Pełna nazwa normy brzmi PN-1-13335-1 „Technika informatyczna, Wytyczne do zarządzania bezpieczeństwem systemów informatycznych”.
Polityka bezpieczeństwa opisuje wymagania w zakresie zabezpieczania systemów. Politykę bezpieczeństwa kończy określenie odpowiedzialności za jej realizację.
Do celu określenia ryzyka wykorzystać można metody morfologiczne. W tym celu określa się zagrożenia dla systemu. Każde z których opisuje się skutkiem oraz podatnością.
Ryzyko traktowane jest jako iloczyn skutków i podatności. Jeżeli skutek i podatność ocenione są w zakresie o 0 do 10 to:
• jeżeli ryzyko znajduje się w zakresie od 0 do 20 jest ono pomijalnie małe
• jeżeli przekracza ono 80 jest ono ekstremalnie wysokie.
NOTATKI DODATKOWE:
Zarządzanie bezpieczeństwem informacji to nowa dziedzina z pogranicza informatyki, prawa, organizacji i zarządzania, zajmująca się definiowaniem aspektów bezpieczeństwa dla instytucji i jej systemów teleinformatycznych, jego osiąganiem i utrzymywaniem.2
Zarządzanie bezpieczeństwem to ciągły i złożony proces umożliwiający bezpieczną realizację misji, do której instytucję powołano. Proces ten zachodzi w stale zmieniającym się środowisku, przy występowaniu coraz to nowych form zagrożeń i wyzwań dla instytucji, a także przy niebywałym postępie technologicznym. W artykule przybliżono standardową terminologię, zwłaszcza związaną z modelami bezpieczeństwa. Zwrócono też uwagę na materiały normatywne i zalecenia dotyczące samego zarządzania bezpieczeństwem informacji.
Bezpieczeństwo nie jest aktem jednorazowym, polegającym na wdrożeniu zabezpieczeń, lecz ciągłym, dynamicznym, a przy tym bardzo złożonym procesem, wymagającym stałego nadzoru i przystosowywania się do zmiennych warunków otoczenia.
Bezpieczeństwo musi być rozpatrywane w aspekcie organizacyjnym, technicznym oraz prawnym -jest zawsze dziełem interdyscyplinarnego zespołu specjalistów.
Jak każda dziedzina zarządzanie bezpieczeństwem informacji wykształciło swoją terminologię, modele i metody działania.
2 A. Białas „Zarządzanie bezpieczeństwem informacji". NETWORLD 3/2001
Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza Zakład Systemów Rozproszonych Rzeszów 2002