5097154408

METODY ANALIZY

Siły wewnętrzne i momenty zginające w układach konstrukcyjnych należy wyznaczać na podstawie:

- globalnej analizy sprężystej,

- globalnej analizy plastycznej.

Zależność metod analizy od zachowania się:

- materiału konstrukcyjnego pod obciążeniem, czyli właściwości mechanicznych stali (model sprężysty, sprężysto-plastyczny),

- przekroju elementu ściskanego lub zginanego - klasy przekrojów,

- konstrukcji pod obciążeniem (analiza I i II rzędu)

Projektowanie konstrukcji w klasie 4 (w stanie nadkrytycznym):

Przekrój brutto

G - środek ciężkości przekroju brutto

G'- środek ciężkości przekroju współpracującego

1 - oś środkowa przekroju brutto

2 - oś środkowa przekroju

współpracującego

3 - strefa nieefektywna

Przekrój współpracujący

Przekroje współpracujące elementów ściskanych

Przekrój brutto Przekrój współpracujący Przekrój brutto Przekrój współpracujący

Przekroje współpracujące elementów zginanych

Globalna analizę sprężysta można stosować bez ograniczeń we wszystkich przypadkach, niezależnie od klasy ich przekrojów. W globalnej analizie sprężystej zakłada się, że charakterystyka materiału u-s pozostaje liniowa niezależnie od poziomu naprężeń. Siły wewnętrzne i momenty zginające mogą być wyznaczane metodami analizy sprężystej nawet wtedy, gdy uwzględnia się rezerwę plastyczną przekroju.

Globalna analizę plastyczna można stosować tylko wtedy, gdy zarówno elementy konstrukcyjne jak i węzły, w których mogą powstać przeguby plastyczne, posiadają wystarczającą zdolność do obrotu. Jeżeli miejscem powstania przegubu plastycznego jest pręt, to przekrój poprzeczny pręta powinien być bisymetryczny lub monosymetryczny z płaszczyzną symetrii w płaszczyźnie obrotu przegubu plastycznego oraz powinien spełniać warunki odnośnie charakterystyk