M. RONKOWSKl, M. KAMIŃSKI, C. KOSTRO, M. MICHNA
Np. dla wielkości zarejestrowanej w kanale „0” (chanO = napięcia zasilania twornika) przeskalowanie wykonano za pomocą odpowiednich opcji procesora graficznego PROBE, które umożliwiają wykonanie wielu operacji, np. mnożenia, dzielenia zmiennej przez wielkość stałą; całkowania, różniczkowania zmiennej; itp.. Zatem przeskalowanie napięcia twornika ma postać:_
u. =chan0*330.54 [V]
gdzie,
liczba 330.54 = współczynnik transformacji zastosowanego przetwornika LEM w [V/V].
Do przeskalowania prędkości obrotowej n (zarejestrowanej w chan3 ), ze względu na problemy dokładnego określenia stałej prądniczki tachometrycznej, wybrano następujący sposób:
n = (chan3/ 140.3m) * 522 [obr/min]
gdzie,
liczba 140.3m = wartość ustalona przebiegu napięciowego na wyjściu przetwornika LEM w [mV], odczytana bezpośrednio na wykresie zmiennej za pomocą opcji Cursor procesora graficznego PROBE\
liczba 522 = wartość ustalona prędkości obrotowej nm, odczytana bezpośrednio na obrotomierzu w [obr/min].
Analogicznie jak przebieg prędkości obrotowej można przeskalować inne przebiegi zarejestrowane, szczególnie w przypadku braku wartości współczynnika transformacji zastosowanego przetwornika LEM.
Badanie rozruchu silnika polega na wykonaniu kolejno czynności:
• załączeniu stałego napięcia zasilania do obwodu wzbudzenia i ustawieniu prądu wzbudzenia silnika (wg zadanej wartości) i prądu wzbudzenia prądnicy;
• załączeniu skokowym stałego napięcia zasilania do obwodu twornika przy obciążenia na wale (obciążony „obwód mechaniczny”, tzn. dodatkowa maszyna prądu stałego jest sprzężona mechanicznie z badanym silnikiem i pracujące jako prądnica) i zerowej początkowej prędkości obrotowej;
• rejestracji przebiegów czasowych: napięcia i prądu twornika, prądu wzbudzenia i prędkości obrotowej;
• pomiarze wartości ustalonych: napięcia i prądu twornika, prądu wzbudzenia i prędkości obrotowej. Schemat układu pomiarowego do badania rozruchu silnika (pokazany na rys. 1) należy uzupełnić o układ połączeń dodatkowej maszyny prądu stałego (pokazany na rys. 3), pracującej jako prądnica i obciążonej rezystancją R„.
Pomiary próby rozruchu należy wykonać dla przypadków podanych w tablicy 2.
• Jako miarę obciążenia badanego silnika należy przyjąć wartość jego prądu twornika w stanie ustalonym laus, która jest odniesiona do znamionowego prądu twornika.
• Wartość prądu twornika laus badanego silnika ustala się za pomocą rezystancji obciążenia
_R0 lub/i prądu wzbudzenia prądnicy (patrz rys. 3)._
Można przyjąć, przy pominięciu strat mechanicznych i strat na prądy wirowe, że moment obciążenia silnika Tl jest praktycznie równy momentowi elektromagnetycznemu silnika Te:
TL=Te = Guf(I t)Ifia (2)
gdzie, Gt,/If) - indukcyjność rotacji silnika zależna o prądu wzbudzenia silnika //, i„ - prąd twornika silnika. Z kolei można przyjąć, przy pominięciu strat mechanicznych i strat na prądy wirowe prądnicy, że moment obciążenia silnika, jest praktycznie równy momentowi elektromagnetycznemu prądnicy: TL*T=Gaf(lfp)lfpi
(3)