1109810711

Sprawozdanie z egzaminu maturalnego 2014 w województwie pomorskim

Oto przykłady takiego niepoprawnego rozumowania.

.. Łiaurlś/ruź. . rKŁ.

\dUÓb\ 'Ą któ^Ot, pieMto- AJfkJw\

• ^ /, /„a £

{i, i, k, gj, \e,

• <rn

0 i" 1

i?/ f<5), :viM

H t), 8,(1, j

A - i _;

ki,^;

■11

SS1

Niektórzy natomiast pary zapisywali mniej formalnie, poprawnie ustalając ich liczbę. Oto przykład niepoprawnego rozwiązania z różnymi modelami probabilistycznymi i z prostym opisem tych modeli.

A- tawwftiue Hat ,i UótycU p<-e/i?vw jM k>₁₍*uo sP

n-{'i₁2,sA5,6,łi7 -----

^ Ig L J -f¹^ - U’Cyi«eJ

d X PW* "f^-

Ji £ PfAł= ł

. £ i • a 2 i J

Konsekwentnie co roku rozwiązania zawierające tego typu błąd (rozbieżność modeli probabilistycznych) - oceniane są na 0 punktów.

Tak samo jest w przypadku rozwiązań, w których zdający otrzymuje prawdopodobieństwo większe od 1. Konsekwencją tego błędu jest wynik 0 punktów za niepoprawne rozwiązanie.

Oto przykład takiego rozwiązania.

Tfc	=..13	,-vV-s *(	'■'W.- \| ^ a ~ (	ar
			■ rad
		- fcH :

Kolejnym błędem popełnianym przez część zdających było rozszerzenie zbioru zdarzeń elementarnych sprzyjających zdarzeniu A, najczęściej o sześć dodatkowych par. Część maturzystów zapisywała błędnie zbiór

A = {(5,1),(6,2),(7,1),(7,3),(8,2),(8,4),(1,5),(2,6),(1,7),(3,7),(2,8),(4,8)} albo też to

samo zaznaczała niepoprawnie w tabelce.

aa




		i



-Ł-	■£

SS