8299308468

Kujawsko-Pomorski Szlak Fryderyka Chopina

Whłlf.cJloliirłSLOlO. iwiłtu jAWi^o-fornoW^ie. fl

przedstawienie prac Zofii Stryjeńskiej z cyklu „Tańce polskie” 1927r.: „Kujawiak”, „Oberek”, „Mazur” /www.usc.edu/..,/dance/image/kujawiak_big.jpg/ i „Taniec” gwasz, papier / www.polswissart.pl/2/208008m.jpg /

Polskie tańce narodowe różnią się od siebie zasadniczo, choć łączą je pewne wspólne wartości. Cechami dominującymi w nastroju każdego z tych tańców są: bojowa reprezentacyjność mazura, rzewna poezja kujawiaka i zapamiętała siła oberka. Budowa tańców ludowych odznacza się niezwykłą prostotą i w tej właśnie prostocie tkwi ich piękno.

KUJAWIAK - Nazwa pochodzi od nazwy regionu, pojawiła się po raz pierwszy w 1927 roku. Na Kujawach ma różne nazwy: ksebka (na kseb) - obrót w lewo, odsibka - obrót w prawo, śpiący, okrągły, niesiony, kolebany. Wyszedł z obyczajów weselnych. Kujawiak różni się od mazura wolniejszym tempem. Tańczony w dość wolnym tempie i metrum ³A. Rozpoczyna się tańcem powolnym, chodzonym, a dopiero potem przechodzi w tzw. taniec obracany, nieco szybszy, który jest właściwym kujawiakiem. Kujawiak tańczony jest w parze, która tańczy z zespołem innych par, jednocząc się z nimi poprzez przyśpiewki i wspólne wirowanie w różnych zgodnych kierunkach. Tańczy się go „na okrągło”. Tancerze utrzymują w kujawiaku postawę prostą i obracają się niemal jednostajnie.

OBEREK - Pod końcu XIX wieku stał się tańcem różnych warstw społecznych. Nazwa obertas występuje po raz pierwszy w 1697 r. Obok nazwy oberek znane były inne określenia tego tańca pochodzenia gwarowego: owijak, zawijacz, okrągły, wyrywas, drygant, itp. Nazwa oberek wywodzi się od obracania się. Oberek jest tańcem narodowym w takcie trójmiarowym i metrum 3/8, a niekiedy 3/4. Muzyka oberka jest żywa, a jednocześnie płynna. Jest tańcem żywym, wykonywanym w tempie od umiarkowanego do bardzo szybkiego. Oberek jest tańcem wirowym, gromadnym. Tańczony jest parami, prowadzi w parze mężczyzna, ale bez wspierającej roli partnerki nie zdołałby sam wykonać swoich trudnych figur. Charakterystyczny natomiast dla tego tańca jest element popisowy jedna, dwie, trzy lub cztery pary wykonują trudne figury, pozostałe pary stoją w miejscu obserwując solistów.

MAZUR - Nazwę tańca utworzono od nazwy ziemi - Mazowsza. Jest tańcem gromadnym, zespołowym Żywy i dostojny, ale pełen fantazji łączy w sobie cechy muzyczno - ruchowe, które stanowią o polskości tego tańca. Mazur jest tańcem reprezentacyjnym. Charakterystyczne kroki to: podstawowy krok mazurowy, hołubce, posuwistość, stąpania, wszelkiego rodzaju krzesania, przemachy i akcenty oraz zamaszyste obroty. Mazur jest tańcem o takcie trzymiarowym, może być zapisany w takcie 3/4 lub 3/8.

5. Nauka podstawowych kroków jednego z wybranych tańców /kroki na podanych stronach internetowych/:

kujawiak - www.taniecpolski.cioff.pl/pdf_folder/kuj.pdf oberek - www.taniecpolski.cioff.pl/pdf_folder/ober.pdf mazur - www.taniecpolski.cioff.pl/pdf_folder/mazur.pdf

6. Zapoznanie z utworami dedykowanymi Emilii Elsner i Marii Wodzińskiej, z którą Chopin był zaręczony. Muzykę do pieśni skomponował do tekstu S. Witwickiego

n

CUSTODES

DevelofKnent of European Slrategios

jA*. CENTRAL V?EUROPĘ

UNIA EUROPEJSKA

Europejski Fundusz