Potrzeba ochrony powierzchni ziemi wynika z wielkości obszarów zajmowanych przez górnictwo odkrywkowe. Szacunkowo można przyjąć ,że powierzchnia terenów w Polsce zajmowana przez górnictwo odkrywkowe wynosi około 100 000 ha, w tym grupy kopalin: węgiel brunatny 8500 piaski podsadzkowe 4500,siarka 2100(dane 1980 r) odkrywki w rejonie kieleckim 4000 ha. Pozostałe to drobne żwirownie i kamieniołomy czynne okresowo. Część dawnych wyrobisk górniczych przeznaczona została na składowiska odpadów komunalnych, część została zrekultywowana, chociaż zasady rekultywacji dotyczące terenów pogómiczych zostały sprecyzowane stosunkowo późno, bo dopiero Rozporządzeniem Rady Ministrów nr 303 zł972 r. Bardziej złożone procesy zagrożenia środowiska przyrodniczego związane są z przemysłem przetwórczym, rozwijającym się wokół wyrobisk górniczych. Są to zakłady stosujące flotację lub metody chemiczne. Wiele stosowanych technologii jest szczególnie uciążliwa dla środowiska. Dotychczas problematyka złożowa była w zbyt małym stopniu uwzględniana w trakcie opracowywania planów przestrzennego zagospodarowania. Jakie przeszkody powodowały ten stan rzeczy?
Problemy planowania i monitoringu środowiska w rozwoju terenów poprzemysłowych
W 1999 r zostaje opracowana przez Ministerstwo Środowiska „Instrukcja sporządzania mapy warunków geologiczno-inżynierskich dla potrzeb planowania przestrzennego w gminach” W-wa 1999 r.
Data ta zbiega się zupełnie przypadkowo z datą powołania Państwowych Wyższych Szkół Zawodowych (szczególnie na Podkarpaciu ich ilość jest znaczna) W swoich założeniach