Archiwum Gazety Wyborczej; Siłą się nie da












WYSZUKIWANIE:
PROSTE
ZŁOŻONE
ZSZYWKA
?







informacja o czasie
dostępu


Gazeta Wyborcza
nr 231, wydanie waw (Warszawa) z
dnia
1999/10/02-1999/10/03,
dział ŚWIAT, str. 7
WOJCIECH JAGIELSKI
Siłą się nie da
Najeżdżając przed pięcioma laty Czeczenię,
rosyjscy generałowie, a przede wszystkim politycy, popełnili chyba wszystkie
możliwe błędy. Straszliwą pomyłką, wynikającą z pychy, przerażającej niewiedzy i
służalczości wobec gospodarzy Kremla, był sam pomysł wysyłania pancernych kolumn
i niewyszkolonych rekrutów do szturmu na Grozny. Potem, miotając się między
pragnieniem zwycięskiego zakończenia wojny a chęcią uniknięcia głosów
potępienia, kremlowscy politycy wydawali generałom rozkazy do natarcia po to
tylko, by za chwilę, w zależności od politycznej potrzeby, nakazywać przerwanie
ognia. W rezultacie wydaną Czeczenom wojnę Rosja
przegrała. Straciła tysiące żołnierzy, musiała wycofać z czeczeńskiej republiki
wojska. Nie potrafiła też zmusić Czeczenii do
posłuszeństwa, a przecież po to w końcu posłała tam czołgi.
W nowej wojnie z Czeczenami Rosjanie nie
popełniają na razie prawie żadnych błędów. Powietrzne naloty są dość precyzyjne.
W przeciwieństwie do tych sprzed pięciu lat nie powodują apokaliptycznych ofiar
wśród ludności. Nie giną też rosyjscy żołnierze. Piechota i czołgi nie szturmują
czeczeńskich okopów, ale zajmują krok po kroku kolejne wzgórza, wąwozy, stepowe
równiny, "oczyszczone" wcześniej przez lotników. Oglądając w telewizji "czystą
wojnę" na Kaukazie, Rosjanie nie muszą się tym razem wstydzić za swe wojsko.
Przeciwnie, są z niego dumni, obecne walki porównują z operacją NATO w
Jugosławii.
Wojskowy cel czeczeńskiej kampanii wydaje się jasny - otoczyć zbuntowaną
republikę kordonem sanitarnym, zabezpieczającym Rosję przed rajdami kaukaskich
mudżahedinów i terrorystów, lotniczymi atakami zniszczyć ich kryjówki i magazyny
broni, w razie możliwości zlikwidować partyzanckich przywódców. Jak dotąd,
Rosjanie realizują niemal wszystkie swe cele według planu, punkt po punkcie.
Problem pojawi się jednak, jeśli do akcji znów wkroczą politycy, a wojna
stanie się tematem politycznych pojedynków.
Rosyjska armia wcale nie jest silniejsza niż przed pięcioma laty. Przeciwnie,
jest słabsza. A w przeciwieństwie do wojskowego, polityczny cel czeczeńskiej
kampanii nie jest do końca precyzyjny.
Czy rzeczywiście Rosjanie ograniczą się jedynie do wystawienia posterunków na
rzece Terek? Z wojskowego punktu widzenia zbudowanie kordonu sanitarnego i
zapędzenie mudżahedinów w góry wydaje się możliwe. Ale kto wie, czy rozochoceni
sukcesami wojskowi i politycy nie wpadną na pomysł, by znów spróbować szturmu na
Grozny?
Zainstalowanie w Groznym marionetkowego, prorosyjskiego rządu jest absurdem -
Czeczeni mogą być niezadowoleni z obecnych
przywódców, zmęczeni powojennym chaosem i bandytyzmem. Nigdy jednak nie
zaakceptują rządu przywiezionego w teczce z Moskwy.
Najnowsza z kaukaskich wojen znów toczy się w przeddzień ważnych elekcji w
Rosji - na grudzień zapowiedziano wybory do Dumy, na czerwiec - prezydenckie. W
tych drugich jednym z głównych pretendentów do kremlowskiego tronu będzie
premier Putin, namaszczony już przez Jelcyna na dziedzica. Polityczna demagogia
znów może wziąć górę nad chłodną kalkulacją, a rozsądek ustąpić miejsca emocjom.

Przegrana druga wojna w Czeczenii może oznaczać
dla Rosji konieczność ostatecznego pogodzenia się z utratą kaukaskiej prowincji.
Ale wojna wygrana niczego nie rozwiąże. Żeby zgodzili się pozostać w Rosji,
Czeczeni muszą tego chcieć, a nie być do tego
zmuszeni.
[-]

(szukano: Czeczenia)
© Archiwum GW, wersja 1998 (1) Uwagi
dotyczące Archiwum GW: [e-mail]