W dzisiejszych czasach komputery dotarły niemal do każdej dziedziny życia. Obserwuje się zależność podwajania wydajności i zasobów (pamięci masowej i podręcznej) typowego komputera. Wraz ze wzrostem liczby komputerów i ilości gromadzonych na nich informacji, pojawiła się potrzeba łączenia oddzielnych maszyn w sieci komputerowe. Pozwoliło to na korzystanie ze wspólnych danych, udostępnianie urządzeń peryferyjnych.
Kolejnym krokiem było łączenie pomiędzy sobą sieci lokalnych. Wymagało to opracowania sieciowych protokołów komunikacyjnych. W latach siedemdziesiątych opracowano nowy, udoskonalony zestaw protokołów sieciowych. Zestaw ten stał się trzonem TCP/IP. W 1978 roku zestaw był na tyle kompletny i spójny, że mógł zostać ogłoszony światu.
Początek lat osiemdziesiątych uważa się za datę powstania Internetu. W 1982 roku Departament Obrony USA utworzył sieć DDN, zaprojektowaną jako coś w rodzaju centralnego obszaru dla rozproszonych sieci tworzących Internet. Rok później, Departament Obrony wydał oświadczenie akceptujące TCP/IP jako zestaw protokołów obowiązujących w Internecie.
Internet, nazywany także intersiecią, łączy ze sobą sieci fizyczne o różnych architekturach, narzucając zbiór konwencji korzystania z sieci, umożliwiający wzajemną współpracę połączonych komputerów.
Sieć fizyczną (lokalną) można określić jako zestaw urządzeń komputerowych połączonych wspólnym medium komunikacyjnym. Sieci lokalne mogą posiadać różną architekturę. Najbardziej znane architektury to:
• Ethernet — sieć oparta na wymianie pakietów, w której medium komunikacyjnym jest miedziany kabel;
• FDDI - jest rodzajem sieci lokalnej wykorzystującej do przesyłania danych (zakodowanych jako impulsy świetlne) włókna szklane. Sieć FDDI oparta jest na technice sieci pierścieniowej z krążącym znacznikiem;
• ATM - sieć oparta na kablach optycznych, charakteryzująca się bardzo dużą przepustowością, używająca pakietów o stałej wielkości, oferująca usługi oparte na połączeniowym trybie pracy.
Największą popularnością spośród technologii sieciowych cieszy się jak na razie Ethernet. Technologia ta została opracowana na początku lat siedemdziesiątych w laboratoriach Xerox PARC. W 1978 roku Xerox Corporation, Intel Corporation i Digital Eąuipment Corporation opracowały standard Ethernetu. Został on opublikowany jako standard IEEE (Institute for Electrical and Electronic Engineers) o numerze 802.3. Ze względu na swą popularność technologia ta zyskała wiele odmian:
• wersja oryginalna {gruby ethernet) oparta na okablowaniu koncentrycznym o dużej odporności na zakłócenia, pozwala na łączenie dość odległych od siebie komputerów. Do podłączenia komputera wymagany jest dodatkowy sprzęt: nadajnik-odbiomik (ang. transceiver) oraz adapter komputera;
• cienki ethernet o cieńszym okablowaniu charakteryzuje się niższym kosztem, ale i mniejszą odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne. Pozwala na połączenia na
11
Wersja: 1.1