5136436845

15

Gazeta A MG nr 11/96

Wspomnienie o dr. med. Jerzym Pryczkowskim

WttKi Hi

sce. Prof. Nielubowicz zaproponował Mu udział w pracach komisji PAN.

W 1965 roku Jerzy Pryczkowski uzyskuje drugi stopień specjalizacji z chirurgii ogólnej, a w 1967 roku stopień doktora medycyny na podstawie pracy

Pamięci Irka Reglińskiego

W ten niedzielny cichy ranek Gdy wsiedliśmy do kolejki Drzwi zamknęły się za nami Lecz na jedną tylko chwilę.

Ty mówiłeś do mnie szeptem By nie zbudzić starszej pani Która śniła o wnuczętach Zamieszkałych gdzieś w oddali. Obok niej lekko skulony Siedział chłopak w twoim wieku Wydawało się że czyta Alei nie, on chyba płakał...

Czy już wiedział co się stanie Gdy tak patrzył na nas z żalem ? Miał na sobie czarny płaszcz> Szyję owiniętą szalem.

pt. „Wartość obrazów aorto-arteriograficznych w ustalaniu wskazań do chirurgicznego leczenia zaburzeń w ukrwieniu kończyn dolnych". Zajmując się ponad 10 lat w II Klinice Chirurgii leczeniem chorób naczyń, dzięki doskonałemu wyszkoleniu, wielkiej inteligencji i niezwykłemu talentowi chirurgicznemu stał się autorytetem w tej dziedzinie.

Kiedy w 1970 r. powstaje Instytut Chirurgii i Klinika Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń, dr Jerzy Pryczkowski podejmuje pracę w oddziale sercowo-na-czyniowym, podobnie jak większość asystentów z byłej II Kliniki Chirurgicznej.

W kwietniu 1974 roku wykonano w naszej Uczelni pierwszy zabieg w krążeniu pozaustrojowym - nawiązano ścisłe kontakty z ośrodkami kardiochirurgicznymi w ""    Holandii, dzięki którym dr

Jerzy Pryczkowski na przełomie lat 1974/1975 przebywał na szkoleniu kardiochirurgicznym w St. Anto-nius Hospital w Utrechcie, u jednego z pionierów niderlandzkiej kardiochirurgii - dr. Schaepkensa. Po powrocie do kraju i ponownych szkoleniach w Ho

Tak, pamiętam jak to było... Ona weszła pierwsza Wzrok jej sięgał aż do nikąd 1 ogarniał wszystkich zewsząd. Oglądała starszą panią Potem płaszcz nieznajomego Wnet podniosła wzrok ku Tobie Mówiąc „Bierzmy tego!”

Śmierć kroczyła w naszą stronę Nie ma dokąd uciec!

Pociąg pędził jak szalony Nie mógł się zatrzymać Jej strażnicy Cię zabrali W ciemność wielką, przepaść Wciąż pamiętam jak się śmiali Nie chciałam uciekać...

Leżysz w grobie, zimnym grobie Matka Twoja zlana łzami Myślę teraz wciąż o Tobie

landii i Anglii, zostaje wybitnym specjalistą w kardiochirurgii.

Dr Jerzy Pryczkowski był wieloletnim zastępcą dyrektora Instytutu Chirurgii ds. Klinicznych. Po odejściu prof. S. Mlekodaja pełnił obowiązki kierownika Kliniki Chirurgii Klatki Piersiowej, Serca i Naczyń.

„Prycz” był zawsze obecny w Klinice, pełen troski o wszystko, a w pierwszym rzędzie o pacjentów.

Był autorem 38 prac, kilkudziesięciu referatów, które wygłosił zarówno na zjazdach krajowych jak i zagranicznych, m.in. w Niemczech, Holandii, Szwecji, Włoszech, Francji, Finlandii, Wielkiej Brytanii.

Niezapomniany był Jego udział w zjazdach krajowych TChP i PTK. Pamiętamy Jego wspaniałe, niekonwencjonalne wystąpienia. Był członkiem TChP, PTK i Royal Society of Medicine w Londynie.

Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal 40-lecia PRL, odznakę „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia", medal „W Obronie Morskich Granic Polski Ludowej".

Przez wiele lat patronował Studenckiemu Kołu Kardiochirurgicznemu, wprowadzając młodzież w arkana chirurgii - dziś wielu z nich jest asystentami naszej Kliniki.

Realizując w końcu czerwca bieżącego roku nasze wspólne plany i marzenia o nowoczesnej klinice kardiochirurgii, jedną z sal w otwartym Błoku Operacyjnym nazwaliśmy Jego imieniem.

prof. Mirosława Narkiewicz

Już Cię nie ma Irku z nami.

Zła dziewczyna z twarzą śmierci I jej dwaj koledzy Nie przyznają się do zbrodni Mówiąc, że to tamten trzeci...

Czy pamiętasz?

Pociągnąłeś go za sobą,

Gdy wypychał Cię z pociągu.

Teraz leży w samotności Broniąc się przed śmiercią.

Wszyscy wiemy, że Ty jeden Mógłbyś teraz go ratować,

Miałeś przecież być lekarzem...

Ale przyszło Cię pochować.

Zła dziewczyna z twarzą śmierci Ciebie nie słuchała Gdy prosiłeś ją o litość...

Błagać będzie o nią sama

Anna Gaszyńska, V LO w Gdyni