6775041072

2.1.2. Oznaczanie frakcji drugorzędnych - pt 4.3.3. z uwzględnieniem uwag PN-EN ISO 14688-1:2006/Apl:2012

Frakcje drugorzędne i kolejne nie określają właściwości inżynierskich gruntu, lecz mają na nie wn'yw '

Frakcje drugorzędne są umieszczane w drugiej kolejności ze spójnikiem „z^ub-wyrazem^demieegteF przV terminach opisujących frakcję główną w kolejności ich ważności, jak to pokazano w następujących przykładach:

*, puuMitmj

-    żwir piaszczysty (saGr),

-    żwir drobny z piaskiem grubym (csaFGr),

-    pył z piaskiem średnim (msaSi),

-    piasek gruby ze żwirem drobnym (fgrCSa),

-    piasek drobny z pyłem (siFSa),

-    pył z piaskiem grubym z-domieszką żwiru drobnego (fgrcsaSi),

-    ił z piaskiem średnim (msaCI).

Jeżeli grube frakcje drugorzędne występują w wyjątkowo małej lub wyjątkowo dużej ilości, określenia „mało” (mata ilość) lub „dużo" (duża ilość) powinny poprzedzać termin opisujący.

Jeśli jest to grunt drobnoziarnisty, którego właściwości są określone przez drobne frakcje, grunt można oznaczać jako „pyl” lub „ii”, sprawdzając obecność drobnych składników drugorzędnych, na podstawie jego właściwości plastycznych, z wykorzystaniem badań opisanych w 5.6, 5.7, 5.8 i 5.9.

Jeśli w przypadkugruntów gruboziarnistych występują dwie frakcje w przybliżeniu w równych proporcjach, pomiędzy -odnośnymi- nazwami powinien być umieszczony ukośnik, jak np. żwir/piasek (Gr/Sa) lub piasek drobny/średni (FSa/MSa).

Zasady tworzenia polskich nazw gruntów zamieszczono w Tablicy NA.2 w PN-EN ISO 14688-2:2006/Ap2:2012.

2.1.3. Oznaczanie wytrzymałości gruntu suchego - pt 5.6. z uwzględnieniem uwag PN-EN ISO 14688-1:2006/Apl:2012

gowywtą, >achjŁcp

Wytrzymałość w stanie suebym-dostarcza informacji o plastyczności gruntu, a zatem o jego zachowaniu i oznaczeniu jako pył lub ił.

g-wchtu. Au-tkMo

W celu oznaczenia wytrzymałości w stante-suehym-próbkę gruntu należy wysuszyć. Jej opór w czasie rozdrabniania lub sproszkowania pomiędzy palcami jest miarą wytrzymałości gruntu ^Effifiłfuchym. Rozróżnia się następujące wytrzymałości:

ąw/Kk*- MiAkkt/tp

a)    mała wytrzymałość W-stante-soehym-: wysuszony grunt rozpada się pod lekkim lub średnim naciskiem palców;

<>nu>tW AocU&cy?

b)    średnia wytrzymałość wstanie suchym; wysuszony grunt rozpada się pod wyraźnym naciskiem palców na bryłki, które nadal wykazują spoistość;

3 można rozdrobnić pod naciskiem palców,

c)    duża wytrzymałość ?v-starile-ea6hymfgruntu wysuszonego n a może być jedynie rozłamany.

fHLuh, yiuclttoD.    Cfnouht

UWAGA: Pył charakteryzuje się małą wytrzymałością w-steeie-r.wehym/p użą wytrzymałość w-stania suchym wykaZL ił. Mieszanina iłu i pyłu ma na ogół średnią wytrzymałość w-stanie suebyrn. g-rtuuici Au,clet-tjo,