6628926841

6628926841



Wystarczy zauważyć, że 9 = (0,0) i dla każdego v € K2 wektorem przeciwnym jak w (V5) jest —v = (—vi, —02).    □

Definicja 1.1.3. Mówimy, że wektory d,ioGR2równoległe i piszemy v || w, gdy jeden z nich jest iloczynem pozostałego przez pewien skalar.

Jeżeli jeden z wektorów v,w € K2 jest iloczynem drugiego przez nieujemny skalar, to mówimy, że wektory te mają ten sam zwrot i piszemy v j"T w.

Stwierdzenie 1.1.4. Dla dowolnych wektorów u,v,w zachodzą warunki:

1.    v || 9, v TT 0,

2.    v || —v,

3.    v fT wtedy i tylko wtedy, gdy v = 0,

4.    v || w wtedy i tylko wtedy, gdy v tt w lub v ft —w,

5.    dla wektorów niezerowych jeżeli u || u i u || iw, to u || «;.

Dowód:

1.2 Macierze, wyznaczniki, układy równań liniowych

Definicja 1.2.1. Macierzą 2x2 nazywamy układ 4 = 2-2 liczb postaci

A =


a 11 021


U12 1

«22 J


przy czy pierwsza (odpowiednio druga) liczba dolnego indeksu wskazuje numer wiersza (odpowiednio kolumny), w którym umieszczony jest dana liczba.

Zbiór wszystkich macierzy 2x2 oznaczamy przez M22-

Definicja 1.2.2. Wyznacznikiem macierzy 2x2

_ T «n 0-12 1

[ 021 022 J

nazywamy liczbę

.    . ciii a\2

det A =    = dnd22 ^12^21

| 021    022 |

Stwierdzenie 1.2.3. Wyznacznik macierzy 2x2 ma następujące własności:

1.    Zamiana wierszy macierzy zmienia znak wyznacznika na przeciwny.

2.    Pomnożenie wiersza macierzy przez skalar a powoduje pomnożenie wyznacznika przez a.

3.    Dodanie do pewnego wiersza macierzy innego jej wiersza pomnożonego przez skalar nie zmienia wyznacznika.

4.    Własności analogiczne do 13 są prawdziwe dla kolumn.

3



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
8. WSKAZÓWKI POMOCNE W ROZWIĄZYWANIU ZADAŃ Zadanie 236. Najpierw zauważmy, że dla a eC,f € R mamy
DSC07026 (4) 40 Ciągi liczbowe Zauważmy, że — ś 1 dla n £ I. Oznacza lo. że ciąg (*„) jest nierosnąc
2 Zadanie 31. Wykazać, że jeśli dla każdego t € T mamy Rt C X2 i S C X2, toMn*)=n<s°*>- t€T
17 1.3. ILOCZYN PROSTY I PÓŁPROSTY GRUP dla każdego g € G. Wynika stąd, że automorfizm wewnętrzny ig
chądzyński0 58 3. CAŁKOWANIE W DZIEDZINIE ZESPOLONEJ Zauważmy najpierw, że dla każdego podziału fp
DSCN1082 (2) 3.17.    Wykazać, że dla każdego skończonego i rosnącego ciągu (a„)
img037 (6) 127 - 127 - 0. >0 (9) Można zauważyć, że dla przebiegów sinusoidalnych pomiędzy wymien
skanuj0006 (278) Rysunek 8 pokazuje, że dla każdego poziomu stopy dyskontowej przedsięwziąć A jest b
img037 (6) 127 - 127 - 0. >0 (9) Można zauważyć, że dla przebiegów sinusoidalnych pomiędzy wymien
S6300961 56 56 s więc dla każdego n € N spełnione są nierówności Ciągi ograniczające ciąg (l + «ą zb
Indukcja zupełna Korzystając z zasady indukcji matematycznej, wykazać, ze dla każdego n^N : 1) 1+3+5
Poczucie obfitości, to inaczej przekonanie, że dla każdego starczy dóbr tego świata, że człowiek nie

więcej podobnych podstron