3839631894

Dariusz Wędzina

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Witelona w Legnicy

Edukacyjny wymiar turystyki kulturowej

Słownik języka polskiego definiuje geografię historyczną jako „naukę badającą środowisko geograficzne w przeszłości, jego przemiany i związki z historią społeczeństw”¹. Człowiek żyje i gospodaruje w określonych wanmkach środowiska, korzysta z jego zasobów, przekształca poszczególne elementy oraz wprowadza do środowiska nowe składniki, przekształcając stopniowo środowisko naturalne w środowisko antropogeniczne (sztuczne), czyli środowisko geograficzne nasycone wytworami ludzkiego gospodarowania w około 90%. Wytwory te nabierają z czasem wymiaru historycznego, stając się świadectwem przeszłości kulturowej społeczeństw. Wiedza o walorach tego świadectwa, ich uroda i znaczenie powodują stałe zainteresowanie nimi turystów na całym świecie. Właśnie - wiedza, stan świadomości, wynikająca z tego empatia w zględem najcenniejszych i najbliższych turystom zabytków wydaje się być jednym ze słabszych elementów turyzmu.

„Turystyka kulturowa jest jednym z najszybciej rozwijających się segmentów tynku turystycznego doby globalizacji. Zdaje się ona być wszechobecna, a w opinii wielu osób stała się także wszechmocna” twierdzi, cytując fragmenty badań stanu turystyki na świecie, Karolina Buczkowska². Jeśli słowa te wydają się być przesadzone, to na pewno turystyka kulturowa jest swoistym fenomenem XXI wieku. UN WTO uznało, że obecnie w ięcej niż jedną trzecią turystów motywuje do wyjazdu chęć poznania zjawisk kulturowych³, a zgodnie z badaniami przeprowadzonymi przez Europejską Komisję Turystyki (ETC) pod koniec lat dziewięćdziesiątych XX wieku 20% turystów peregrynowało po Europie z tylko i wyłącznie kulturowych pobudek, a kulturę jako ZASADNICZY komponent wyjazdów turystycznych podało kolejnych 60% turystów!⁴ Przyjmuje się także, że segment turystyki motywowanej uczestnictwem w kulturze generuje ok. 70% przychodów przemysłu turystycznego⁵. Skoro tak, to także na użytek mniejszego opracowania warto zapytać o istotę turystyki kulturowej - o powód wyodrębniania jej z turystyki w ogóle oraz o relacje między tym zjawiskiem a edukacją.

1

Słownik języka polskiego, PWN, t. 1, Warszawa 1978, s. 645.

2

K. Buczkows k a,Misja turystyki kulturowej [w:] W kręgu humanistycznej rejleksji nad turystyką kulturową, red. M. Kazimierczak, Poznań2008, s. 425.

3

   Z. K ru c ze k, Gnieźnieńskie forum ekspertów turystyki kulturowej, „Turystyka Kulturowa” 2008, nr 7, www.turystykakulturowa.org, dostęp: 29 czerwca 2009 roku, s. 4.

4

   Por. K. B u c z k o w s k a. op. cit., s. 425, za Cultural Heritage and Tourism Development. A Report of the International Conference on Curtural Tourism, Madrid 2001.

5

   A. N i e m c z y k, R. Seweryn, Uczestnictwo w lculturze jako motyw zachowań turystycznych - studium teoretyczno-empiryczne [w:] W kręgu humanistycznej refleksji..., s. 159.