6099520261

Agregaty wody ziębniczej jako pośrednie źródio chłodu w systemie klimatyzacyjnym

m_w - strumień masowy wody [kg/s], c_w - ciepło właściwe wody [kJ/kgxK],

At_w - zmiana temperatury wody (przyrost na skraplaczu, spadek na parowaczu) [K], m_p - strumień masowy powietrza [kg/s], c_p - ciepło właściwe powietrza [kJ/kgxK],

At_p - przyrost temperatury powietrza na skraplaczu [K].

Zmiana któregokolwiek parametru ma wpływ na pozostałe, powoduje wytrącenie układu z równowagi i osiągnięcie innych jej warunków.

2. Klasyfikacja agregatów wody ziębniczej z uwagi na konstrukcję

Obecnie na rynku istnieje wiele rozwiązań i konfiguracji urządzeń do chłodzenia wody obiegowej. Wybór konkretnego rozwiązania jest uzależniony od kilku parametrów, są nimi: efektywność energetyczna, koszty inwestycyjne, koszty eksploatacyjne, akustyka oraz wymiary gabarytowe. Ogólnie rzecz ujmując, w zależności od konstrukcji można dokonać podziału urządzeń na:

t agregaty ze skraplaczem chłodzonym powietrzem typu „monoblok” przeznaczone do instalacji na zewnątrz budynku. Wymagają zastosowania wodnych roztworów glikoli lub opróżnienia instalacji w okresie zimowym. W celu wyeliminowania wodnego roztworu glikolu w instalacji wewnątrz budynku wykorzystywane są wymienniki pośrednie. Ich zastosowanie powoduje jednak spadek efektywności energetycznej układu z uwagi na wymagane niższe temperatury wody na wymienniku;

t agregaty ze skraplaczem chłodzonym powietrzem typu „monoblok” przeznaczone do instalacji wewnątrz budynku. Wyposażone w wentylatory promieniowe, umożliwiają doprowadzenie powietrza do chłodzenia skraplaczy bez potrzeby lokalizacji urządzenia na dachu budynku. Z uwagi na montaż w budynku nie wymagają zastosowania wodnego roztworu glikolu (pod warunkiem, że instalacja hydrauliczna prowadzona jest również w budynku, w którym nie występują okresy, kiedy temperatura wewnętrzna jest niższa niż 2°C); t agregaty ze skraplaczem chłodzonym wodą typu „monoblok” przeznaczone do montażu wewnątrz budynku. Skraplacz chłodzony jest najczęściej przy użyciu wody krążącej w obiegu zamkniętym z wykorzystaniem schładzaczy cieczy - dry coolerów lub wyparnych wież chłodniczych. Odebrane ciepło ze skraplacza może być również przekazywane do otoczenia poprzez wieże chłodnicze typu „otwartego”. Systemy z chłodzeniem skraplaczy przy użyciu wody wodociągowej spotykane są niezmiernie rzadko z uwagi na duże koszty eksploatacyjne. Bardziej korzystne rozwiązanie z punktu widzenia tych kosztów stanowią systemy z wieżami chłodniczymi. Z uwagi na graniczne wartości schładzania, wynikające z temperatury termometru mokrego powietrza atmosferycznego, umożliwiają one schłodzenie wody przy niższych parametrach wody chłodzącej skraplacz w stosunku do rozwiązań ze schładzaczami cieczy (dry coolerami), na których następuje wymiana jedynie ciepła jawnego. Konsekwencją jest wyższy współczynnik efektywności energetycznej EER agregatu chłodniczego lub mniejsze wymiary gabarytowe, przy założeniu identycznych jak dla schładzaczy cieczy parametrów wody; t agregaty bezskraplaczowe przeznaczone do współpracy ze zdalnym skraplaczem, w których agregat chłodniczy jest usytuowany wewnątrz budynku (maszynownia), a na zewnątrz umieszczony jest skraplacz. Rozwiązanie najtańsze inwestycyjnie, ale jednocześnie stawiające duże ograniczenia co do maksymalnej długości przewodów freonowych - tłocznego oraz cieczowego.