje rce, ty nie miaBa[ dla niego lito[ci. SprawiBa[, |e starcom twe jarzmo zaci|yBo ogromnie. 47,07 M�wiBa[: To ju| na wieki bd zawsze wBadczyni. Nie wziBa[ sobie do serca tych zdarzeD, nie rozpamitywaBa[ ich koDca. 47,08 A teraz posBuchaj tego, Wykwintna, siedzca sobie bezpiecznie, kt�ra m�wisz w sercu swoim: Tylko ja i nikt inny! Nie zostan wdow i nie zaznam sieroctwa. 47,09 Lecz spadnie na ciebie jedno i drugie w jednym dniu, niespodzianie. Sieroctwo i wdowieDstwo w peBni spadn na ciebie, pomimo wielu twoich czar�w i mn�stwa twoich zakl. 47,10 PolegaBa[ na twojej zBo[ci, m�wiBa[: Nikt mnie nie widzi. Twoja mdro[ i twoja wiedza sprowadziBy ci na manowce. M�wiBa[ w sercu swoim: Tylko ja, i nikt inny! 47,11 Lecz przyjdzie na ciebie nieszcz[cie, kt�rego nie potrafisz za|egna, i 48 spadnie na ciebie klska, kt�rej nie zdoBasz odwr�ci, i przyjdzie na ci zguba znienacka, ani si spostrze|esz. 47,12 Trwaj|e przy twoich zaklciach i przy mnogich twych czarach, kt�rymi si pr�|no trudzisz od swej mBodo[ci. Mo|e zdoBasz odnie[ korzy[? Mo|e zdoBasz wzbudzi postrach? 47,13 Masz ju| dosy mn�stwa twoich doradc�w. Niechaj si stawi, by ci ocali, owi opisywacze nieba, kt�rzy badaj gwiazdy, przepowiadaj na ka|dy miesic, co ma si z tob wydarzy. 47,14 Oto bd jak zdzbBa sBomiane, ogieD ich spali. Nie uratuj wBasnego |ycia z mocy pBomieni. Nie bd to wgle do ogrzewania, to nie ognisko, by przy nim posiedzie. 47,15 Takimi bd dla ciebie twoi czarownicy, z kt�rymi si pr�|no trudzisz od mBodo[ci. Ka|dy sobie p�jdzie w swoj stron, nikt ci nie ocali. *48 48,01 SBuchajcie tego, domie Jakuba, kt�rzy nosicie imi Izraela i kt�rzy pochodzicie z nasienia Judy. Wy, kt�rzy przysigacie na imi Pana i wysBawiacie Boga Izraela, lecz bez szczero[ci i bez rzetelno[ci. 48,02 Bo bierzecie imi od Miasta Zwitego i opieracie si na Bogu Izraela, kt�rego imi jest Pan Zastp�w. 48,03 OznajmiBem od dawna minione wydarzenia, z moich ust one wyszBy i ogBosiBem je; w jednej chwili zaczBem dziaBa i speBniBy si. 48,04 Poniewa| wiedziaBem, |e jeste[ uparty i kark tw�j jest drgiem z |elaza, a twoje czoBo miedziane, 48,05 przeto zapowiedziaBem ci naprz�d, ogBosiBem ci przyszBo[, zanim nadeszBa, |eby[ nie m�wiB: M�j bo|ek to sprawiB, moja rzezba, m�j posg zarzdziB. 48,06 Ty[ sByszaB i widziaB to wszystko; czy wic ty tego nie przyznasz? Od tej chwili ogBaszam ci rzeczy nowe, tajemne i tobie nieznane. 48,07 Dopiero co zostaBy stworzone, a nie od dawna; i przed dniem dzisiejszym nie sByszaBe[ o nich, |eby[ nie m�wiB: WBa[nie je znaBem. 48,08 Wcale nie sByszaBe[ ani nie widziaBe[, ani twe ucho nie byBo przedtem otwarte, bo wiedziaBem, jak bardzo jeste[ wiaroBomny i |e od powicia zw ci buntownikiem. 48,09 Przez wzgld na moje imi powstrzymam oburzenie i pohamuj si przez wzgld na moj chwaB, a|eby ci nie zatraci. 48,10 Oto jak srebro przetopiBem ci ogniem i wypr�bowaBem ci w piecu utrapienia. 48,11 Przez wzgld na Mnie, na Mnie samego, tak postpuj, bo czy| mog by zniewa|ony? ChwaBy mojej nie oddam innemu. 48,12 SBuchaj mnie, Jakubie, Izraelu, kt�rego wezwaBem: Ja sam, Ja jestem pierwszy i Ja r�wnie| ostatni. 48,13 Moja to rka zaBo|yBa ziemi i moja prawica rozcignBa niebo. Gdy na nie zawoBam, stawi si natychmiast. 48,14 Zbierzcie si wy wszyscy i sBuchajcie: Kto z nich przepowiedziaB te 49 rzeczy? Ulubieniec Pana speBni Jego wol co do Babilonu i jego plemienia - Chaldejczyk�w. 48,15 To Ja, Ja m�wiBem i Ja go powoBaBem; przywiodBem go i poszcz[ciBem jego drodze. 48,16 Zbli|cie si ku Mnie, sBuchajcie tego: Ja nie w skryto[ci m�wiBem od pocztku; odkd si to speBniaBo, tam byBem. Tak wic teraz Pan B�g, posBaB mnie ze swoim Duchem. 48,17 Tak m�wi Pan, tw�j Odkupiciel, Zwity Izraela: Jam jest Pan, tw�j B�g, pouczajcy ci o tym, co po|yteczne, kierujcy tob na drodze, kt�r kroczysz. 48,18 O gdyby[ zwa|aB na me przykazania, staBby si tw�j pok�j jak rzeka, a sprawiedliwo[ twoja jak morskie fale. 48,19 Twoje potomstwo byBoby jak piasek, i jak jego ziarnka twoje latoro[le. Nigdy by nie usunito ani wymazano twego imienia sprzed mego oblicza! 48,20 Wychodzcie z Babilonu, uciekajcie z Chaldei! W[r�d okrzyk�w wesela zwiastujcie to i gBo[cie! RozgBaszajcie a| po kraDce ziemi! M�wicie: Pan wykupiB swego sBug Jakuba. 48,21 Nie czuli pragnienia, gdy On ich wi�dB przez pustyni; zdrojom ze skaBy kazaB dla nich trysn: rozBupaB skaB, wypBynBa woda. 48,22 Nie ma pokoju dla bezbo|nych - m�wi Pan. *49 49,01 Wyspy, posBuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uwa|ajcie! PowoBaB Mnie Pan ju| z Bona mej matki, od jej wntrzno[ci wspomniaB moje imi. 49,02 Ostrym mieczem uczyniB me usta, w cieniu swej rki Mnie ukryB. UczyniB ze mnie strzaB zaostrzon, utaiB mnie w swoim koBczanie. 49,03 I rzekB mi: Ty[ SBug moim, Izraelu, w tobie si rozsBawi. 49,04 Ja za[ m�wiBem: Pr�|no si trudziBem, na darmo i na nic zu|yBem me siBy. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. 49,05 WsBawiBem si w oczach Pana, B�g m�j staB si moj siB. A teraz przem�wiB Pan, kt�ry mnie uksztaBtowaB od urodzenia na swego SBug, bym nawr�ciB do Niego Jakuba i zgromadziB Mu Izraela. 49,06 A m�wiB: To zbyt maBo, i| jeste[ Mi SBug dla podzwignicia pokoleD Jakuba i sprowadzenia ocalaBych z Izraela! Ustanowi ci [wiatBo[ci dla pogan, aby moje zbawienie dotarBo a| do kraDc�w ziemi. 49,07 Tak m�wi Pan, Odkupiciel Izraela, jego Zwity, do wzgardzonego w swej osobie, do budzcego odraz pogan, do niewolnika przemo|nych: Kr�lowie zobacz ci i powstan, ksi|ta padn na twarz, przez wzgld na Pana, kt�ry jest wierny, na Zwitego Izraelowego, 49,08 Tak m�wi Pan: Gdy nadejdzie czas mej Baski, wysBucham ci, w dniu zbawienia przyjd ci z pomoc. A uksztaBtowaBem ci i ustanowiBem przymierzem dla ludu, aby odnowi kraj, aby rozdzieli spustoszone dziedzictwa, 49,09 aby rzec wizniom: Wyjdzcie na wolno[! marniejcym w ciemno[ciach: Uka|cie si! Oni bd si pa[li przy wszystkich drogach, na ka|dym bezdrzewnym wzg�rzu bdzie ich pastwisko. 50 49,10 Nie bd ju| Bakn ni pragn, i nie porazi ich wiatr upalny ni sBoDce, bo ich poprowadzi Ten, co si lituje nad nimi, i zaprowadzi ich do tryskajcych zdroj�w. 49,11 Wszystkie me g�ry zamieni na drog, i moje go[ciDce wznios si wy|ej. 49,12 Oto ci przychodz z daleka, oto tamci z P�Bnocy i z Zachodu, a inni z krainy Sinit�w. 49,13 Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Raduj si, ziemio! G�ry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem! Albowiem Pan pocieszyB sw�j lud, zlitowaB si nad jego biednymi. 