7286854243

odpowiadającym odchyleniu wahadła po odbiciu. Stosunek wysokości odchylenia wahadła po odbiciu do wysokości jego spadku odczytuje się w procentach na górnej podziałce skali. Zaczep sprężynowy jest tak ustawiony, że przy poziomym położeniu wahadła strzałka wskazuje wartość 100, a przy poziomym — 0. Wahadło znajdujące się w położeniu poziomym (kąt a = 90°) ma energię potencjalną równą 0,5 ±0,01 J (5 ± 0,1 kG • cm). Przyrząd jest wyposażony w śruby do poziomego ustawiania aparatu.

Rys. 7. Aparat do badania elastyczności metodą Schoba 1 — korpus żeliwny, 2 — wspornik, 3 — oś wahadła, 4 — ciężarek, 5 — końcówka sferyczna, 6 — zaczep, 7 — kowadełko, S — sprężyny mocujące próbkę, 9 — zaczep sprężynowy, 10 — wskazówka, 11 — śruby do poziomowania aparatu, 12 — próbka

Do oznaczania elastyczności stosuje się trzy próbki o kształcie krążków lub prostopadłościanów, których średnica lub boki wynoszą co najmniej 40 mm, a grubość 6 ± 0,25 mm. Niektóre przyrządy są wyskalowane w stopniach odpowiadających kątowi odchylenia wahadła. W tym przypadku elastyczność oblicza się według zależności

gdzie: h₀dt> — wysokość odbicia wahadła od powierzchni próbki gumy, stopnie; h_spa — wysokość spadku wahadła na powierzchnię próbki gumy, stopnie.

Na wynik oznaczania elastyczności mają wpływ następujące czynniki: a) grubość próbki, b) dokładność przylegania próbek do powierzchni kowadełka, c) 'wymiary kulki metalowej i wahadła d) wysokość spadku wahadła, e) jakość powierzchni próbki, f) temperatura badania itp. Jak 'z tego wynika, niektóre z tych czynników wiążą się z koniecznością stosowania odpowiedniej aparatury.