4855312980

HISTORIA FIZYKI NA PG

Fizyka na Politechnice Gdańskiej w latach 1904-1945

Krystyna Szaniawska Historia fizyki na PG rozpoczyna się wraz z powołaniem tej uczelni matema^tóśtosowanef ^{w r}- P°d ^nazw3 Kónigliche Technische Hochschule zu Danzig.

W momencie inauguracji uczelnię stanowiły cztery wydziały, a do roku 1906 wzbogaciła się o dwa kolejne, w tym Wydział Nauk Ogólnych, w skład którego wchodził Instytut Fizyki. Utworzono w nim 3 etaty naukowo-dydaktyczne, aby zapewnić wykłady i laboratoria z fizyki dla studentów wszystkich wydziałów z wyjątkiem studentów architektury, którzy byli z nich zwolnieni. Kadrę stanowili etatowi profesorowie (mianowani przez cesarza), profesorowie honorowi (mianowani przez ministra za zgodą cesarza), docenci i lektorzy (mianowani przez ministra). Uczelnia mogła też zatrudniać nieetatowych docentów prywatnych - wolno im było prowadzić zajęcia z dziedziny, w której uzyskali habilitację.

Pierwszym profesorem fizyki w THD został Max Wien, jeden z twórców teorii wiązań he-teropolarnych. Sprawował tę funkcję w latach 1904-1911. Kolejnymi profesorami fizyki byli:

•    Jonathan Zenneck (1911-1913);

•    Friedrich Kruger (1913-1921).

Docentami byli:

•    Jonathan Zenneck (1905-1906);

•    Bruno Strasser (1904-1911);

•    Karl Forsterling (1913-1921).

W1922 r., mimo powstania II Wolnego Miasta Gdańsk, THD pozostała w niemieckich strukturach akademickich. Na ich wzór 6 wydziałów połączono w 3 wyższe jednostki - fakultety, w tym Fakultet Nauk Ogólnych, w którym znalazł się Wydział Matematyczno-Fizyczny. Jego częścią został Instytut Fizyki. Stanowisko profesora w Instytucie w latach 1921-1928 sprawował Carl Ramsauer, doskonały organizator, badacz oddziaływań między elektronami a molekułami, odkrywca nazwanego jego imieniem zjawiska Ramsauera. We wrześniu 1925 r. zorganizował na THD III Zjazd Fizyków Niemieckich. Z jego inicjatywy w 1929 r. dobudowano do Gmachu Głównego skrzydło z nowoczesną

PISMO PG