Univerzita Palackeho v Olomouci przetwarzaniu i przekazywaniu kierownictwu przedsiębiorstwa w celu ich właściwego stosowania w procesie zarządzenia. Można by powiedzieć, że funkcja informacyjna jest nadrzędna wobec pozostałych funkcji.
Zasady rachunkowości to zbiór obowiązujących reguł, procedur i norm, które znajdują zastosowanie w praktyce w celu dostarczania informacji pełnych, rzetelnych, jasnych i użytecznych o sytuacji majątkowej przedsiębiorstwa oraz jego działalności gospodarczej i osiąganych wynikach finansowych (Messner 2010, s. 31). Do podstawowych zasad rachunkowości należą zasady: uniwersalne; podstawowe nadrzędne; szczegółowe podrzędne (podziału tego nie stosuje się w czeskiej rachunkowości) (Micherda 2005, s. 23).
Zasady uniwersalne są powszechnie stosowane w rachunkowości we wszystkich krajach. Zalicza się do nich zasada podwójnego zapisu, która polega na dwoistym rozpatrywaniu majątku podmiotu gospodarczego - według form występowania majątku i według źródeł finansowania tego majątku oraz zasada periodyzacji (okresowe sprawozdania finansowe), która polega na podzieleniu działalności gospodarczej każdego podmiotu gospodarczego na pewne stale powtarzające się odcinki czasu (miesiąc, kwartał, rok...). Odcinki te nazywane są okresami obliczeniowymi, obrachunkowymi lub sprawozdawczymi (Micherda 2005, s. 23).
Zasady podstawowe i szczegółowe mogą być określane i wprowadzane do praktyki gospodarczej w zależności od rozwiązań przyjętych w regulacjach prawnych danego kraju lub regulacjach prawnych międzynarodowych (np. Międzynarodowe Standardy Rachunkowości). Do zasad tych zalicza się zasady:
- kontynuacji łub ciągłości działania: założenie, że podmiot prowadzący rachunkowość będzie kontynuował swoją działalność w najbliższej przyszłości.
- memoriału - zaliczanie kosztów i przychodów do tego okresu sprawozdawczego,
w którym powstały bez względu na to czy zostały rozliczone między dostawcą i odbiorcą.
- współmierności koszty wywołujące określone przychody muszą być ujęte