5973829690

II Pracownia Fizyczna, H Instytut Fizyki, Uniwersytet Jagielloński

przedmiotową i referencyjną pod warunkiem, że używamy światła laserowego o wystarczająco dużej długości spójności. Czwarty człon równania (8) również opisuje obraz przedmiotu z tym, że jest to obraz sprzężony do obrazu pierwotnego, będący obrazem rzeczywistym i pseudoskopowym. tzn. zamianie uległy przód i tył przedmiotu: części przedmiotu widoczne głębiej są częściami oryginalnie leżącymi bliżej obserwatora, w odróżnieniu do obrazu ortoskopowego (człon trzeci), proporcjonalnego do amplitudy fali odbitej, znajdującego się w miejscu obiektu.

Rys. 5. Przykładowy układ optyczny do rejestracji hologramu metodą Leitha-Upatnieksa. PS - płytka świa-tłodzieląca, SR - soczewki rozpraszające.

Układ do rejestracji hologramu metodą Leitha-Upatnieksa został przedstawiony na rys. 5. Gdy obraz jest zrekonstruowany z hologramu fazowego, wtedy efekty nieliniowe są wyraźniejsze niż w przypadku hologramów amplitudowych. Wynika to między innymi z większej jasności hologramów fazowych, co w efekcie prowadzi do powstania dodatkowych obrazów w wyższych rzędach dyfrakcji (kolejne wyrazy rozwinięcia eksponenty w równaniu (6). Podstawową wadą hologramów otrzymywanych za pomocj wyżej opisanej metody jest konieczność używania światła laserowego w procesie odtwarzania obrazu przedmiotu.

Holografia Objętościowa

Rys. 6. Odbicie typu Bragga.

Rodzajem holografii pozwalającej na odtwarzanie hologramów nie w świetle laserowym a w świetle białym jest holografia objętościowa.

Jeżeli grubość emulsji fotograficznej jest znacznie większa niż średnia odległość pomiędzy powstającymi prążkami interferencyjnymi, to transmitancja powstałego hologramu wykazuje modulację nie tylko na powierzchni kliszy, ale w całej swojej objętości.

Jeżeli w procesie rejestracji hologramu spójne wiązki - przedmiotowa i referencyjna - padają na kliszę z przeciwnych stron to prążki formują się zasadniczo jako warstwy równoległe do powierzchni kliszy. Kiedy tak otrzymany hologram oświetlimy wiązką światła białego w kierunku sprzężonej wiązki referencyjnej (R*) to poszczególne warstwy odbijają fale świetlne, które następnie interferują ze sobą konstruktywnie tylko dla pewnych kierunków (patrz rys. 6). Jeśli przez d oznaczymy odległość pomiędzy kolejnymi warstwami, a kąt obserwacji wynosi a, to z warunku Bragga na konstruktywną interferencję fal o długości). otrzymujemy:

2d sina = nź, n = 1; 2.    (9)

Rys. 7. Układ do rejestracji hologramu objętościowego (przykład). SR - soczewka rozpraszająca

Dla n = 1 interferencja konstruktywna odbitych fal zachodzi tylko dla długości fali Dlatego, gdy hologram obserwowany jest pod kątem a, to obraz widoczny jest tylko dla długości fali X_a bez jakiegokolwiek zaburzenia pochodzącego od interferencji dla innych długości fal. Prosty układ do rejestracji hologramu objętościowego pokazany jest na rys. 7. W trakcie ćwiczenia można układ uprościć (w jaki sposób?).

Ćwiczenie H, J. Koperski, K. Dzierżęga    7

II Pracownia Fizyczna