6878601690

Szkół Pedagogicznych w dniach 15-16 grudnia 1972 r. wysuwano koncepcję objęcia planowq akcjq dokształcania ogółu nauczycieli do poziomu akademickiego oraz sugerowano zniesienie egzaminów wstępnych na studia dla czynnych nauczycieli. Postulowano, aby pierwszeństwo kształcenia na poziomie wyższym miał nadzór pedagogiczny w szerokim tego słowa znaczeniu, zwracano też uwagę na potrzebę przygotowania nauczycieli-specja-listów dla planowanych szkół gminnych, majqc na uwadze przekształcanie tych szkół w szkoły ponadpodstawowe ^17J.

W zarzqdzeniach Ministerstwa Oświaty i Wychowania oraz Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki sformułowano, że obowiqzko-wym dokształcaniem do poziomu studiów magisterskich objęci zostanq nauczyciele do określonej granicy wieku: kobiety do 35 roku życia, mężczyźni do lat 40. Nauczycielom, którzy przekroczyli ten wiek, zapewniono możliwość uzupełnienia kwalifikacji do poziomu studiów magisterskich. Wstępnie zakładano, że absolwenci szkół średnich ogólnokształcqcych i pedagogicznych przyjmowani będq na pierwszy rok studiów, zaś absolwenci SN będq mogli być kierowani na pierwszy lub drugi rok studiów (ta ostatnia możliwość mogła wystqpić w sytuacji zgodności ukończonych studiów w SN z kierunkiem podejmowanych studiów). Dla absolwentów trzyletnich studiów zawodowych (po WSN) ustalono możliwość uzupełnienia wyższych studiów zawodowych do poziomu magisterskiego drogq dwuletnich studiów magisterskich.

W rezultacie na studia zaoczne w uczelniach podległych Ministerstwu Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w roku akad. 1973/74 przyjęto 20 165 nauczycieli ^17D. Szkoły wyższe, w tym wyższe szkoły pedagogiczne, stanęły wobec konieczności podjęcia trudu dokształcania ogromnej, bardzo zióżnicowanej rzeszy czynnych nauczycieli, o różnorodnej strukturze kwalifikacyjnej i często bardzo odmiennych doświadczeniach zawodowych, co w znacznym stopniu utrudniało realizację zasady łqczenia treści kształcenia z osobistymi doświadczeniami słuchaczy.

Punktem wyjścia i głównym kryterium ustalania określonych limitów skierowań na studia były potrzeby danego województwa rysujqce się na tle poziomu wykształcenia nauczycieli. Natomiast mniej kierowano się indywidualnymi zainteresowaniami i motywacjami nauczycieli, chociaż trzeba dodać, że przy kierowaniu na studia brano pod uwagę nauczycieli wykazujących się pewnq aktywnościq w samokształceniu i doskonaleniu zawodowym.

^17K Kształcenie nauczycieli na studiach dla pracujących. Materiały z Krajowej Konferencji w WSP w Krakowie w dniach 15—16 grudnia 1972 r. Pod red. J. Jarowieckiego. Kraków 1973, ss. 170. Zob. też: J. Jarowiecki, Nauczycielskie studio dla pracujących. Uwagi i propozycje. „Wychowanie" 1973, nr 13, s. 23—29; nr 14, s. 22—27.

¹⁷¹¹ Por. Nauczyciele na studiach zaocznych w roku akad. 1973/74. „Wychowanie" 1973, nr 17; nr 34—35; J. Jarowiecki, Aktualne problemy kształcenia nauczycieli d'ogq studiów zaocznych. „Przegląd Pedagogiczno-Oświatowy" 1974, nr 3, s. 25—35; J. Jarowiecki, M. Guśpiel, L. Jarząbek, Kogo skierowano na studio. Dokształcanie nauczycieli w świetle badań. „Oświata i Wychowanie" 1975, nr 2, s. 21—28.

267