49,14 M�wiB Syjon: Pan mnie opu[ciB, Pan o mnie zapomniaB. 49,15 Czy| mo|e niewiasta zapomnie o swym niemowlciu, ta, kt�ra kocha syna swego Bona? A nawet, gdyby ona zapomniaBa, Ja nie zapomn o tobie. 49,16 Oto wyryBem ci na obu dBoniach, twe mury s ustawicznie przede Mn. 49,17 Spiesz twoi budowniczowie, a kt�rzy burzyli ci i pustoszyli, odchodz precz od ciebie. 49,18 Podnie[ oczy wokoBo i popatrz: Wszyscy si zebrali, przyszli do ciebie. Na moje |ycie! - wyrocznia Pana. Tak, w tych wszystkich ustroisz si jakby w klejnoty i jak oblubienica opaszesz si nimi. 49,19 Bo twe miejscowo[ci zniszczone i wyludnione i kraj tw�j, peBen zniszczenia, teraz zbyt ciasne bd dla twoich mieszkaDc�w, a twoi niszczyciele odejd daleko. 49,20 Znowu szepta ci bd na ucho synowie, kt�rych byBa[ pozbawiona: Zbyt ciasna jest dla mnie ta przestrzeD, daj|e mi miejsce, bym si m�gB rozBo|y. 49,21 Wtedy powiesz w swym sercu: Kt�| mi zrodziB tych oto? ByBam bezdzietna, niepBodna, wygnana, w niewol uprowadzona, wic kto ich wychowaB? Oto pozostaBam sama, wic skd si ci wzili? 49,22 Tak m�wi Pan B�g: Oto skin rk na pogan i midzy ludami podnios m�j sztandar. I odnios twych syn�w na rkach, a c�rki twoje na barkach przynios. 49,23 I bd kr�lowie twymi |ywicielami, a ksi|niczki ich twoimi mamkami. Twarz do ziemi pokBon ci bd oddawa i liza bd kurz z twoich n�g. Wtedy si przekonasz, |e Ja jestem Pan, kto we Mnie pokBada nadziej, wstydu nie dozna. 49,24 Czy| mo|na odebra Bup bohaterowi? Albo czy jeDcy okrutnika zdoBaj si wymkn? 49,25 Zaiste, tak m�wi Pan: Nawet jeDcy bohatera zostan mu wydarci, i zdobycz okrutnika si wymknie. Z twoim przeciwnikiem Ja si rozprawi, a twoich syn�w Ja sam ocal. 49,26 Twoim ciemizcom dam na pokarm wBasne ich ciaBo, wBasn krwi si upij jak moszczem. W�wczas wiedzie bdzie ka|dy czBowiek, |e Ja jestem Pan, tw�j Zbawca, i tw�j Odkupiciel, Wszechmocny Jakuba. *50 50,01 Tak m�wi Pan: Gdzie ten list rozwodowy waszej matki, na mocy kt�rego j odprawiBem? Albo kt�ry| to jest z moich wierzycieli, kt�remu was zaprzedaBem? Oto za wasze winy zostali[cie sprzedani i za wasze zbrodnie odprawiona wasza 51 matka. 50,02 Czemu, gdy przyszedBem, nie byBo nikogo? woBaBem, a nikt nie odpowiadaB? Czy| zbyt kr�tka jest moja rka, |eby wyzwoli? Czy nie ma siBy we Mnie, a|eby ocali? Oto [jedn] moj grozb osuszam morze, zamieniam rzeki w pustyni; cuchn ich ryby skutkiem brak 50,03 Przyodziewam kirem niebiosa i w�r im wkBadam jako okrycie. 50,04 Pan B�g Mnie obdarzyB jzykiem wymownym, bym umiaB przyj[ z pomoc strudzonemu, przez sBowo krzepice. Ka|dego rana pobudza me ucho, bym sBuchaB jak uczniowie. 50,05 Pan B�g otworzyB Mi ucho, a Ja si nie oparBem ani si cofnBem. 50,06 PodaBem grzbiet m�j bijcym i policzki moje rwcym Mi brod. Nie zasBoniBem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. 50,07 Pan B�g Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuBy na obelgi, dlatego uczyniBem twarz moj jak gBaz i wiem, |e wstydu nie doznam. 50,08 Blisko jest Ten, kt�ry Mnie uniewinni. Kto si odwa|y toczy sp�r ze Mn? Wystpmy razem! Kto jest moim oskar|ycielem? Niech si zbli|y do Mnie! 50,09 Oto Pan B�g Mnie wspomaga. Kt�| Mnie potpi? Wszyscy razem p�jd w strzpy jak odzie|, m�l ich zgryzie. 50,10 Kto midzy wami boi si Pana, niech sBucha gBosu Jego SBugi! Kto chodzi w ciemno[ciach i bez przebBysku [wiatBa, niechaj imieniu Pana zaufa i niech na swoim Bogu si oprze! 50,11 Oto wy wszyscy, kt�rzy rozniecacie ogieD, kt�rzy zapalacie strzaBy ogniste, idzcie w pBomienie waszego ognia, w[r�d strzaB ognistych, kt�re[cie zapalili. Z mojej rki przyjdzie to na was: bdziecie powaleni w bole[ciach. *51 51,01 SBuchajcie Mnie, wy, co si domagacie sprawiedliwo[ci, kt�rzy szukacie Pana. Wejrzyjcie na skaB, z kt�rej was wyciosano, i na gardziel studni, z kt�rej was wydobyto. 51,02 Wejrzyjcie na Abrahama, waszego ojca, i na Sar, kt�ra was zrodziBa. Bo powoBaBem jego jednego, lecz pobBogosBawiBem go i rozmno|yBem. 51,03 Zaiste, zlituje si Pan nad Syjonem, zlituje si nad wszelk jego ruin. Na Eden zamieni jego pustyni, a jego stepy na ogr�d Pana. Zapanuj w nim rado[ i wesele, pienia dzikczynne przy dzwiku muzyki. 51,04 Ludy, sBuchajcie Mnie z uwag, narody, nastawcie ku Mnie uszu! Bo ode Mnie wyjdzie pouczenie, i Prawo moje wydam jako [wiatBo[ dla lud�w. 51,05 Bliska jest moja sprawiedliwo[, zbawienie moje si uka|e. Rami moje sdzi bdzie ludy. Wyspy poBo| we Mnie nadziej i liczy bd na moje rami. 51,06 Podnie[cie oczy ku niebu i na d�B popatrzcie ku ziemi! Zaiste, niebo jak dym si rozwieje i ziemia zwiotczeje jak szata, a jej mieszkaDcy wygin jak komary. Lecz moje zbawienie bdzie wieczne, a sprawiedliwo[ moja zmierzchu nie zazna. 51,07 SBuchajcie Mnie, znawcy sprawiedliwo[ci, narodzie biorcy do serca moje 52 Prawo! Nie lkajcie si zniewagi ludzkiej, nie dajcie si zastraszy ich obelgami! 51,08 Bo robak stoczy ich jak odzie|, i mole zgryz ich jak weBn; moja za[ sprawiedliwo[ przetrwa na wieki i zbawienie moje z pokolenia w pokolenie. 51,09 Przebudz si, przebudz! Przyoblecz si w moc, o rami PaDskie! Przebudz si, jak za dni minionych, w czasie zamierzchBych pokoleD. Czy|e[ nie Ty powiartowaBo Rahaba, przebiBo Smoka? 51,10 Czy|e[ nie Ty osuszyBo morze, wody Wielkiej OtchBani, uczyniBo drog z dna morskiego, aby przej[ mogli wykupieni? 51,11 Odkupieni wic przez Pana powr�c i przybd na Syjon z radosnym [piewaniem, ze szcz[ciem wiecznym na twarzach. Osign rado[ i szcz[cie; ustpi smutek i wzdychanie. 51,12 Ja i tylko Ja jestem twym pocieszycielem. Kim|e ty jeste[, |e dr|ysz przed czBowiekiem [miertelnym i przed synem czBowieczym, z kt�rym si obejd jak z traw? 51,13 ZapomniaBe[ o Panu, twoim Stw�rcy, kt�ry rozcignB niebiosa i zaBo|yB ziemi; a cigle po caBych dniach jeste[ w obawie przed w[ciekBo[ci ciemizcy, gdy ten si uwziB, by niszczy. Lecz gdzie| jest w[ciekBo[ ciemizcy? 51,14 Jeniec wnet zostanie uwolniony, nie umrze on w podziemnym lochu ni braku chleba nie odczuje. 51,15 Lecz Ja jestem Pan, tw�j B�g, kt�ry gromi morze, tak i| si burz jego odmty. - Pan Zastp�w - to moje imi. - 51,16 WBo|yBem moje sBowa w twe usta i w cieniu mej rki ci skryBem, bym m�gB rozcign niebo i zaBo|y ziemi, i |eby powiedzie Syjonowi: Ty[ moim ludem. 