stopniu za literaturę przedmiotową, ponieważ dostarczają także opracowań, czego niewątpliwie nie można powiedzieć o źródłach będących podmiotem badawczym.
Metody, którymi posłużono się w badaniach są następujące: metoda bibliograficzna i metoda bibliometryczna. Pierwsza z nich polega na opisie publikacji oraz uporządkowaniu ich. Metoda ta pozwala na stworzenie kompletnej rejestracji edycji na dany temat, zatem odnosząc się do niniejszej pracy, zyskać pełny ogląd na bibliografię Kapuścińskiego po śmierci i stać się podstawą analizy jego popularności widzianej przez pryzmat jego odejścia. Druga metoda jest typowo statystyczną, bada zjawiska i procesy, w jakich biorą udział dokumenty oraz zajmuje się interpretacją tych danych1. Dzięki niej ilościowe ujęcie badań prowadzi do jakościowych wyników2, pozwala za pomocą liczb konkretyzować powody nagłego zainteresowania czytelniczego. Precyzuje dokładnie ile książek w danym roku wydano. Dane te umożliwiają stawianie wiarygodnych tez, gdyż opatrzone są statystykami. Owe metody odwołują się do dyscyplin naukowych jakimi są bibliologia i bibliometria.
Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy z nich stanowi zwięzły życiorys Ryszarda Kapuścińskiego, podzielono go na trzy podrozdziały odnoszące się do trzech etapów życia pisarza. Pierwsza część pracy zakończona jest tezą, iż śmierć dla reportera wcale nie jest etapem końcowym jego życia, tylko początkiem nowej drogi wróżącym pośmiertne zapisywanie kart jego dalszego funkcjonowania w świadomości mas. Dzięki swemu dorobkowi może upamiętnić on swoją przeszłość, ale także zmusić innych do interpretacji tego, co pozostawił. Drugi rozdział również składa się z trzech podrozdziałów. Dwa pierwsze zawierają omówienia wszystkich książek
Kapuścińskiego wydanych po jego śmierci. Celem analizy było odnalezienie odpowiedzi na następujące pytania: czy książki były wznawiane z okazji śmierci pisarza? Jak wykorzystano fakt śmierci marketingowo? Trzeci podrozdział szczegółowo przedstawia obecność na listach bestsellerów książek Kapuścińskiego i jego biografii w latach 2007-2009. Dane zostały zaczerpnięte z list bestsellerów autorstwa Andrzeja Rostockiego, który tworzy je na łamach „Notesu Wydawniczego”. Rankingi te w sposób dobitny przedstawiają niezwykłą popularność wydań dotyczących zmarłego pisarza, stanowią świadectwo jego dorobku, ale także są potwierdzeniem tezy, że jego śmierć spowodowała większe zainteresowanie spuścizną mistrza reportażu.
7
Słownik encyklopedyczny informacji, języków i systemów informacyjno-wyszukiwawczych. Oprać. Bożenna Bojar. Warszawa 2002 s. 34.
1. Marszakowa-Szajkiewicz: Bibliometryczna analiza współczesnej nauki. Katowice 1996 s. 38.