490574469

Jak zauważyli (za W. Wojciechowiczem) autorzy pozycji Bezpieczeństwo Narodowe Polski w XXI wieku: „warto zwrócić uwagę na fakt, że systemy składające się na infrastrukturę krytyczną państwa cechuje wzajemne powiązanie i uzależnienie. Zwiększa to z jednej strony efektywność ich funkcjonowania, z drugiej zaś stwarza niebezpieczeństwo, że ewentualne zaburzenie funkcjonowania (oddziaływania) jednego z nich, wpływa negatywnie na pozostałe”¹. Istota problemu ochrony obiektów infrastruktury krytycznej państwa tkwi w tym, że „obiekty i urządzenia infrastruktury krytycznej, zarówno punktowe (budowle, stacje przekaźnikowe, mosty, lotniska, porty, pociągi, metra, itp.), liniowe (ropo-gazo-wodo-ciągi, linie energetyczne i telekomunikacyjne, drogi, linie kolejowe itp.), jak i sieci teleinformatyczne są względnie dostępnymi i łatwymi celami ataków terrorystycznych, grup dywersyjnych i grup specjalnych, a także szaleńców [.. .]”².

Pozycja niniejsza nie wyczerpuje całości tematu, a stanowi jedynie zarys wybranych zagadnień.

6

1

   R. Jakubczak, J. Flis (red.). Bezpieczeństwo Narodowe Polski w XXI wieku. Wyzwania i strategie, Bellona, Warszawa 2006, s. 354; W. Wojciechowicz, Ochrona infrastruktury krytycznej państwa, Myśl Wojskowa nr 1, Warszawa 2004, s. 11.

2

   R. Jakubczak, J. Flis (red.), Bezpieczeństwo Narodowe ... op. cit., s. 355.