Jaranowska Joanna1, Maciejczyk Mateusz1, Brzezińska Justyna', Zaręba Ilona2 'Studenckie kolo naukowe Farmacji Społecznej przy Zakładzie Chemii Leków, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku. 2Zaklad Chemii Leków, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Cukrzyca (diabetes mellitus, DM) stanowi grupę chorób metabolicznych, które charakteryzują się długotrwale podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Przewlekła hiperglikemia wr sposób bezpośredni oraz pośredni (poprzez aktywację szlaku poliowego, stres oksydacyjny, produkty nieenzymatycznej glikacji białek) prowadzi do licznych powikłań ogólnoustrojowych, które mogą obejmować zaburzenia krążenia i unerwienia kończyn dolnych z towarzyszącym zakażeniem (zespól stopy cukrzycowej) (ZSC).
W ostatnich latach podkreśla się znaczenie interdyscyplinarnego podejścia do leczenia cukrzycy typu 2, uwzględniającego współpracę między pacjentem, a poszczególnymi członkami zespołu terapeutycznego. Za jeden z podstawowych elementów terapii uznaje się dzisiaj edukację zdrowotną pacjenta. Jej celem jest taki wpływ na wiedzę pacjenta o chorobie, aby poprawić lub utrzymać zadowalające wyrównanie metaboliczne cukrzycy, a także zapobiec ostrym lub przewlekłym powikłaniom choroby i jej leczenia.
Edukacja pacjenta odgrywa kluczowe znaczenie w profilaktyce ZSC. Właściwa higiena, odpowiednio dobrane obuwie oraz codzienne oglądanie stóp mogą zredukować o połowę liczbę amputacji kończyn.
Zespól stopy cukrzycowej (ZSC) ze względu na charakter schorzenia, a także duży stopień trudności leczenia wymaga dużego zainteresowania oraz kompleksowej wiedzy ze strony farmaceuty-praktyka. Model wielodyscyplinarnego leczenia, uwzględniający współpracę pacjenta z farmaceutą i lekarzem, zapewnia kompleksowość, symultaniczność, skuteczność oraz efektywność prowadzonych działań, a także redukcję kosztów terapii.
17