7581048246

KATARZYNA BIRUK-URBAN

WYTRZYMAŁOŚĆ POŁĄCZEŃ KLEJOWYCH WYKONANYCH NA BAZIE KLEJÓW EPOKSYDOWYCH MODYFIKOWANYCH MONTMORYLONITEM

1. WPROWADZENIE

W ostatnich latach można zauważyć bardzo szerokie zastosowanie klejenia jako sposobu łączenia materiałów konstrukcyjnych w wielu gałęziach przemysłu. Dlatego też wytrzymałość połączeń klejowych w konstrukcjach nabiera coraz większego znaczenia. Właściwości mechaniczne (np. współczynnik sprężystości, granica plastyczności, wytrzymałość na rozciąganie itp.) materiałów konstrukcyjnych jakimi są kleje, badane są od wielu lat. Zwykle podczas badania połączeń klejowych wykonuje się w laboratorium połączenia symulujące połączenia konstrukcyjne, stosując podłoża z tych samych materiałów, ten sam klej, taki sam cykl utwardzania, itd., po czym mierzy się wytrzymałość i inne właściwości mechaniczne.

Na wytrzymałość połączeń klejowych ma wpływ wiele czynników konstrukcyjnych i technologicznych, wśród których wyróżnia się [3]:

-    własności zastosowanego kleju oraz łączonych materiałów,

-    rodzaj i grubość łączonych elementów,

-    kształt i wymiary oraz sposób obciążania połączenia,

-    czas i temperatura utwardzania,

-    sposób przygotowania powierzchni przeznaczonych do klejenia,

-    długość zakładki spoiny klejowej,

-    temperatura oraz środowisko pracy połączenia klejowego.

Przyjmując jako kryterium sposób i kierunek działania sił zewnętrznych wywołujących naprężenia w materiale rozróżnia się wytrzymałość na ściskanie, rozciąganie, ścinanie, oddzieranie, przedstawione na rysunku poniżej [5].