51,17 Przebudz si, przebudz nareszcie! PowstaD, o Jerozolimo! Ty, kt�ra[ piBa z rki Pana puchar Jego gniewu. WypiBa[ kielich, co sprawia zawr�t gBowy, do dna go wychyliBa[. 51,18 Nie ma nikogo, kto by ci prowadziB, ze wszystkich syn�w, kt�rych[ urodziBa; ze wszystkich syn�w, kt�rych[ wychowaBa, nie ma |adnego, co by ci trzymaB za rk. 51,19 Dwie rzeczy ci spotkaBy: - kt�| si u|ali nad tob? - spustoszenie i zagBada, gB�d i miecz - - kt�| ci pocieszy? 51,20 Twoi synowie le| bez zmysB�w na rogach wszystkich ulic, jak antylopa w sidle, obezwBadnieni gniewem Pana, grozbami twojego Boga. 51,21 Przeto posBuchaj tego, nieszczsna i upojona, chocia| nie winem. 51,22 Tak m�wi tw�j Pan, i tw�j B�g, obroDca swego ludu: Oto Ja odbieram ci z rki puchar, co sprawia zawr�t gBowy; ju| nigdy wicej nie bdziesz piBa kielicha mego gniewu. 51,23 WBo| go w rk twych oprawc�w, kt�rzy m�wili do ciebie: Nachyl si, |eby[my przeszli! I czyniBa[ z twego grzbietu jakby podBog i jakby drog dla przechodzcych. *52 52,01 Przebudz si, przebudz! Przyodziej moc tw, Syjonie! Oblecz si w szaty 53 najokazalsze, o Zwite Miasto, Jeruzalem! Bo ju| nie wejdzie nigdy do ciebie |aden nieobrzezany ani nieczysty. 52,02 Otrz[nij si z prochu, powstaD, o Branko Jerozolimska! Rozwi| sobie wizy na szyi, pojmana C�ro Syjonu! 52,03 Albowiem tak m�wi Pan: Za darmo zostali[cie sprzedani i bez pienidzy zostaniecie wykupieni. 52,04 Tak bowiem m�wi Pan B�g: M�j lud udaB si niegdy[ do Egiptu, aby tam zamieszka; nastpnie Asyria uciskaBa go nadmiernie. 52,05 A teraz, c�| Ja mam tutaj [zrobi]? - wyrocznia Pana. Poniewa| lud m�j zostaB bez powodu wzity i ci, co panuj nad nim, wydaj okrzyki zwycistwa - wyrocznia Pana - moje za[ imi stale, ka|dego dnia bywa zniewa|ane, 52,06 dlatego lud m�j pozna moje imi, zrozumie w �w dzieD, |e Ja jestem Tym, kt�ry m�wi: Otom Ja! 52,07 O jak s peBne wdziku na g�rach nogi zwiastuna radosnej nowiny, kt�ry ogBasza pok�j, zwiastuje szcz[cie, kt�ry obwieszcza zbawienie, kt�ry m�wi do Syjonu: Tw�j B�g zaczB kr�lowa. 52,08 GBos! Twoi stra|nicy podnosz gBos, razem wznosz okrzyki radosne, bo ogldaj na wBasne oczy powr�t Pana na Syjon. 52,09 Zabrzmijcie radosnym [piewaniem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszyB sw�j lud, odkupiB Jeruzalem. 52,10 Pan obna|yB ju| swe rami [wite na oczach wszystkich narod�w; i wszystkie kraDce ziemi zobacz zbawienie naszego Boga. 52,11 Dalej, dalej! Wyjdzcie std! Nie dotykajcie nic nieczystego! Wyjdzcie spo[r�d niego! Oczy[cie si, wy, kt�rzy niesiecie naczynia PaDskie! 52,12 Bo wyjdziecie nie jakby w nagBym po[piechu ani nie p�jdziecie jakby w ucieczce. Raczej Pan p�jdzie przed wami i B�g Izraela zamknie wasz poch�d. 52,13 Oto si powiedzie mojemu SBudze, wybije si, wywy|szy i wyro[nie bardzo. 52,14 Jak wielu osBupiaBo na Jego widok - - tak nieludzko zostaB oszpecony Jego wygld i posta Jego byBa niepodobna do ludzi - 52,15 tak mnogie narody si zdumiej, kr�lowie zamkn przed Nim usta, bo ujrz co[, czego im nigdy nie opowiadano, i pojm co[ niesBychanego. *53 53,01 Kt�| uwierzy temu, co[my usByszeli? na kim|e si rami PaDskie objawiBo? 53,02 On wyr�sB przed nami jak mBode drzewo i jakby korzeD z wyschnitej ziemi. Nie miaB On wdziku ani te| blasku, aby na Niego popatrze, ani wygldu, by si nam podobaB. 53,03 Wzgardzony i odepchnity przez ludzi, M| bole[ci, oswojony z cierpieniem, jak kto[, przed kim si twarze zakrywa, wzgardzony tak, i| mieli[my Go za nic. 53,04 Lecz On si obarczyB naszym cierpieniem, On dzwigaB nasze bole[ci, a my[my Go za skazaDca uznali, chBostanego przez Boga i zdeptanego. 53,05 Lecz On byB przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. SpadBa NaD chBosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie. 53,06 Wszyscy[my pobBdzili jak owce, ka|dy z nas si obr�ciB ku wBasnej drodze, 54 a Pan zwaliB na Niego winy nas wszystkich. 53,07 Drczono Go, lecz sam si daB gnbi, nawet nie otworzyB ust swoich. Jak baranek na rzez prowadzony, jak owca niema wobec strzygcych j, tak On nie otworzyB ust swoich. 53,08 Po udrce i sdzie zostaB usunity; a kto si przejmuje Jego losem? Tak! ZgBadzono Go z krainy |yjcych; za grzechy mego ludu zostaB zbity na [mier. 53,09 Gr�b Mu wyznaczono midzy bezbo|nymi, i w [mierci swej byB [na r�wni] z bogaczem, chocia| nikomu nie wyrzdziB krzywdy i w Jego ustach kBamstwo nie postaBo. 53,10 SpodobaBo si Panu zmia|d|y Go cierpieniem. Je[li On wyda swe |ycie na ofiar za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedBu|y, a wola PaDska speBni si przez Niego. 53,11 Po udrkach swej duszy, ujrzy [wiatBo i nim si nasyci. Zacny m�j SBuga usprawiedliwi wielu, ich nieprawo[ci On sam dzwiga bdzie. 53,12 Dlatego w nagrod przydziel Mu tBumy, i posidzie mo|nych jako zdobycz, za to, |e Siebie na [mier ofiarowaB i policzony zostaB pomidzy przestpc�w. A On poni�sB grzechy wielu, i orduje za przestpcami. *54 54,01 Zpiewaj z rado[ci, niepBodna, kt�ra[ nie rodziBa, wybuchnij weselem i wykrzykuj, kt�ra[ nie doznaBa b�l�w porodu! Bo liczniejsi s synowie porzuconej ni| synowie majcej m|a, m�wi Pan. 54,02 Rozszerz przestrzeD twego namiotu, rozcignij pB�tna twego , nie krpuj si, wydBu| twe sznury, wbij mocno twe paliki! 54,03 Bo si rozprzestrzenisz na prawo i lewo, twoje potomstwo posidzie narody oraz zaludni opuszczone miasta. 54,04 Nie lkaj si, bo ju| si nie zawstydzisz, nie wstydz si, bo ju| nie doznasz pohaDbienia. Raczej zapomnisz o wstydzie twej mBodo[ci. I nie wspomnisz ju| haDby twego wdowieDstwa. 54,05 Bo maB|onkiem twoim jest tw�j Stworzyciel, kt�remu na imi - Pan Zastp�w; Odkupicielem twoim - Zwity Izraela, nazywaj Go Bogiem caBej ziemi. 54,06 Zaiste, jak niewiast porzucon i zgnbion na duchu, wezwaB ci Pan. I jakby do porzuconej |ony mBodo[ci m�wi tw�j B�g: 54,07 Na kr�tk chwil porzuciBem ciebie, ale z ogromn miBo[ci ci przygarn. 54,08 W przystpie gniewu ukryBem przed tob na kr�tko swe oblicze, ale w miBo[ci wieczystej nad tob si ulitowaBem, m�wi Pan, tw�j Odkupiciel. 54,09 Dzieje si ze Mn tak, jak za dni Noego, kiedy przysigBem, |e wody Noego nie spadn ju| nigdy na ziemi; tak teraz przysigam, |e si nie rozjtrz na ciebie ani ci gromi nie bd. 54,10 Bo g�ry mog ustpi i pag�rki si zachwia, ale miBo[ moja nie odstpi od ciebie i nie zachwieje si moje przymierze pokoju, m�wi Pan, kt�ry ma lito[ nad tob. 54,11 O nieszcz[liwa, wichrami smagana, niepocieszona! Oto Ja osadz twoje kamienie na malachicie i fundamenty twoje na szafirach. 