katepsynę 1L (GenBank: FJ617001) i katepsynę 2L (GenBank: FJ617000) Fasciola hepatica stadium NEJ. Sekwencje tych proteaz poddano analizie bioinformatycznej stwierdzając wysokie podobieństwo sekwencji nukleotydowej i aminokwasowej katepsyny 1L i katepsyny 2L do homologicznych sekwencji proteaz cysteinowych dorosłych Fasciola hepatica i Fasciola gigantica (K. Januszkiewicz, A. Zawistowska, P. Wilkowski, H. Wędrychowicz).
3. Epizootiologia i zwalczanie pasożytów zwierząt hodowlanych i dzikich
Ten kierunek badań był realizowany w 12 tematach: A15-19, B4, 8-9,17-19, C3. Ważniejsze wyniki:
- pięć gatunków Cyathostominae (Cylicodontophorus bicoronatus, C. insigne, Poteriostomum imparidentatum, Parapoteriostomum mettami i Gyalocephalus capitatus) zostało stwierdzonych po raz pierwszy w Polsce u koników polskich (J. Gawor, K. Slivinska z Instytutu Zoologii NANU w Kijowie);
- dwa gatunki (Cyathostomum montgomeryi i Cylicostephanus bidentatus) zostały uznane za nowe dla helmintofauny koni w Polsce (J. Gawor, K. Slivinska z Instytutu Zoologii NANU w Kijowie);
- w wyniku zbadania 639 lisów glistę psią Toxocara canis stwierdzono u 17,8 % badanych zwierząt, przy czym wyższą ekstensywność zarażenia zanotowano u samic (22,8%), niż u samców (13,5 %). Stwierdzono, że lisy na terenie centralnej Polski są istotnym z epidemiologicznego punktu widzenia rezerwuarem T. canis (A. Borecka);
- wykazano znaczący wpływ wieku żubrów oraz wielkości areału na którym bytują na ekstensywność i intensywność zarażenia kokcydiami. Żubra uznano za nowego żywiciela gatunków Eimeria alabamensis, E. auburnensis, E. bukidnonensis, E. cylindrica, E. pellita i E. subspherica. (A. W. Demiaszkiewicz, A. M. Pyziel);
- cechy budowy morfologicznej pozwoliły na zakwalifikowanie wyizolowanych od żubra cyst mięśniowych do gatunku Sarcocystis cruzi (A. M. Pyziel, A. W. Demiaszkiewicz);
- po raz pierwszy w Polsce wykryto u psa dojrzałe nicienie należące do gatunku Dirofdaria repens (A. W. Demiaszkiewicz);
- w wyniku zbadania 64 psów stwierdzono mikrofilarie Dirofdaria repens we krwi 37,5 % tych zwierząt i ustalono trzy ogniska dirofilariozy w centralnej Polsce (A. W. Demiaszkiewicz, A. M. Pyziel, I. Kuligowska, J. Lachowicz);