ActiveV2.dll
Rysunek 2. Schemat programowania z wykorzystaniem ActiveV2.dll
.PROGRAM pick_place(poz_pob, poz_odl) APPRO poz_pob, 30 BREAK
MOVES poz_pob BREAK
CALL chwytak_zam()
APPROS poz_pob, 30 BREAK
APPRO poz_odl, 30 BREAK
MOVE poz_odl BREAK
CALL chwytak_otw()
APPROS poz_odl, 30 BREAK
Pierwszym zadaniem było przetestowanie manipulatora w praktyce oraz poznanie jego możliwości ruchu, obrotów.
Zanim rozpocznie się pracę z CU, mimo wszystko warto najpierw zaznajomić się z elementarnymi funkcjami języka V+. Zaczęliśmy od wydania kilku prostych komend, np.:
APPRO, MOVE, BREAK, CALL itd. Robot wykonywał ruchy zgodnie z naszymi poleceniami.
Z punktu widzenia programistycznego, wykorzystanie biblioteki ActiveV2.dll jest bardzo wygodne. Posiada ona jednak dość sporą wadę. Za jej pomocą nie można bezpośrednio sterować ruchem członów manipulatora.
Rysunek 3. Przykładowy fragment kodu w V+
Dlatego w dalszej części projektu korzystamy z nieoficjalnej modyfikacji, która omija to ograniczenie poprzez edycję programu w V+. Modyfikacja ta została wykonana kilka lat temu przez członka koła naukowego.
Na stanowisku pracy mieliśmy do dyspozycji przykładowe aplikacje napisane w języku CU. Podstawowy program do obsługi pozwala na połączenie się z manipulatorem, ustawienie osi, kalibrację, wskazanie punktu itp. Poddaliśmy także analizie kody źródłowe programów do obsługi chwytaka i systemu wizji. Dzięki temu zaznajomiliśmy się (w stopniu podstawowym), z nowymi dla nas technologiami programowania m.in. Microsoft Speech SDK (przetwarzanie mowy), DirectX, Emgu CV (przetwarzanie obrazu).
Ten etap miał charakter głównie szkoleniowy i zapoznawczy. W trakcie oczekiwania na potwierdzenie zamówienia czujnika, rozpoczęliśmy już przygotowania do realizacji właściwej części projektu. W naszej aplikacji będziemy wykorzystywać język CU, biblioteki czujnika i manipulatora oraz środowisko
3/4