55 54,12 Uczyni blanki twych mur�w z rubin�w, bramy twoje z g�rskiego krysztaBu, a z drogich kamieni - caBy obw�d twych mur�w. 54,13 Wszyscy twoi synowie bd uczniami Pana, wielka bdzie szcz[liwo[ twych dzieci. 54,14 Bdziesz mocno osadzona na sprawiedliwo[ci. Daleka bdz od trwogi, bo nie masz si czego obawia, i od przestrachu, bo nie ma on przystpu do ciebie. 54,15 Oto je[li nastpi napa[, nie bdzie to ode Mnie. Kto na ciebie napada, potknie si z twej przyczyny. 54,16 Oto Ja stworzyBem kowala, kt�ry dmie na ogieD roz|arzonych wgli i wyciga z niego broD, by j obrobi. Ja te| stworzyBem niszczyciela, aby siaB zgub. 54,17 Wszelka broD ukuta na ciebie bdzie bezskuteczna. Potpisz wszelki jzyk, kt�ry si zmierzy z tob w sdzie. Takie bdzie dziedzictwo sBug Pana i nagroda ich sBuszna ode Mnie - wyrocznia Pana. *55 55,01 O, wszyscy spragnieni, przyjdzcie do wody, przyjdzcie, cho nie macie pienidzy! Kupujcie i spo|ywajcie, bez pienidzy i bez pBacenia za wino i mleko! 55,02 Czemu wydajecie pienidza na to, co nie jest chlebem? I wasz prac - na to, co nie nasyci? SBuchajcie Mnie, a je[ bdziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tBustych potraw. 55,03 NakBoDcie wasze ucho i przyjdzcie do Mnie, posBuchajcie Mnie, a dusza wasza |y bdzie. Zawr z wami wieczyste przymierze: s to niezawodnie Baski dla Dawida. 55,04 Oto ustanowiBem ci [wiadkiem dla lud�w, dla lud�w wodzem i rozkazodawc. 55,05 Oto zawezwiesz nar�d, kt�rego nie znasz, i ci, kt�rzy ci nie znaj, przybiegn do ciebie ze wzgldu na Pana, twojego Boga, przez wzgld na Zwitego Izraelowego, bo On ci przyozdobi. 55,06 Szukajcie Pana, gdy si pozwala znalez, wzywajcie Go, dop�ki jest blisko! 55,07 Niechaj bezbo|ny porzuci sw drog i czBowiek nieprawy swoje knowania. Niech si nawr�ci do Pana, a Ten si nad nim zmiBuje, i do Boga naszego, gdy| hojny jest w przebaczaniu. 55,08 Bo my[li moje nie s my[lami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia Pana. 55,09 Bo jak niebiosa g�ruj nad ziemi, tak drogi moje - nad waszymi drogami i my[li moje - nad my[lami waszymi. 55,10 Zaiste, podobnie jak ulewa i [nieg spadaj z nieba i tam nie powracaj, dop�ki nie nawodni ziemi, nie u|yzni jej i nie zapewni urodzaju, tak i| wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzcego, 55,11 tak sBowo, kt�re wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciaBem, i nie speBni pomy[lnie swego posBannictwa. 55,12 O tak, z weselem wyjdziecie i w pokoju was przyprowadz. G�ry i pag�rki przed wami podnios radosne okrzyki, a wszystkie drzewa polne klaska bd w dBonie. 55,13 Zamiast cierni wyrosn cyprysy, zamiast pokrzyw wyrosn mirty. I bdzie to 56 Panu na chwaB, jako znak wieczysty, niezniszczalny! *56 56,01 Tak m�wi Pan: Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwo[ci, bo moje zbawienie ju| wnet nadejdzie i moja sprawiedliwo[ ma si objawi. 56,02 BBogosBawiony czBowiek, kt�ry tak czyni, i syn czBowieczy, kt�ry si stosuje do tego: czuwajc, by nie pogwaBci szabatu, i pilnujc swej rki, by si nie dopu[ciBa |adnego zBa. 56,03 Niech|e cudzoziemiec, kt�ry si przyBczyB do Pana, nie m�wi tak: Z pewno[ci Pan wykluczy mnie ze swego ludu. Rzezaniec tak|e niechaj nie m�wi: Oto ja jestem uschBym drzewem. 56,04 Tak bowiem m�wi Pan: RzezaDcom, kt�rzy przestrzegaj moich szabat�w i opowiadaj si za tym, co Mi si podoba, oraz trzymaj si mocno mego przymierza, 56,05 dam miejsce w moim domu i w moich murach oraz imi lepsze od syn�w i c�rek, dam im imi wieczyste i niezniszczalne. 56,06 Cudzoziemc�w za[, kt�rzy si przyBczyli do Pana, a|eby Mu sBu|y i a|eby miBowa imi Pana i zosta Jego sBugami - wszystkich zachowujcych szabat bez pogwaBcenia go i trzymajcych si mocno mojego przymierza, 56,07 przyprowadz na moj Zwit G�r i rozwesel w moim domu modlitwy. CaBopalenia ich oraz ofiary bd przyjte na moim oBtarzu, bo dom m�j bdzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narod�w. 56,08 Wyrocznia Pana Boga, kt�ry gromadzi wygnaDc�w Izraela: Jeszcze mu innych zgromadz opr�cz tych, kt�rzy ju| zostali zgromadzeni. 56,09 Wszystkie zwierzta polne, przyjdzcie, by si napa[, i wy, wszystkie zwierzta le[ne! 56,10 Str�|e jego - s wszyscy [lepi, niczego nie widz. Oni wszyscy to nieme psy, niezdolne do szczekania; marz sennie, wyleguj si, lubi drzema. 56,11 Lecz te psy s |arBoczne, nienasycone. S to pasterze niezdolni do zrozumienia. Wszyscy oni zwr�cili si na wBasne drogi, ka|dy bez wyjtku szuka swego zysku. 56,12 Chodzcie! Ja wezm wina; upijmy si sycer! Jutro bdzie podobne do dzi[, ponad wszelk miar. *57 57,01 Sprawiedliwy ginie, a nikt si tym nie przejmuje. Bogobojni ludzie znikaj, a na to nikt nie zwraca uwagi. Tak to si gubi sprawiedliwego, 57,02 a on odchodzi, by za|ywa pokoju. Ci, kt�rzy postpuj uczciwie, spoczywaj na swoich Bo|ach. 57,03 Lecz wy zbli|cie si tutaj, synowie wiedzmy, potomstwo wiaroBomnej i nierzdnicy! 57,04 Z kogo si na[miewacie? Na kogo otwieracie usta i wywieszacie jzyk? Czy| wy nie jeste[cie dziemi przestpstwa, potomstwem nieprawego Bo|a? 57,05 Wy, kt�rzy pBoniecie |dz pod terebintami i pod ka|dym zielonym drzewem, mordujecie dzieci na ofiar w jarach, w rozpadlinach skalnych. 57 57,06 GBadkie kamienie potoku s twoim dziaBem, one to, one - twoj cz[ci wylosowan. Im te| w ofierze wylewaBa[ pByny, ofiarowaBa[ obiaty. Czy| mam by z nich zadowolony? 57,07 Na g�rze wielkiej i wysokiej ty[ rozBo|yBa swe Bo|e, tam te| wstpiBa[, |eby skBada ofiary. 57,08 PostawiBa[ tw�j znak rozpoznawczy za bram i za sBupami odrzwi. Tak, z dala ode Mnie si odkrywaBa[, weszBa[ i rozszerzyBa[ swe Bo|e. UgodziBa[ si o zapBat z tymi, kt�rych Bo|e umiBowaBa[; pomno|yBa[ z nimi tw�j nierzd, patrzc na stel. 57,09 UdaBa[ si do Molocha z olejkiem, u|yBa[ obficie twych wonnych olejk�w. WysBaBa[ daleko swych goDc�w, a| do Szeolu si zni|yBa[. 57,10 UtrudziBa[ si tyloma podr�|ami, ale nie powiedziaBa[: Dosy! OdnalazBa[ |ywotno[ twej siBy, dlatego nie osBabBa[. 57,11 Kogo si lkasz i boisz, |e Mnie chcesz oszuka? Nie pamitasz o Mnie, nie dajesz Mi miejsca w twym sercu. Czy| nie tak? Ja milcz i przymykam oczy, a ty si Mnie nie boisz. 57,12 Objawi Ja twoj sprawiedliwo[ i twoje uczynki nieu|yteczne. 