Normalizowanie polega na nagrzaniu materiału do określonej temperatury, przetrzymaniu go w tej temperaturze a następnie powolnym studzeniu w powietrzu.
Celem obróbki jest usunięcie naprężeń własnych i uzyskanie jednolitej drobnoziarnistej struktury.
Czasami normalizowanie bywa stosowane jako zabieg poprzedzający inne rodzaje obróbki cieplnej. Stal w stanie normalizowanym stosuje się na koła zębate słabo obciążone.
Ulepszanie cieplne jest połączeniem hartowania i odpuszczania w temperaturze 500 do 600 °C. Własności wytrzymałościowe są lepiej rozłożone niż po normalizowaniu, wzrasta Rm i twardość kosztem udarności.
Zabieg ten jest stosowany przed hartowaniem płomieniowym lub indukcyjnym i ma na celu powiększenie wytrzymałości rdzenia.
15
Umożliwia uzyskanie dużej twardości na powierzchni zęba przy miękkim rdzeniu. Realizuje się to poprzez zastosowanie materiału o zawartości węgla poniżej 0,23%, którego warstwę wierzchnią nawęgla się dyfuzyjnie. Po zahartowaniu można uzyskać twardości nawet 60 HRC.
Grubość warstwy nawęglonej zależy od wielkości zębów (modułu).
Warstwy azotowane są zwykle cienki i odznaczają się kruchością. Dlatego po azotowaniu nie stosuje się obróbki wykańczającej - szlifowania.
Polska Norma przewiduje tylko jeden gatunek stali do azotowania 38HMJ - która zawiera aluminium.
TABLICA 3.45. Grubość warslwy nawp-glonej w zależności od modułu normalnego wg [331_
Moduł normalny |
Grubość warslwy nawęglonej w mm |
1 |
0,20-fOJO |
2 |
0,35-r0,45 |
3 |
0,50-i-0,75 |
4 |
0,75-r 1.00 |
5 |
0,90^-1,25 |
6 |
l.OO-rl.50 |
10 |
1,50-f 2.00 |