1155788200

303 osoby. W 1973 r. w zwiqzku z reformg kształcenia nauczycieli Punkt Konsultacyjny Uniwersytetu Śląskiego w Warszawie uległ likwidacji. Dalszym kształceniem studentów omawianych kierunków zajęła się Politechnika Warszawska ⁷⁴.

Punkty konsultacyjne spełniły ważnq rolę przy powoływaniu nowych szkół wyższych. Punkty konsultacyjne Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Szczecinie i Zielonej Górze dały podstawę do utworzenia w tych miastach wyższych szkół nauczycielskich, a potem wyższych szkól pedagogicznych.

Zadaniem uniwersyteckich studiów dla pracujących, więc i zaocznych, było podnoszenie kwalifikacji kadr pracowników zatrudnionych w różnych działach gospodarki i kultury narodowej, w pierwszym rzędzie nauczycieli oraz pracowników administracji centralnej, terenowej i administracji przedsiębiorstw, a także pracowników placówek kulturalno-oświatowych.

Studia zaoczne ujęte zostały w ,,Ustawie o szkolnictwie wyższym i pracownikach nauki" z dnia 15 grudnia 1951 r., jak i w ,.Ustawie z dnia 5 listopada 1958 r. o szkolnictwie wyższym". Na podstawie ustawy z 5 listopada 1958 r. o szkolnictwie wyższym Minister Szkolnictwa Wyższego wydał w dniu 11 lipca 1960 r. zarzqdzenie o wprowadzeniu w uniwersytetach regulaminu studiów zaocznych. Regulamin ten obowiqzywał od 1 września 1960 roku ^Tr>. Jednolity regulamin studiów zaocznych w uniwersytetach zawierał zasady organizacyjne wprowadzone Zarzqdzeniem Ministra Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 stycznia 1955 r. w sprawie organizacji studiów zaocznych w uniwersytetach ⁷⁶. Postanawiał on, że studia zaoczne w uniwersytetach sq równorzędne studiom zwykłym, stanowiq jedna z form pracy dydaktycznej wydziału i majq trwać 5 lat, a na niektórych kierunkach sześć. Postanowienie o czasie trwania studiów zaocznych było o tyle ważne, że zmieniło dotychczas obowiqzujqcy limit czasowy z 6 na 5 lat. Dotychczas tylko studia prawnicze trwały 5 lat. Regulamin z 11 lipca 1960 r. odzwierciedla postanowienia zapadłe w trakcie obrad krajowej konferencji studiów dla pracujqcych. jaka odbyła się w Poznaniu w dniach 24—25 marca 1959 roku ⁷⁷. Miaia ona na celu podsumowanie kilkuletniego etapu prac na odcinku studiów dla pracujqcych w świetle aktualnych zadań wytyczonych przez III Zjazd PZPR w marcu 1959 r. Przyjęto też na konferencji zasadę nieprzestrzegania semestralnej organizacji studiów zaocznych, na rzecz organizacji całorocznej.

⁷⁴    MN-KN, Zostawienia dotyczgce ilości studentów w uniwersytetach.

⁷⁵    Dz. Urz. Min. Szk. Wyż., 1960, nr 8, poz. 30.

^7r* Dz. Urz. Min. Szk. Wyż. i CKK, 1955, nr 3, poz. 16. Zcrzqdzcniem tym rektorzy uniwersytetów zostali obarczeni odpowiedzialnością za całokształt pracy studiów zaocznych. Na dziekanów spadła odpowiedzialność za kierunek i treść nauczania. Dziekan miał kierować pracq studium za pośrednictwem kierownika studium. Praca dydaktyczna w studium zaocznym została powierzona właściwym katedrom. Ukończenie studiów zaocznych daje takie same uprawnienia jak ukończenie studiów dziennych.

^7/ Wyniki i realizację wysuniętych postulatów omówiła M. Kupczyk, op. cit s. 25—34.

166