57,13 Gdy bdziesz woBa, niech ci ocal twe obrzydBe [bo|ki]! Ale wiatr je wszystkie rozwieje, wicher je porwie. Kto za[ ucieknie si do Mnie, posidzie ziemi i odziedziczy moj Zwit G�r. 57,14 Powiedz: Budujcie, budujcie, uprztnijcie drog, usuDcie przeszkody z drogi mego ludu! 57,15 Tak bowiem m�wi Wysoki i WzniosBy, kt�rego stolica jest wieczna, a imi Zwity: Zamieszkuj miejsce wzniesione i [wite, lecz jestem z czBowiekiem skruszonym i pokornym, aby o|ywi ducha pokornych i tchn |ycie w serca skruszone. 57,16 Bo nie bd wiecznie prowadziB Ja sporu ani zawsze nie bd rozgniewany; inaczej ustaByby niknc sprzed mego oblicza tchnienie i istoty |yjce, kt�rem Ja uczyniB. 57,17 ZawrzaBem gniewem z powodu jego wystpnej chciwo[ci, ukrywszy si w moim gniewie cios mu zadaBem; on jednak szedB zbuntowany drog swego serca, 57,18 a drogi jego widziaBem. Ale Ja go ulecz i pociesz, i obdarz pociechami jego samego i pogr|onych z nim w smutku, 57,19 wywoBujc na wargi ich dzikczynienie: Pok�j! Pok�j dalekim i bliskim! - - m�wi Pan - Ja go ulecz. 57,20 Bezbo|ni za[ s jak morze wzburzone, kt�re si nie mo|e uciszy i kt�rego fale wyrzucaj muB i bBoto. 57,21 Nie ma pokoju - m�wi B�g m�j - dla bezbo|nych. *58 58,01 Krzycz na caBe gardBo, nie przestawaj! Podno[ gBos tw�j jak trba! Wytknij mojemu ludowi jego przestpstwa i domowi Jakuba jego grzechy! 58,02 Szukaj Mnie dzieD za dniem, pragn pozna moje drogi, jak nar�d, kt�ry kocha sprawiedliwo[i nie opuszcza Prawa swego Boga. Prosz Mnie o sprawiedliwe 58 prawa, pragn blisko[ci Boga: 58,03 Czemu po[cili[my, a Ty nie wejrzaBe[? Umartwiali[my siebie, a Ty[ tego nie uznaB? Ot�| w dzieD waszego postu wy znajdujecie sobie zajcie i uciskacie wszystkich waszych robotnik�w. 58,04 Ot�| po[cicie w[r�d wa[ni i spor�w, i w[r�d bicia niegodziw pi[ci. Nie po[cie tak, jak dzi[ czynicie, |eby si rozlegaB zgieBk wasz na wysoko[ci. 58,05 Czy| to jest post, jaki Ja uznaj, dzieD, w kt�rym si czBowiek umartwia? Czy zwieszanie gBowy jak sitowie i u|ycie woru z popioBem za posBanie - czy| to nazwiesz postem i dniem miBym Panu? 58,06 Czy| nie jest raczej ten post, kt�ry wybieram: rozerwa kajdany zBa, rozwiza wizy niewoli, wypu[ci wolno uci[nionych i wszelkie jarzmo poBama; 58,07 dzieli sw�j chleb z gBodnym, wprowadzi w dom biednych tuBaczy, nagiego, kt�rego ujrzysz, przyodzia i nie odwr�ci si od wsp�Bziomk�w. 58,08 Wtedy twoje [wiatBo wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwo[ twoja poprzedza ci bdzie, chwaBa PaDska i[ bdzie za tob. 58,09 Wtedy zawoBasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: Oto jestem! Je[li u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozi palcem i m�wi przewrotnie, 58,10 je[li podasz tw�j chleb zgBodniaBemu i nakarmisz dusz przygnbion, w�wczas twe [wiatBo zabBy[nie w ciemno[ciach, a twoja ciemno[ stanie si poBudniem. 58,11 Pan ci zawsze prowadzi bdzie, nasyci dusz twoj na pustkowiach. OdmBodzi twoje ko[ci, tak |e bdziesz jak zroszony ogr�d i jak zr�dBo wody, co si nie wyczerpie. 58,12 Twoi ludzie zabuduj prastare zwaliska, wzniesiesz budowle z odwiecznych fundament�w. I bd ci nazywa naprawc wyBom�w, odnowicielem rumowisk - na zamieszkanie. 58,13 Je[li pow[cigniesz twe nogi od przekraczania szabatu, |eby w dzieD m�j [wity spraw swych nie zaBatwia, je[li nazwiesz szabat rozkosz, a [wity dzieD Pana - czcigodnym, je[li go uszanujesz przez unikanie podr�|y, tak by nie przeprowadza swej woli ani n 58,14 wtedy znajdziesz tw rozkosz w Panu. Ja ci powiod w triumfie przez wy|yny kraju, karmi ci bd dziedzictwem Jakuba, twojego ojca. Albowiem usta PaDskie to wyrzekBy. *59 59,01 Nie! Rka Pana nie jest tak kr�tka, |eby nie mogBa ocali, ani sBuch Jego tak przytpiony, by nie m�gB usBysze. 59,02 Lecz wasze winy wykopaBy przepa[ midzy wami a waszym Bogiem; wasze grzechy zasBoniBy Mu oblicze przed wami tak, i| was nie sBucha. 59,03 Bo krwi splamione s wasze dBonie, a palce wasze - zbrodni. Wasze wargi wypowiadaj kBamstwa, a przewrotno[ci szepce wasz jzyk. 59,04 Nikt nie skar|y si do sdu wedBug sBuszno[ci i nikt tam szczerze sprawy nie dochodzi: byleby si oprze na faBszu i powiedzie kBamstwo, byle uknu 59 podstp i spBodzi niegodziwo[. 59,05 TBuk jaja |mijowe i tkaj pajczyny; kto zjada te jaja, umiera, gdy je stBucze, wylga si |mija. 59,06 Tkaniny ich nie posBu| na ubranie, nie mo|na si przyodzia ich wyrobami. Czyny ich to czyny niegodziwe, dzieBo krzywdy jest w ich rkach. 59,07 Nogi ich biegn do zbrodni, spiesz si do rozlania krwi niewinnej. ZamysBy ich - zamysBy zbrodnicze, spustoszenie i zagBada s na ich drogach. 59,08 Nie znaj drogi pokoju, prawo[ci nie ma w ich postpowaniu. Uczynili krtymi dla siebie wBasne swoje [cie|ki, kto nimi chodzi, nie zazna spokoju. 59,09 Dlatego prawo jest od nas dalekie i sprawiedliwo[ do nas nie dociera. Oczekiwali[my [wiatBa, a oto ciemno[, jasnych promieni, a kroczymy w mrokach. 59,10 Jak niewidomi macamy [cian i jakby bez oczu idziemy po omacku. Potykamy si w samo poBudnie jak w nocy, w peBni siB jeste[my jakby umarli. 59,11 My wszyscy ryczymy jak niedzwiedzie i jak goBbie cigle jczymy. Spodziewali[my si prawa, ale go nie ma, i wybawienia, ale dalekie jest od nas. 59,12 Bo rozmno|yBy si wystpki nasze przed Tob i grzechy nasze przeciwko nam [wiadcz. Tak, jeste[my [wiadomi naszych wystpk�w i uznajemy nasze nieprawo[ci: 59,13 przestpowanie przykazaD i zapieranie si Pana, odstpstwa od Boga naszego, namowy do przeniewierstwa i buntu, obmy[lanie i wypowiadanie z serca sB�w kBamliwych. 59,14 I tak precz odsunito prawo, a sprawiedliwo[ stoi w oddaleniu; zachwiaBa si prawda na placu, i prawo[ wej[ tam nie mo|e. 59,15 I tak zabrakBo wierno[ci, a rzadko kto zBa unika. Pan ujrzaB i zBem si wydaBo w Jego oczach, |e nie byBo prawa. 59,16 UjrzaB te|, |e brakowaBo ludzi, i zdumiaB si, |e nie byBo ordownika. W�wczas Jego rami przyniosBo Mu zwycistwo, a Jego sprawiedliwo[ byBa Mu podpor. 59,17 PrzywdziaB sprawiedliwo[ jak pancerz i heBm zbawienia wBo|yB na sw gBow. Przyobl�kB si w odzienie pomsty, jakby w sukni, i jakby pBaszczem okryB si zazdrosn miBo[ci. 59,18 Stosownie do zasBug odpBaci ka|demu: swoim przeciwnikom - gniewem, swym wrogom - odwetem. . 59,19 Od Zachodu ujrz imi Pana i od Wschodu sBoDca - chwaB Jego, bo przyjdzie On jak gwaBtowny potok, pdzony tchnieniem PaDskim. 