6775041071

Rys. 1. Fragment schematu procedury oznaczania i opisu gruntów według PN-EN ISO 14688-1:2006/Apl:2012, Rysunek 1

2.1.1. Oznaczanie frakcji głównej - pt 4.3.2. według PN-EN ISO 14688-1:2006 z uwzględnieniem uwag PN-EN ISO 14688-1:2006/Apl:2012

Frakcja główna, określa właściwości inżynierskie gruntu. Dla jasności można ją podać dużymi literami.

W przypadku gruntów bardzo gruboziarnistych główną frakcją jest frakcja gruntu bardzo gruboziarnistego, o przeważającej masie. Zaleca się, aby bardzo gruba frakcja była oddzielona z próbki przed oznaczeniem frakcji drobnej i grubej.

W przypadku gruntów gruboziarnistych główną frakcją jest frakcja gruntu gruboziarnistego, o przeważającej masie. Złożone grunty gruboziarniste zawierają drobne frakcje (pył i/lub ił), które nie warunkują właściwości inżynierskich gruntu.

joduj/

Drobne frakcje nie są postrzegane jako warunkujące właściwości gruntu, jeśli gruntrtoykazuje wytrzymałość wsra&iesoełłym poniżej małej wg 5.8 lub wykazuje plastyczność poniżej malej wg 5r8-w badaniu opisanym w-6:6 lub-

W obu przypadkach nazwa powinna być oparta na frakcji, która dominuje w danym gruncie gruboziarnistym (porównaj 4.2), np. żwir, piasek, żwir średni, piasek drobny.

W przypadku gruntów drobnoziarnistych główną frakcją jest odpowiedn1V-e!iIat^untu^robnoziarnistego O¹ lub pył) określający właściwości inżynierskie gruntu.

W przypadku złożonych gruntów drobnoziarnistych frakcje drobne determinują właściwości inżynierskie gruntu.

UWAGA 2: ^Fr^S^ drobr^uwgża się za determinującą właściwości gruntu złożonego, jeśli wykazuje co najmniej średnią wytrzymałość >S4fan!e-sugByt»?w badaniu opisanym w 5.6 lub wykazuje w badaniu co najmniej małą plastyczność, jak opisano w 5.8.

W obu przypadkach grunt należy nazywać „iłem" lub „pyłem", w zależności od plastyczności frakcji drobnej, a nie od uziarnienla. Oznaczanie powinno być oparte na 5.6, 5.7, 5.8 i 5.9.