E. moshkovskn (kał)
- diagnozowanie bąblowicy wielojamowej (tkanka)
- inne
Hodowla in vitro i in vivo
W diagnostyce parazytologicznej stosuje się hodowle in vitro w celu zwiększenia wykrywalności pewnych gatunków pierwotniaków i helmintów oraz różnicowania niektórych larw fila riopodobnych.
Na odpowiednich podłożach istnieje możliwość hodowli T.vaginalis, Entamoeba spp., Balantidium coli, Acanthamoeba spp., Naegleria spp., Leishmania spp., T.cruzi, T.gondii, Ancylostoma, Strongyloides.
W hodowli in vivo na myszach można wyhodować T.cruzi, T.gondii, Trichinella spp., na szczurach T.gambiense, T. rhodesiensae, na chomikach Leishamania spp.
Każde laboratorium zajmujące się diagnostyką parazytologiczną powinno opracować i wdrożyć odpowiednie procedury badawcze
Możliwości diagnostyki parazytoz rodzimych i tropikalnych są coraz szersze. Jednych z najważniejszych elementów wykrywania chorób pasożytniczych jest wybranie odpowiedniego materiału do badań. W związku z faktem, iż w ciągu ostatnich kilkunastu lat znacznie zwiększyła się ilość podróży zagranicznych, należy pamiętać, że wzrosło również prawdopodobieństwo zarażenia się pasożytami z rejonów tropikalnych i subtropikalnych, i nie zapominać o uwzględnieniu ich w dochodzeniu diagnostycznym.