<contact:Person rdf:about=” http: //www. w3. org/People/l!M/contact#me”> <contact:fullName>Eric Miller</contact:fullName>
<contact:mailbox rdf:resource=”mailto:em@w3 . org”/> <contact:personalTitle>Dr .</contact :personalTitle>
</contact:Person>
</rdf:RDF>
Listing 1.1. Listing dokumentu RDF opisującego Erica Millera [18]
http://www.w3.org/2000/10/swap/pim/contact#Person ►
http://Www.w3. org/People/EM/contact#me
ti. w3. org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#type
Rys. 1.5. Graf RDF opisujący Erica Millera [18]
Bardzo ważne jest, aby istniała możliwość definiowania typów własnych. Np. typ osoba, który może przechowywać informacje o nazwisku, adresie danej osoby czy jej numerze telefonu. Do tego celu służy RDF Schema.
Użycie języków RDF i RDF Schema pozawala na tworzenie rozbudowanych onto-logii, jednak posiadają one pewne ograniczenia. Nie możemy np. zdefiniować liczby wystąpień danego obiektu. A więc nie będziemy mogli zapisać informacji o tym, że kwartet smyczkowy składa się dokładnie z 4 muzyków.
Powstało jeszcze kilka innych języków opisu ontologii. Jednymi z bardziej dojrzałych są opierające się na wcześniejszych rozwiązaniach języki: DAML i OIL. Język DAML powstał w ramach badań prowadzonych przez wojskową agencję rządową w USA w roku 2000. OIL jest językiem, który powstał przy wsparciu Unii Europejskiej. Pozwala on na definiowanie ontologii, jednak nie posiada wsparcia dla XML. W roku
13