Rys. 4.1. Próbka wiosełkowa z żywicy poliestrowej wzmocnionej tkaniną szklaną z zamontowanym ekstensometrem do pomiaru wydłużeń. W przypadku takiego materiału - o podwyższonej wytrzymałości i sztywności - można mieć nadzieję na uniknięcie istotnego wpływu zamocowania ekstensometru bezpośrednio na próbce na wynik próby. Inne zagrożenie stanowi możliwość poślizgu w miejscu połączenia czujnika z próbką (przy zbyt delikatnym mocowaniu), co spowodowałoby uskok wykresu obciążania dyskwalifikujący taką próbę. W metalach możliwość zakłócenia przebiegu próby przez wpływ zamocowania takiego czujnika jest znacznie mniejsza.
4.1. Oznaczenie właściwości mechanicznych tworzyw sztucznych przy statycznym rozciąganiu
Cel, zakres i szczegółowe wytyczne dotyczące przeprowadzenia próby rozciągania statycznego oraz wyznaczanych na podstawie wyników z przeprowadzenia tej próby cech wytrzymałościowych tworzyw sztucznych określają normy: PN-EN ISO 527-1/1998, PN-EN ISO 527-2/1998.
Próba statycznego rozciągania umożliwia wyznaczenie takich charakterystyk materiału jak: maksymalne naprężenie rozciągające, moduł sprężystości oraz zależność naprężenie/wydłużenie w określonych warunkach.
Kształt próbki do próby rozciągania jest pokazany na rys. 4.2.
h | |||||
b |
| |
\ | |||
- ~Si | |||||
r | |||||
_LO__ | |||||
L |
Rys. 4.2 Uniwersalna próbka do badań typu Al i BI.
6