59,20 Lecz do Syjonu przyjdzie jako Odkupiciel i do nawr�conych z wystpk�w w Jakubie - wyrocznia Pana. 59,21 Co do Mnie, takie jest przymierze moje z nimi, m�wi Pan: Duch m�j, kt�ry jest nad tob, i sBowa moje, kt�re wBo|yBem ci w usta, nie zejd z twych wBasnych ust ani z ust twoich dzieci, ani z ust potomk�w twoich syn�w, odtd i na zawsze - m�wi Pan. *60 60,01 PowstaD! Zwie, bo przyszBo twe [wiatBo i chwaBa PaDska rozbByska nad tob. 60 60,02 Bo oto ciemno[ okrywa ziemi i gsty mrok spowija ludy, a ponad tob ja[nieje Pan, i Jego chwaBa jawi si nad tob. 60,03 I p�jd narody do twojego [wiatBa, kr�lowie do blasku twojego wschodu. 60,04 Podnie[ oczy wokoBo i popatrz: Ci wszyscy zebrani zd|aj do ciebie. Twoi synowie przychodz z daleka, na rkach niesione twe c�rki. 60,05 Wtedy zobaczysz i promienie bdziesz, a serce twe zadr|y i rozszerzy si, bo do ciebie napByn bogactwa zamorskie, zasoby narod�w przyjd ku tobie. 60,06 Zaleje ci mnogo[ wielbBd�w - dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybd ze Saby, zaofiaruj zBoto i kadzidBo, nucc rado[nie hymny na cze[ Pana. 60,07 Wszystkie stada Kedaru zbior si przy tobie, barany Nebajotu stan na twe usBug: pod|, by je przyjto na moim oBtarzu, tak i| u[wietni dom mojej chwaBy. 60,08 Kto to s ci, co lec jak chmury i jak goBbie do okien swego goBbnika? 60,09 O tak, to statki zbieraj si dla Mnie, a okrty Tarszisz w pierwszym szeregu, a|eby przywiez twych syn�w z daleka, ich srebro i zBoto wraz z nimi, przez wzgld na imi Pana, Boga twego, przez wzgld na Zwitego Izraelowego, tego, kt�ry ciebie u[wietnia. 60,10 Cudzoziemcy odbuduj twe mury, a ich kr�lowie bd ci sBu|yli. Bo uderzyBem ci w moim gniewie, lecz w mojej Basce okazaBem ci lito[. 60,11 Twe bramy zawsze sta bd otworem, nie zamkn si we dnie ni w nocy, by wpuszcza do [rodka bogactwo narod�w i kr�l�w ich, kt�rzy je prowadz. 60,12 [Bo nar�d i kr�lestwo, kt�re by ci nie sBu|yBy, wygin, i poganie zostan caBkiem wygBadzeni]. 60,13 Chluba Libanu przyjdzie do ciebie: razem cyprysy, wizy i bukszpan, aby upikszy moje miejsce [wite. I wsBawi miejsce, gdzie stoj me nogi. 60,14 I p�jd do ciebie z pokBonem synowie twoich ciemizc�w, i padn do twoich st�p wszyscy, co tob wzgardzili. I nazw ci "Miastem Pana", "Syjonem Zwitego Izraelowego". 60,15 Za to, i| byBo[ opuszczone, znienawidzone i bez przechodni�w, uczyni ci wieczyst chlub, rozradowaniem wszystkich pokoleD. 60,16 Ssa bdziesz mleko narod�w i piersi kr�lewskie ssa bdziesz. I uznasz, |e Ja jestem Pan, tw�j Zbawca, i Wszechmocny Jakuba - tw�j Odkupiciel. 60,17 Sprowadz zBoto zamiast miedzi, a srebro - na miejsce |elaza, sprowadz brz zamiast drzewa, a |elazo - na miejsce kamieni. Ustanowi pok�j twoim zwierzchnikiem, a sprawiedliwo[ tw wBadz. 60,18 Ju| si nie usByszy o krzywdzie w twym kraju, o spustoszeniu i zagBadzie w twoich granicach. Murom twoim nadasz miano "Ocalenie", a bramom twoim "ChwaBa". 60,19 Ju| sBoDca mie nie bdziesz w dzieD jako [wiatBa, ani jasno[ ksi|yca nie za[wieci tobie, lecz Pan bdzie ci wieczn [wiatBo[ci i B�g tw�j - twoj ozdob. 60,20 Twe sBoDce nie zajdzie ju| wicej i ksi|yc tw�j si nie zami, bo Pan bdzie ci [wiatBo[ci wieczn i skoDcz si dni twej |aBoby. 61 60,21 CaBy tw�j lud bdzie ludem sprawiedliwych, kt�rzy posid kraj na zawsze, nowa odro[l z mojego szczepu, dzieBo rk moich, abym si wsBawiB. 60,22 Z bardzo maBego stanie si tysicem, z najnieznaczniejszego - narodem pot|nym. Ja, Pan, zdziaBam to szybko w swoim czasie. *61 61,01 Duch Pana Boga nade mn, bo Pan mnie nama[ciB. PosBaB mnie, by gBosi dobr nowin ubogim, by opatrywa rany serc zBamanych, by zapowiada wyzwolenie jeDcom i wizniom swobod; 61,02 aby obwieszcza rok Baski PaDskiej, i dzieD pomsty naszego Boga; aby pociesza wszystkich zasmuconych, 61,03 , aby im wieniec da zamiast popioBu, olejek rado[ci zamiast szaty smutku, pie[D chwaBy zamiast zgnbienia na duchu. Nazw ich terebintami sprawiedliwo[ci, szczepieniem Pana dla Jego rozsBawienia. 61,04 Zabuduj prastare rumowiska, podnios z gruz�w dawne budowle, odnowi miasta zburzone, [wiecce pustkami od wielu pokoleD. 61,05 Stan obcokrajowcy, by pa[ wasz trzod, cudzoziemcy bd u was ora i uprawia winnice. 61,06 Wy za[ bdziecie nazywani kapBanami Pana, mieni was bd sBugami Boga naszego. Zu|yjecie bogactwo narod�w, dobrobyt ich sobie przywBaszczycie. 61,07 Poniewa| haDba ich byBa zdwojona, poni|enie i zniewagi byBy ich udziaBem, przeto w swej ziemi odziedzicz wszystko w dw�jnas�b i za|ywa bd wiecznego szcz[cia. 61,08 Albowiem Ja, Pan, miBuj praworzdno[, nienawidz grabie|y i bezprawia, oddam im nagrod z caB wierno[ci i zawr z nimi wieczyste przymierze. 61,09 Plemi ich bdzie znane w[r�d narod�wi midzy ludami - ich potomstwo. Wszyscy, co ich zobacz, uznaj, |e oni s bBogosBawionym szczepem Pana. 61,10 Ogromnie si wesel w Panu, dusza moja raduje si w Bogu moim, bo mnie przyodziaB w szaty zbawienia, okryB mnie pBaszczem sprawiedliwo[ci, jak oblubieDca, kt�ry wkBada zaw�j, jak oblubienic strojn w swe klejnoty. 61,11 Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogr�d rozplenia swe zasiewy, tak Pan B�g sprawi, |e si rozpleni sprawiedliwo[ i chwalba wobec wszystkich narod�w. *62 62,01 Przez wzgld na Syjon nie umilkn, przez wzgld na Jerozolim nie spoczn, dop�ki jej sprawiedliwo[ nie bBy[nie jak zorza i zbawienie jej nie zapBonie jak pochodnia. 62,02 W�wczas narody ujrz tw sprawiedliwo[ i chwaB twoj wszyscy kr�lowie. I nazw ci nowym imieniem, kt�re usta Pana oznacz. 62,03 Bdziesz prze[liczn koron w rkach Pana, kr�lewskim diademem w dBoni twego Boga. 62,04 Nie bd wicej m�wi o tobie "Porzucona", o krainie twej ju| nie powiedz "Spustoszona". Raczej ci nazw "Moje upodobanie", a krain twoj "Po[lubiona". Albowiem spodobaBa[ si Panu i twoja kraina otrzyma m|a. 62 62,05 Bo jak mBodzieniec po[lubia dziewic, tak tw�j Budowniczy ciebie po[lubi, i jak oblubieniec weseli si z oblubienicy, tak B�g tw�j tob si rozraduje. 62,06 Na twoich murach, Jeruzalem, postawiBem stra|e: caBy dzieD i caB noc nigdy milcze nie bd. Wy, co przypominacie [wszystko] Panu, sami nie miejcie wytchnienia 62,07 i Jemu nie dajcie spokoju, dop�ki nie odnowi i nie uczyni Jeruzalem przedmiotem chwalby na ziemi. 62,08 PrzysigB Pan na prawic swoj i na swe rami pot|ne: Nigdy ju| nie dam twojego zbo|a nieprzyjacioBom twoim na pokarm. Cudzoziemcy nie bd pili twego wina, przy kt�rym si natrudziBe[. 62,09 Raczej [twoi] |eDcy bd spo|ywa zbo|e i bd chwalili Pana; ci za[, co wino zbieraj, pi je bd na dziedziDcach mojej [wityni. 