988046931

364 Tadeusz WILGAT

Prostokąt równoważny może być wykorzystany także do obliczenia przybliżonej wartości średniego nachylenia terenu w obrębię badanej powierzchni. Jej miara jest stosunek różnicy wysokości bezwzględnych terenu (maksymalna deniwelacja) w metrach do długości prostokąta równoważnego w kilometrach.

Zarys granic parku w planie wraz z obliczonymi wskaźnikami daj a podstawę do porównawczej charakterystyki kształtu parków. Najbardziej zwartymi powierzchniami wyróżniają sie dwa parki: „Bory Tucholskie” i Białowieski (ryc. 6a). W obu rozciągłość równoleżnikowa i południkowa niewiele sie miedzy sobą różnią. W „Borach Tucholskich” skrajne punkty leża w odległości ok. 9 km liczonej po południku i ok. 7 km po równoleżniku, a w Białowieskim odpowiednio ok. 12 km i ok. 8 km. W obu parkach nie ma ani enklaw, ani terenów chronionych poza głównym kompleksem, a granice sa nieskomplikowane i na długich odcinkach biegną prostolinijnie. Zwarty kształt i mała kretość granic znajdują odbicie w najmniejszych współczynnikach Graveliusa i najmniej zróżnicowanych długościach boków prostokąta równoważnego. Podobnymi cechami odznacza sie Park „Ujście Warty”, który od dwóch poprzednich różni sie tylko wydłużeniem. Jego rozciągłość w kierunku zbliżonym do równoleżnikowego (wzdłuż rzeki) wynosi ok. 19,5 km, a największa odległość mierzona po południku nie przekracza 10 km. Współczynnik Graveliusa jest również mniejszy od 2.

P*rt( NuT<lcwy Bory

Ryc. 6a. Zarysy granic parków narodowych: „Bory Tucholskie”, Białowieski, „Ujście Warty” Shapes of the following national parks: "Bory Tucholskie," Białowieski, "Ujście Warty"