4380217103

12 Kierunki rozwoju architektury krajobrazu w Stanach Zjednoczonych

prac studialnych w bibliotekach amerykańskich. Studia te stały się podstawą do terenowych wizji prowadzonych przez autorkę in situ. W pracy autorka korzystała z bogatej literatury naukowej i popularnonaukowej, głównie w języku angielskim.

W toku prowadzonych badań autorka napotkała wiele publikacji omawiających kierunki rozwoju światowej architektury krajobrazu na przestrzeni dziejów (z uwzględnieniem szczególnej roli Stanów Zjednoczonych). Obejmują one okres od początku dziejów cywilizacji do końca XX wieku i reprezentują architektoniczny punkt widzenia. Bardzo dobrze osadzony w literaturze naukowej jest wiek XIX, a zwłaszcza literatura dotycząca działalności Fredericka Law Olmsteda i Central Parku. Działalność chicagowskich architektów i architektów krajobrazu od drugiej połowy XIX wieku dokumentuje obszerna literatura, zwłaszcza odnosząca się do Louisa Sullivana i Franka Lloyda Wrighta. Ten okres architektury amerykańskiej (szkoła prerii) ma szczególne znaczenie dla historii architektury krajobrazu. Zdarzają się nadinterpretacje (zwłaszcza w przypadku F.L. Wrighta) oraz kontrowersyjne oceny działalności twórców. Autorka starała się selekcjonować materiał pod kątem zgodności z tematyką opracowania. Z tego okresu wywodzi się też obszerna literatura przyrodnicza, omawiająca typy roślin preriowych i ich zastosowania w projektach architektury krajobrazu.

XX wiek i okres modernizmu znany jest z opracowań europejskich teoretyków architektury oraz publikacji pochodzących ze szkoły kalifornijskiej (University of California, Berkeley).

Postulaty autorów harvardzkiej rewolucji¹, aczkolwiek nowatorskie dla Ameryki, są znane twórcom działającym w europejskim kręgu kulturowym. Przydatność kalifornijskich wzorów projektowych dla polskich rozwiązań jest ograniczona ze względu na różnice klimatyczne.

Problematyka planowania przestrzennego oraz urbanistyki amerykańskiej została szczegółowo omówiona w opracowaniu adresowanym do studentów architektury krajobrazu autorstwa Aleksandra Bóhma². Z tego też względu w opracowaniu autorki nie zostały uwzględnione wątki urbanistyczne oraz planowania przestrzennego. Tematyka amerykańska pojawia się także w pracach Agaty Zachariasz, które są autorce znane. W książce pominięto zatem koncepcję przestrzenną Waszyngtonu³, ograniczając się do informacji podstawowych. Opracowanie autorki zmierza w kierunku zbadania trendów i inspiracji towarzyszących powstawaniu kierunku oraz warsztatu projektowego amerykańskich architektów krajobrazu, a także odwzorowań na gruncie polskim.

1

Twórcą harvardzkiej rewolucji był pochodzący z Kalifornii Garret Eckbo wraz z przyjaciółmi z Uniwersytetu Harvarda.

2

^s A. Bóhm, Planowanie przestrzenne dla architektów krajobrazu. O czynniku kompozycji, Politechnika Krakowska, Kraków 2006.

3

A. Zachariasz, Przestrzeń pamięci Waszyngtońskiego Mailu, „Teka Komisji Urbanistyki i Architektury” 200S, Oddział PAN w Krakowie, t. XL, s. 161.