62,10 Przechodzcie, przechodzcie przez bramy! Otw�rzcie drog ludowi! Wyr�wnajcie, wyr�wnajcie go[ciniec, uprztnijcie kamienie! Podnie[cie znak dla narod�w! 62,11 Oto co Pan obwieszcza wszystkim kraDcom ziemi: M�wcie do C�ry SyjoDskiej: Oto tw�j Zbawca przychodzi. Oto Jego nagroda z Nim idzie i zapBata Jego przed Nim. 62,12 Nazywa ich bd "Ludem Zwitym", "Odkupionymi przez Pana". A tobie dadz miano: "Poszukiwane", "Miasto nie opuszczone". *63 63,01 Kt�| to jest Ten, kt�ry przybywa z Edomu, z Bosry idzie w szatach szkarBatnych? Ten wspaniaBy w swoim odzieniu, kt�ry kroczy z wielk sw moc? - To Ja jestem tym, kt�ry m�wi sprawiedliwie, pot|ny w wybawianiu. 63,02 Dlaczego krwawa jest Twoja suknia i szaty Twe jak u tego, co wygniata winogrona w tBoczni? 63,03 Sam jeden wygniataBem je do kadzi, z narod�w - ani jednego nie byBo ze Mn. TBoczyBem je w moim gniewie i deptaBem je w mojej porywczo[ci. Posoka ich obryzgaBa Mi szaty i poplamiBem sobie caBe odzienie. 63,04 Albowiem dzieD pomsty byB w moim sercu i nadszedB rok mojej odpBaty. 63,05 RozgldaBem si: nikt nie pomagaB. ZdumiewaBem si, a nie byBo kto by podtrzymaB. W�wczas moje rami przyszBo Mi w pomoc i podtrzymaBa Mnie moja zapalczywo[. 63,06 ZdeptaBem ludy w moim rozgniewaniu, starBem je w mojej zapalczywo[ci, sprawiBem, |e krew ich spBynBa na ziemi. 63,07 SBawi bd dobrodziejstwa PaDskie, chwalebne czyny Pana, wszystko, co nam Pan wy[wiadczyB, i wielk dobro dla domu Izraela, jak nam okazaB w swoim miBosierdziu i wedBug mn�stwa swoich Bask. 63,08 PowiedziaB On: Na pewno ci s moim ludem, synami, kt�rzy Mnie nie zawiod! I staB si dla nich wybawicielem 63,09 w ka|dym ich ucisku. To nie jaki[ wysBannik lub anioB, lecz Jego oblicze ich wybawiBo. W miBo[ci swej i Baskawo[ci On sam ich wykupiB. On wziB ich na siebie i nosiB przez wszystkie dni przeszBo[ci. 63 63,10 Lecz oni si zbuntowali i zasmucili Jego Zwitego Ducha. Wic zmieniB si dla nich w nieprzyjaciela; On zaczB z nimi walczy. 63,11 Wtedy wspomnieli o dniach przeszBo[ci, o sBudze Jego, Moj|eszu. Gdzie| Ten, kt�ry wydobyB z wody pasterza swej trzody? Gdzie| Ten, kt�ry tchnB w jego wntrze swego Zwitego Ducha? 63,12 Ten, kt�ry sprawiB, |e szBo po prawicy Moj|esza Jego rami chwalebne, i kt�ry rozdzieliB wody przed nimi, zyskujc sobie imi wieczyste, 63,13 kt�ry ich prowadziB przez morskie gBbiny jak konia na stepie, tak |e si nie potknli? 63,14 Jak bydBu schodzcemu na d�B na nizin Duch PaDski daB im wypoczynek. Tak prowadziBe[ Tw�j lud, zyskujc sobie imi chwalebne. 63,15 Spojrzyj z nieba i patrz z Twej stolicy, [witej i wspaniaBej! Gdzie Twoja zazdrosna miBo[ i Twoja potga? Gdzie poruszenie Twych uczu? MiBosierdzia Twego nie powstrzymuj, prosz: 63,16 Bo[ Ty naszym Ojcem! Zaiste, nie poznaje nas Abraham, Izrael nas nie uznaje; Ty[, Panie, naszym Ojcem, "Odkupiciel nasz" to Twoje imi odwieczne. 63,17 Czemu|, o Panie, dozwalasz nam bBdzi z dala od Twoich dr�g, tak i| serce nasze staje si nieczuBe na bojazD przed Tob? OdmieD si przez wzgld na Twoje sBugi i na pokolenia Twojego dziedzictwa. 63,18 Czemu bezbo|ni wtargnli w Twoje [wite miejsce, wrogowie nasi podeptali Twoj [wityni? 63,19 Stali[my si od dawna jakby ci, nad kt�rymi Ty nie panujesz i kt�rzy nie nosz Twego imienia. Oby[ rozdarB niebiosa i zstpiB - przed Tob skBbiBy si g�ry, *64 64,01 podobnie jak ogieD pali chrust i sprawia wrzenie wody - aby[ daB pozna Twe imi wrogom. Przed Tob dr|e bd narody, 64,02 gdy dokonasz dziw�w nadspodziewanych, 64,03 i o kt�rych z dawna nie sByszano. Ani ucho nie sByszaBo, ani oko nie widziaBo, |eby jaki[ b�g poza Tob czyniB tyle dla tego, co w nim pokBada ufno[. 64,04 Wychodzisz naprzeciw tych, co rado[nie peBni sprawiedliwo[ i pamitaj o Twych drogach. Oto Ty[ zawrzaB gniewem, bo[my grzeszyli przeciw Tobie od dawna i byli[my zbuntowani. 64,05 My wszyscy byli[my skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadli[my zwidli jak li[cie, a nasze winy poniosBy nas jak wicher. 64,06 Nikt nie wzywaB Twojego imienia, nikt si nie zbudziB, by si chwyci Ciebie. Bo skryBe[ Twoje oblicze przed nami i oddaBe[ nas w moc naszej winy. 64,07 A jednak, Panie, Ty[ naszym Ojcem. My[my glin, a Ty naszym tw�rc. DzieBem rk Twoich jeste[my my wszyscy. 64,08 Panie, nie gniewaj si tak bezgranicznie i nie chowaj w pamici cigle naszej winy! Oto wejrzyj, prosimy: My wszyscy jeste[my Twym ludem. 64 64,09 Twoje [wite miasta s opustoszaBe, Syjon jest pustkowiem, Jerozolima - odludziem. 64,10 Zwitynia nasza, [wita i wspaniaBa, w kt�rej Ci chwalili nasi przodkowie, staBa si pastw po|aru, i wszystko, co[my kochali, zmieniBo si w zgliszcza. 64,11 Czy| na to wszystko mo|esz by nieczuBy, Panie? Czy mo|esz milcze, by nas przygnbi nad miar? *65 65,01 Przystpny byBem dla tych, co o Mnie nie dbali, tym, kt�rzy Mnie nie szukali, daBem si znalez. M�wiBem: " Oto jestem, jestem! " do narodu, kt�ry nie wzywaB mego imienia. 65,02 Codziennie wycigaBem rce do ludu buntowniczego i niesfornego, kt�ry postpowaB drog zBa, ze swoimi zachciankami. 65,03 To lud, co Mnie pobudzaB do gniewu bez ustanku a bezczelnie, skBadajc ofiary w gajach i palc kadzidBo na cegBach, 65,04 przebywajc w grobowcach i spdzajc noce w zakamarkach, jedzc wieprzowe miso i nieczyste potrawy z sosem w swych misach. 65,05 To lud, kt�ry m�wiB: "Odejdz, nie przystpuj do mnie, bo uczyniBbym ci po[wiconym". To [wywoBuje] dym w moich nozdrzach, ogieD pBoncy przez caBy dzieD. 65,06 Oto mam przed sob zapisane [wszystko]. Nie spoczn, dop�ki im nie odpBac, 65,07 za ich winy i za winy ich ojc�w, za wszystkie razem, m�wi Pan, za to, |e palili kadzidBo na g�rach i zniewa|ali Mnie na pag�rkach. Wymierz im nale|no[ za uczynki przedtem wyliczone - peBn miar. 65,08 Tak m�wi Pan: Gdy znajdzie si dojrzaBy sok w winnych jagodach, m�wi "Nie niszczy ich, bo to bBogosBawieDstwo". Podobnie uczyni przez wzgld na moje sBugi, aby nie zniszczy wszystkiego. 65,09 Z Jakuba wywiod potomstwo, z Judy - dziedzica mych g�r. Moi wybrani odziedzicz krain i moi sBudzy mieszka tam bd. 65,10 Stanie si Saron pastwiskiem dla trzody, a dolina Akor - wygonem dla bydBa, na korzy[ mego ludu, co Mnie poszukuje. 