4742459827

Klauzula nr 488

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrokiem z dnia 24 listopada 2004 r. w sprawie sygn. akt XVII AmC 8/04 uznał za niedozwolone i zakazał stosowania przez SAMPO Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A. w obrocie z konsumentami postanowienia wzorca umowy o następującej treści:

„ Wszystkie spory wynikające z umowy ubezpieczenia będą rozstrzygane przez Sąd Powszechny właściwy ze względu na siedzibę Towarzystwa

Postanowienie to w dniu 11 lipca 2005 r. zostało wpisane do rejestru klauzul abuzywnych pod nr 488.

W ocenie strony powodowej postanowienie to było sprzeczne z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej, w myśl którego właściwym do rozpoznania sporów wynikających z umów ubezpieczenia jest sąd właściwy ubezpieczonego lub uprawnionego do odszkodowania, jeżeli umowa lub ogólne warunki ubezpieczenia nie stanowią inaczej. Zakwestionowane postanowienie o.w.u., jakkolwiek zgodne z powołanym przepisem ustawy o działalności ubezpieczeniowej, uniemożliwiało konsumentom korzystanie z przewidzianej w art. 34 k.p.c. możliwości wyboru sądu do którego złożą ewentualny pozew z zastosowaniem zasady właściwości przemiennej^{1 2}. Kwestionowane postanowienie stwarzało dla konsumentów dodatkowe trudności i miało istotny, negatywny wpływ na możliwość faktycznego dochodzenia przez nich w procesie sądowym roszczeń od ubezpieczyciela. Takie postanowienie umowne stawiało profesjonalistę w uprzywilejowanej pozycji.

Zdaniem strony pozwanej, zakwestionowane postanowienie zostało oparte na przepisie art. 7a ustawy o działalności ubezpieczeniowej, obowiązującej do dnia 31 grudnia 2003 r., który zezwalał na wprowadzenie do o.w.u. tego rodzaju rozwiązania. Dodatkowo, ogólne warunki ubezpieczenia zostały doręczone ubezpieczonemu, który nie złożył oświadczenia o odstąpieniu od umowy, a więc w pełni zaakceptował jego uregulowania.

W ocenie Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów postanowienie to było sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszało interesy konsumentów. Wykorzystywało niewiedzę konsumenta, który mógł niewłaściwie ocenić skutki postanowienia umownego, tj.

4

1

przyczyn, istotnych cech świadczenia.

2

Art. 34 k.p.c.: Powództwo o ustalenie istnienia umowy, ojej wykonanie, rozwiązanie lub unieważnienie, jako też o odszkodowanie z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy wytoczyć można przed sąd miejsca jej wykonania. W razie wątpliwości miejsce wykonania umowy powinno być stwierdzone dokumentem.