9773563123

pomiarowego oraz zróżnicowania prędkości w rejestrowanych warstwach. W omawianych badaniach zasięg ten był rzędu 30 m. W wyniku opracowania pomiarów sejsmicznych określano przekrój sejsmiczny trójwarstwowy, a czasami dwuwarstwowy, związany z profilem wietrzeniowym ośrodka. Pierwszą jego warstwę stanowią gliny i rumosze skalne będące produktem wietrzenia chemicznego ośrodka i charakteryzujące się prędkościami fal sejsmicznych Vp=400-800 m/s. Drugą warstwę stanowi silnie zwietrzały i spękany flisz stanowiący strefę wietrzenia fizycznego, charakteryzujący się prędkościami fal sejsmicznych Vp=900-1900 m/s. Trzecia rejestrowana warstwa to lite skalne podłoże charakteryzujące się prędkościami Vp= 1700-4200 m/s. Określenie „lite” skalne podłoże należy traktować umownie. W strefach tektonicznych podłoże to jest silnie spękane, a czasami stanowi brekcję tektoniczną i może się charakteryzować prędkościami fal Vp nawet niższymi od charakteryzujących warstwę drugą, stanowiącą strefę wietrzenia fizycznego. Na zboczach osuwiskowych granice miedzy wymienionymi warstwami są zwykle powierzchniami poślizgu osuwisk.

Badania geoelektryczne

Badania geoelektryczne wykonano metodą elektrooporową wykorzystującą zróżnicowanie oporności elektrycznej ośrodka. Oporność ta uzależniona jest głównie od składu litologicznego i stopnia zawodnienia ośrodka. We fliszu zbudowanym z naprzemianległych warstw wysokooporowych piaskowców (rzędu 200    £2m)

i niskooporowych łupków (rzędu 20 Om) pomiary elektrooporowe umożliwiają wydzielenie w jego obrębie kompleksów litologicznych. W pierwszym przybliżeniu można przyjąć, że procentowa zawartość piaskowców w kompleksie fliszowym równa jest połowie oporności podanej w firn. Pomiary elektrooporowe umożliwiają również okonturowanie koluwiów osuwisk, które na zboczach fliszowych z przewagą piaskowców charakteryzują się podwyższonymi opornościami. W przypadku zboczy z przewagą łupków, koluwia często charakteryzuję się obniżonymi, w stosunku do otoczenia, opornościami.

Pomiary geoelektryczne wykonano metoda tomografii elektrooporowej. Metoda ta polega na wykonaniu cyklu pomiarów układem złożonym z kilkudziesięciu (40-80) elektrod pomiarowych rozłożonych w równych odstępach, w omawianym przypadku 5 m. Z tego układu elektrod aparatura pomiarowa wybiera w sposób automatyczny wszystkie możliwe kombinacje 4-ro elektrodowe spełniające warunki układu Schlumbergera. Wybrane zestawy

16