7090997263

Rysunek 9: Równowaga konsumpcyjna w modelu równowagi ogólnej

z granicą zbioru możliwości konsumpcyjnych. Wyznacza on koszyk dający konsumentowi najwyższą możliwą użyteczność w ramach jego ograniczenia budżetowego (Rysunek 9).

2.2 Struktura produkcji

Druga kwestia wymagająca rozstrzygnięcia w modelu równowagi ogólnej, to strona podażowa, a więc decyzja o tym, jak podzielić posiadane w gospodarce zasoby między produkcję poszczególnych dóbr. Podstawowym pojęciem, jakim ekonomiści się posługują w tym kontekście jest zbiór możliwości produkcyjnych. Bowiem mimo tego, iż chcielibyśmy konsumować i produkować jak najwięcej, każda gospodarka jest ograniczona posiadanym zasobem czynników produkcji: pracy, kapitału, ziemi etc. oraz będącą w dyspozycji producentów technologią, a więc sposobem łączenia czynników produkcji, tak aby wytworzyć dane dobro. Przykład zbioru możliwości produkcyjnych przedstawia Rysunek 10.

Rysunek 10: Krzywa możliwości produkcyjnych

Załóżmy, że mamy do czynienia z gospodarką wytwarzającą dwa dobra: masło i armaty przy użyciu pracy (jej zasób w kraju wynosi L) i kapitału (zasób wynosi K). Ile możemy maksymalnie wytworzyć masła? Gdybyśmy wszystkie czynniki produkcji zaangażowali tylko w produkcję masła, znajdziemy się w punkcie E (produkujemy tylko masło, a w ogóle nie produkujemy armat).

15