65,11 Lecz was, kt�rzy porzucacie Pana, zapominacie o mojej [witej g�rze, nakrywacie st�B na cze[ Gada i napeBniacie czark wina na cze[ Meniego, 65,12 was przeznaczam pod miecz; wszyscy padniecie w rzezi, poniewa| woBaBem, a nie odpowiedzieli[cie, przemawiaBem, a nie sBuchali[cie. Dopu[cili[cie si zBa w moich oczach i wybrali[cie to, co Mi si nie podoba. 65,13 Dlatego tak m�wi Pan B�g: Oto moi sBudzy je[ bd, a wy bdziecie Bakn. Oto moi sBudzy pi bd, a wy bdziecie cierpie pragnienie. Oto moi sBudzy weseli si bd, a wy bdziecie wstyd odczuwa. 65,14 Oto moi sBudzy [piewa bd z rado[ci serdecznej, a wy jcze bdziecie z b�lu serdecznego i zawodzi bdziecie zgnbieni na duchu. 65 65,15 Pozostawicie swe imi moim wybranym na przekleDstwo: < Tak niechaj ci zabije Pan B�g! > SBugom za[ moim nadadz inne imi. 65,16 Kto w kraju zechce ci pobBogosBawi, wypowie swe bBogosBawieDstwo przez Boga prawdy. Kto w kraju bdzie przysigaB, przysiga bdzie na Boga wiernego; bo dawne udrki p�jd w zapomnienie i bd zakryte przed mymi oczami. 65,17 Albowiem oto Ja stwarzam nowe niebiosa i now ziemi; nie bdzie si wspomina dawniejszych dziej�w ani na my[l one nie przyjd. 65,18 Przeciwnie, bdzie rado[ i wesele na zawsze z tego, co Ja stworz; bo oto Ja uczyni z Jerozolimy wesele i z jej ludu - rado[. 65,19 Rozwesel si z Jerozolimy i rozraduj si z jej ludu. Ju| si nie usByszy w niej odgBos�w pBaczu ni krzyku narzekania. 65,20 Nie bdzie ju| w niej niemowlcia, majcego |y tylko kilka dni, ani starca, kt�ry by nie dopeBniB swych lat; bo najmBodszy umrze jako stuletni, a nie osign stu lat bdzie znakiem kltwy. 65,21 Zbuduj domy i mieszka w nich bd, zasadz winnice i bd jedli z nich owoce. 65,22 Nie bd budowa, |eby kto inny zamieszkaB, nie bd sadzi, |eby kto inny si karmiB. Bo na wz�r dBugowieczno[ci drzewa bdzie dBugowieczno[ mego ludu; i moi wybrani dBugo u|ywa bd tego, co uczyni ich rce. 65,23 Nie bd si trudzi na pr�|no ani pBodzi dzieci na zgub, bo plemieniem bBogosBawionych przez Pana s oni sami, i potomkowie ich wraz z nimi. 65,24 I bdzie tak, i| zanim zawoBaj, Ja im odpowiem; oni jeszcze m�wi bd, a Ja ju| wysBucham. 65,25 Wilk i baranek pa[ si bd razem; lew te| bdzie jadaB sBom jak w�B; a w| bdzie miaB proch ziemi jako pokarm. ZBa czyni nie bd ani zgubnie dziaBa na caBej [witej mej g�rze - m�wi Pan. *66 66,01 Tak m�wi Pan: Niebiosa s moim tronem, a ziemia podn�|kiem n�g moich. Jaki| to dom mo|ecie Mi wystawi i jakie| miejsce da Mi na mieszkanie? 66,02 Przecie| moja rka to wszystko uczyniBa i do Mnie nale|y to wszystko - wyrocznia Pana. Ale Ja patrz na tego, kt�ry jest biedny i zgnbiony na duchu, i kt�ry z dr|eniem czci moje sBowo. 66,03 Jest taki, co zabija w ofierze woBu, a morduje czBowieka; ofiaruje barana, a psu Beb ukrca; skBada ofiar z pokarm�w, ale te| z krwi wieprzowej; pali kadzidBo, ale czci b�stwo nieprawe. Podobnie jak oni obrali sobie drogi i dusze ich upodobaBy sobie obrzyd 66,04 tak Ja r�wnie| wybior dla nich utrapienia i sprowadz na nich zBo, kt�rego si obawiaj, poniewa| woBaBem, a nikt nie odpowiadaB, m�wiBem, a nie sBuchali. Owszem, czynili zBo w oczach moich i wybrali to, co Mi si nie podoba. 66,05 SBuchajcie sBowa Pana, kt�rzy z dr|eniem czcicie Jego sBowo. Powiedzieli bracia wasi, kt�rzy was nienawidz, kt�rzy was odpychaj przez wzgld na moje imi: "Niech Pan poka|e swoj chwaB, |eby[my ogldali wasz rado[". Lecz oni okryj si wstydem. 66 66,06 OdgBos wrzawy z miasta, gBos ze [wityni - to gBos Pana, kt�ry oddaje zapBat swoim nieprzyjacioBom. 66,07 Zanim odczuBa skurcze porodu, powiBa dzieci, zanim nadeszBy jej b�le, urodziBa chBopca. Kto sByszaB co[ podobnego? 66,08 Kto widziaB takie jak te rzeczy? Czy| kraj si rodzi jednego dnia? Czy| nar�d rodzi si od razu? Bo Syjon ledwie zaczB rodzi, a ju| wydaB na [wiat swe dzieci. 66,09 Czy|bym Ja, kt�ry otwieram Bono matki, nie sprawiB urodzenia dziecka? - m�wi Pan. Czy|bym Ja, kt�ry sprawiam por�d, zamykaB Bono? - m�wi tw�j B�g. 66,10 Radujcie si wraz z Jerozolim, weselcie si w niej wszyscy, co j miBujecie! Cieszcie si z ni bardzo wy wszyscy, kt�rzy[cie si nad ni smucili, 66,11 a|eby[cie ssa mogli a| do nasycenia z piersi jej pociech; a|eby[cie cignli mleko z rozkosz z peBnej piersi jej chwaBy. 66,12 Tak bowiem m�wi Pan: Oto Ja skieruj do niej pok�j jak rzek i chwaB narod�w - jak strumieD wezbrany. Ich niemowlta bd noszone na rkach i na kolanach bd pieszczone. 66,13 Jak kogo pociesza wBasna matka, tak Ja was pociesza bd; w Jerozolimie doznacie pociechy. 66,14 Na ten widok rozraduje si serce wasze, a ko[ci wasze nabior [wie|o[ci jak murawa. Rka Pana da si pozna Jego sBugom, a gniew - Jego nieprzyjacioBom. 66,15 Bo oto Pan przybywa w ogniu, a Jego rydwany [pdz] jak burza, by zaspokoi sw�j gniew po|og i grozby swoje pBomieniami ognia. 66,16 Bo Pan dokona sdu ogniem, i mieczem swym [ukarze] wszelkie ciaBo, tak i| wielu bdzie pobitych przez Pana. 66,17 Ci, kt�rzy si po[wicaj i oczyszczaj, by wej[ do ogrod�w za innym, kt�ry ju| jest w [rodku, kt�rzy jedz wieprzowe miso i pBazy, i myszy, zgin razem - wyrocznia Pana. 66,18 A Ja znam ich czyny i zamysBy. Przybd, by zebra wszystkie narody i jzyki; przyjd i ujrz moj chwaB. 66,19 Ustanowi u nich znak i wy[l niekt�rych ocalaBych z nich do narod�w Tarszisz, Put, Meszek i Rosz, Tubal i Jawan, do wysp dalekich, kt�re nie sByszaBy mojej sBawy ani nie widziaBy mojej chwaBy. Oni ogBosz chwaB moj w[r�d narod�w. 66,20 Z wszelkich narod�w przyprowadz jako dar dla Pana wszystkich waszych braci - na koniach, na wozach, w lektykach, na muBach i na dromaderach - na moj [wit g�r w Jeruzalem - m�wi Pan - podobnie jak Izraelici przynosz ofiar z pokarm�w w czystych naczyni 66,21 Z nich tak|e wezm sobie niekt�rych jako kapBan�w i lewit�w - m�wi Pan. 66,22 Bo jak nowe niebiosa i nowa ziemia, kt�re Ja uczyni, trwa bd przede Mn - wyrocznia Pana - tak bdzie trwaBo wasze potomstwo i wasze imi. 66,23 Sprawdzi si to, |e ka|dego miesica podczas nowiu i ka|dego tygodnia w szabat, przyjdzie ka|dy czBowiek, by Mi odda pokBon - m�wi Pan. 66,24 A gdy wyjd, ujrz trupy ludzi, kt�rzy si zbuntowali przeciwko Mnie: bo 67 robak ich nie zginie, i nie zaga[nie ich ogieD, i bd oni odraz dla wszelkiej istoty |yjcej. KONIEC ROZDZIAAU 68

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
20 W rok przez Biblię Księga Izajasza
Księga Izajasza
23 XIV Księga Pana Tadeusza
zlota ksiega
23 VJSMKOCY6NIPS2CAQGIY4SDCJTBTFW6NGCBVNDA
000723 23
23
23 ROZ warunki i tryb postępowania w spr rozbiórek obiek

więcej podobnych podstron