518321567

1. Historia Wydziału Budownictwa i Architektury

Początki Wydziału Budownictwa Lądowego sięgają 1962 r. kiedy to na mocy porozumienia warszawskiej i lubelskiej Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej utworzono w Lublinie Międzyuczelniane Studium Budownictwa działające pod kierownictwem Włodzimierza Ginko. Inicjatywa ta miała na celu stworzenie warunków organizacyjnych do szybkiego powołania wydziału budownictwa, kształcącego kadry techniczne w zakresie najbardziej chyba deficytowym na Lubelszczyźnie. W październiku 1962 r. podjęło naukę 82 słuchaczy.

Dnia 28 kwietnia 1965 roku Rada Ministrów wydała Rozporządzenie w sprawie przekształcenia Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej w Wyższą Szkołę Inżynierską a 1 czerwca 1965 r. decyzją Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego, powołano Wydział Budownictwa Lądowego. Tego właśnie dnia rozpoczęła się historia obecnego Wydziału Budownictwa i Architektury.

Prowadzone specjalności kształcenia obejmowały wówczas budownictwo miejskie i przemysłowe, technologię elementów budowlanych i prefabrykacji oraz inżynierię sanitarną z urządzeniami cieplnymi i zdrowotnymi. W skład Wydziału wchodziło 6 zespołów i 2 pracownie: Zespół i Pracownia Budownictwa Ogólnego i Przemysłowego, Zespół Mechaniki Budowli, Zespół Konstrukcji Budowlanych, Zespół Budowy Dróg i Ulic, Zespół Urządzeń Sanitarnych, Zespół Geometrii Wykreślnej i Rysunku Technicznego oraz Pracownia Mechaniki i Konstrukcji Budowlanych.

Pierwszym etatowym pracownikiem naukowym i od 1.06.1967 r. dziekanem Wydziału Budownictwa Lądowego był dr inż. Stanisław Matyaszewski, uznany projektant i konstruktor wielu znaczących obiektów w Warszawie i Lublinie. Od 1 lipca 1967 r. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego udzieliło zgody na prowadzenie na Wydziale studiów dziennych. Na prodziekana ds. studiów dla pracujących powołano Ryszarda Schnejdera, a prodziekanem ds. studiów dziennych został Mieczysław Witkowski. W tym czasie kadra naukowo-dydaktyczna Wydziału liczyła 53 osoby, w tym 3 docentów (Janusz Kwiatkowski, Stanisław Matyaszewski i Mieczysław Mołdawa). Zajęcia dydaktyczne przez wiele lat prowadzili również profesorowie Politechniki Warszawskiej - Henryk Czudek, Kazimierz Dąbrowski, Zbigniew Grabowski, Stanisław Lenczewski, Zygmunt Pancewicz.

Rok 1973 otworzył drugi etap historii Wydziału. W październiku minister Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki wprowadził w WSInż. w Lublinie nowe jednostki, w tym Instytut Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej, spełniający funkcję Wydziału. Kierownictwo Instytutu tworzyli: doc. dr hab. inż. Jerzy Grycz, doc. dr inż. Stanisław Matyaszewski i doc. dr inż. Janusz Kwiatkowski. Jednocześnie Wyższa Szkoła Inżynierska w Lublinie uzyskała prawo prowadzenia studiów magisterskich.

W pierwszych latach swojego istnienia Wydział korzystał z wynajętych pomieszczeń głównie UMCS i szkół średnich Lublina. Początkowo zajęcia odbywały się w, nie istniejących już dziś, barakach przy ul. Langiewicza, ul. Wiercińskiego oraz w budynku dawnego Technikum Mechanizacji Rolnictwa przy ul. Nadbystrzyckiej. Wydział Budownictwa Lądowego mieścił się częściowo w budynku Wydziału Elektrycznego.

Istotna poprawa warunków lokalowych nastąpiła w latach siedemdziesiątych kiedy to 4.06.1976 r. oddano do użytku budynek z przeznaczeniem dla Instytutu Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej. „Bezdomni” dotychczas studenci z entuzjazmem włączyli się do prac związanych z zagospodarowaniem nowych pomieszczeń. Wyposażono wtedy także laboratoria: materiałów budowanych, mechaniki gruntów, badań nieniszczących konstrukcji, dróg i ulic oraz urządzeń sanitarnych później poszerzając tę bazę o laboratorium chemiczne, laboratoria ochrony środowiska i komputerowe.

W tym okresie w Instytucie Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej istniały zakłady dydaktyczne: Technologii i Organizacji w Budownictwie, Konstrukcji Budowlanych, Budownictwa

5