8748916398

Tekst N to również logiczno-dyskursywna całość. Jednak błędny szyk wyrazów i zdań wpłynął na nielogiczność niektórych wypowiedzi. Autor cytowanego fragmentu pozbawił go niemal (poza pierwszym zdaniem) elementów żartu czy ironii. To pogłębia niezbyt ciekawe ujęcie tematu uczniowskiej wypowiedzi felietonowej.

Analiza felietonów pozwala zauważyć, że głównym bohaterem był uczeń - sam autor lub wymyślona przez piszącego postać piętnastolatka. Zapewne sprzyjał temu temat: Codzienne życie ucznia. Wokół niego rozważana była mniej lub bardziej udanie szkolna egzystencja młodzieży.

Przykład D

•    Być uczniem, czy nie być? Oto jest pytanie, jak się okazuje, życie ucznia nie jest arkadią szczęśliwości, nie można mu odmówić zmęczenia, nudy czy stresu. Co dzień umysł jego poci się i krztusi z nadmiaru wpychanej mu wiedzy. Serce zaś rozpala uczucie radości, gdy zrobi komuś psikusa albo uczucie ogromnego smutku, gdy głodny szkolnego życia zaznajomi się z rozstrojem nerwowym i wrzodami żołądka. Prawdziwie jednak barwne życie uczeń zaczyna w pewien ciepły czerwcowy dzień. Wtedy to serce jego wyrywa się na łono natury, a umysł bierze L4.

Przykład N

•    Uczeń to taki młody człowiek, którego rozpoznać nie jest trudno. Najczęściej jego krzywy kręgosłup zakrywa olbrzymi wielkością i ciężarem plecak. Nogi młodzieńca są wątłe lub tęgie. Oczy też ma różne, ale bez wątpienia zwiększają się wówczas, gdy jest pytany. Zdarza się, że uczeń (bo o nim tu mowa) nosi kolczyk: w uchu, nosie lub kieszeni (...).

Cytowane wyżej fragmenty wskazują, iż autor pierwszego dobrze sobie radził z analizowaniem i uwypuklaniem cech wewnętrznych bohatera, zwracając równocześnie uwagę na jego intelekt i emocje. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że na 20% prac, jakie można było nazwać felietonami, tylko 10% stanowiły wypowiedzi, w których piszących interesowało wnętrze i ewentualne przeżycia bohatera. We wszystkich pozostałych przedstawiano cechy zewnętrzne - w podobny sposób, jak uczynił to autor drugiego fragmentu. Być może przyczyna tego tkwiła w braku uczniowskiej umiejętności analizowania przeżyć wewnętrznych postaci i nazywania jej stanów emocjonalnych.

Autor felietonu musi w sposób zdecydowany ujawniać swoje poglądy i zaangażowanie emocjonalne w poruszane zagadnienia. Dzięki temu można obserwować w tej formie wypowiedzi zarówno ekspresywne⁴¹, jak i impre-sywne funkcje dziennikarskiego tekstu. Badanie funkcji językowych felietonów uczniowskich rozpocznijmy od analizy pól znaczeniowych (por. Aneks

⁴¹ W. Pisarek, Frekwencja wyrazów..., s. 7-16.

101