1109810928

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA - MŁODYM OKIEM TOM 8, 2014

Darrieus oraz Savonius, które swoje nazwy wzięły od nazwisk ich konstruktorów. Wybrane typy urządzeń zostaną zaprezentowane w kolejnych podrozdziałach artykułu.

4.1. Turbina wiatrowa Darrieus’a

Turbina wiatrowa Darrieus’a opatentowana została przez francuskiego konstruktora w 1931 r. Urządzenia te stosowane są po dziś dzień z różnymi wprowadzonymi modyfikacjami i usprawnieniami. Największa tego typu turbina znajduje się w Quebecku w Kanadzie (rysunek 7).

Rysunek 7. Turbina Darieus’a- Eoliennes Gaspesie, w Quebecku w Kanadzie

Źródło: http://upload.wikimedia.Org/wikipedia/commons/d/d7/Eoliennes_Gaspesie.jpg; data dostępu: 07.02.2014r.

4.1.1. Turbina wiatrowa H-rotor

Tzw. H-rotory, znane również jako turbiny H-Darrieus’a, stanowią odmianę turbiny Derrieus’a. Ich konstrukcja jest mniej skomplikowana w odniesieniu do rozwiązania początkowego, z powodu zastosowania prostych łopat wirnika. Urządzenie charakteryzuje duża sprawność pracy. Moce jednostkowe H-rotorów potrafią osiągnąć poziom 300 kW. Rozwiązanie konstrukcyjne bazuje na zastosowaniu maksymalnej odległości łopat od osi wirnika dla tego typu rozwiązania. Obrót powoduje stałą zmianę kąta natarcia łopat względem wiatru od wartości ujemnych przez optymalne, aż do przekroczenia punktów krytycznych. Schemat działania w uproszczonej postaci przedstawiony został na rysunku 8. Standardowo turbiny wyposażone są w dwie, bądź trzy łopaty wirnika. [3]

17