2.6. Przygotowanie powierzchni przeszukiwania PN-EN 1714
Powierzchnie przeszukiwania powinny być dostatecznie duże, aby móc w pełni objąć całą badaną objętość. Szerokość powierzchni przeszukiwania można zmniejszyć, jeżeli równoważne pokrycie badanej objętości można uzyskać poprzez przeszukiwanie z gómej i dolnej powierzchni spoiny.
Badane powierzchnie powinny być równe i wolne od zanieczyszczeń powodujących zakłócenia sprzężenia (np. rdzy, luźnej zgorzeliny, odprysków spawalniczych, karbów i rowków). Falistość powierzchni badania nie powinna powodować występowania szczeliny pomiędzy głowicą powierzchnią badania większej niż 0,5mm. Dla spełnienia tego wymagania należy w razie potrzeby obrobić powierzchnię badania.
Miejscowe nierówności powierzchniowe np. wzdłuż brzegu spoiny, które mogą powodować pod głowicą szczelinę o wielkości do 1 mm są dopuszczalne tylko wtedy, gdy badanie z tej strony jest prowadzone przynajmniej przy jednym dodatkowym kącie wprowadzania fal. To dodatkowe badanie jest konieczne w celu skompensowania ograniczenia badanej objętości występującego w przypadku szczeliny o takich wymiarach. W każdym przypadku w obszarach powierzchni badania, z której należy dokonać oceny wskazań, największa dopuszczalna wielkość szczeliny powinna wynosić 0,5mm. Zarówno powierzchnia przeszukiwania jak i powierzchnie odbijające wiązkę uważa się za nadające do badania, gdy chropowatość powierzchni obrobionej mechanicznie nie przekracza Ra = 6,3pm, a chropowatość powierzchni poddanych obróbce strumieniowo - ściernej jest nie większa niż Ra=12,5pm.
2.7. Poprawka na straty przeniesienia PN-EN 1714
Jeżeli w celu ustalenia poziomów odniesienia stosuje się oddzielne próbki odniesienia, należy w reprezentatywnej ilości miejsc na badanym przedmiocie przeprowadzić pomiary, które mają na celu ustalenie różnicy w przejściu fal pomiędzy badanym przedmiotem, a stosowaną próbką. Gdy różnice nie przekraczają 2dB, poprawka nie jest konieczna. Gdy różnice są większe od 2dB, ale nie przekraczają 12dB, należy wprowadzić poprawkę. Gdy straty przeniesienia przekraczają 12dB należy znaleźć przyczynę tego zjawiska i ewentualnie obrobić na nowo powierzchnię przeszukiwania.
Jeżeli nie znajduje się żadnego wyjaśnienia dla ewentualnych, wysokich wartości poprawek, należy zmierzyć durnienie w różnych miejscach badanego przedmiotu. W miejscach gdzie występują znaczne różnice, należy podjąć odpowiednie działania korygujące.
2.8. Prowadzenie ręczne głowicy PN-EN 1714
Podczas przeszukiwania głowicą kątową, głowica może być odchylana o około 10° w lewo i w prawo od wymaganego kierunku.
2.9. Lokalizacja wskazań PN-EN 1714
Położenie wszystkich wskazań powinno być podawane w odniesieniu do układu współrzędnych przykładowo jak na rysunku 1.
Jako początkowy punkt dla odmierzania współrzędnych należy przyjąć dowolny wyznaczony punkt na powierzchni badania. Jeżeli badanie prowadzone jest z więcej niż jednej powierzchni, należy na każdej takiej powierzchni wyznaczyć punkt odniesienia. W takim przypadku należy zapewnić przestrzenne powiązanie między wszystkimi tymi punktami odniesienia tak. aby możliwe było określenie bezwzględnej pozycji wszystkich wskazań w powiązaniu z dowolnym punktem odniesienia.
W przypadku spoin obwodowych może to wymagać ustanowienia wewnętrznych i zewnętrznych punktów odniesienia przed spawaniem.
Długość wskazań w kierunku podłużnym i poprzecznym należy określać w każdym możliwym przypadku przy zastosowaniu techniki podanej w normie dotyczącej poziomów akceptacji lub techniką amplitudy połówkowej (spadek amplitudy echa o 6dB) jeżeli nie uzgodniono inaczej.
Oceny wymiaru wskazania w kierunku głębokości należy dokonywać wyłącznie wg uzgodnienia. Jeżeli to możliwe, należy stosować następującą metodę:
W każdym możliwym przypadku dla niezgodności które powodują więcej niż jeden wyraźny pik przy przeszukiwaniu na kierunku grubości należy wysokość (h) określać techniką obwiedni. Zaleca się, aby wskazania rejestrować tylko wtedy, gdy ich wymiary w kierunku głębokości wynoszą co najmniej 3mm. Mogąjednak zostać uzgodnione wyższe progi rejestracji.
6