1155788189

studiów do lat pięciu tym studentom, którzy rozpoczęli studia w roku akademickim 1953/54 i w latach następnych na matematyce, fizyce, geofizyce, astronomii, chemii, biologii, geografii, filologiach: rosyjskiej, romańskiej; germańskiej, angielskiej, klasycznej. Równocześnie wprowadzono jednolite studia magisterskie na kierunkach: prawo, filologia polska, historia, historia sztuki, archeologia polska, archeologia śródziemnomorska, etnografia, bibliotekoznawstwo, dziennikarstwo; kierunku artystyczno-dydaktycznym, za-bytkoznawstwie i konserwatorstwie. Studiami pięcioletnimi objęto studentów I i II roku studiów w roku akademickim 1956/57²⁾. Studiami pięcioletnimi objęto więc też typowe kierunki nauczycielskie. Dzięki temu szkolnictwo mogło otrzymywać coraz lepiej merytorycznie przygotowanych do pracy nauczycielskiej absolwentów, przy czym w nowych planach studiów uwzględnione w większym wymiarze godzinowym elementy nauk pedagogicznych, metodykę nauczania przedmiotu głównego i praktykę pedagogicznq.

W latach sześćdziesiątych dokonano kolejnych zmian w szkolnictwie wyższym. W latach 1963—1965 położono nacisk na unowocześnienie treści i metod kształcenia i na intensyfikację studiów, przy jednoczesnym ich skracaniu na niektórych kierunkach studiów, np. matematyce, fizyce.

Zachodzące w latach sześćdziesiątych przemiany w zakresie szkolnictwa wyższego nie zdjęły z uniwersytetów obowiązku kształcenia nauczycieli, a przeciwnie - nawet go rozszerzyły, co szczególnie zaznaczyło się na studiach dla pracujących Kształcenie na poziomie magisterskim prowadziły też wyższe szkoły pedagogiczne (od 1954 r.), jednak ich udział w niektórych dyscyplinach był minimalny. Dlatego niektóre przedmioty nauczania w szkołach średnich obsadzane były głównie absolwentami uniwersytetów.

Z powyższego zestawienia (tabela 2) wynika, iż w uniwersytetach najwięcej absolwentów na studiach magisterskich wykształciły kierunki: pedagogika, biologia, chemia oraz historia. Należy podkreślić, iż uniwersytety były jedynymi szkołami wyższymi kształcącymi absolwentów filologii: angielskiej, germańskiej, romańskiej, klasycznej, białoruskiej, ukraińskiej, słowiańskiej.

Mimo że nie dysponujemy dokładnymi danymi o zatrudnieniu absc • wentów nauczycielskich kierunków studiów uniwersyteckich, warto zwróci:: uwagę na lata: 1957, 1958 i 1959, w których ponad 90% absolwentów podjęło pracę w różnych typach szkół. Zauważalne były tendencje wzrostu zatrudnienia od początku lat sześćdziesiątych w szkołach średnich, przy równoczesnym jego spadku w szkołach podstawowych.

Kształcenie uniwersyteckie nauczycieli odbywało się na kierunkach nauczycielskich oraz w sekcjach, wyodrębnionych w ramach danego kierunku

^1!' Dz. Urz. Min. Szk. Wyż. i CKK, 1956, nr 11, po z. 40.

³⁰ E. M a I e c z y ii s k a, Kilko uwag na temat zadań uniwersytetów w obliczu reformy szkolnej, „Życic Szkoły Wyższej", 1961, nr 4, s. 31—41.

147