653
W procesach trzeciej grupy występuje zarówno działanie sił kulombowskich, jak i sił jądrowych, nie powstaje jednak jądro złożone. W rezultacie takiego stycznego oddziaływania może nastąpić przejście jednego lub kilku nukleonów z jądra do jądra albo nawet równoczesna wymiana nukleonów.
Reakcje należące do trzeciej grupy będziemy nazywali reakcjami przejścia nukleonów (transfer reactions), w odróżnieniu od reakcji strippingu i pick-up^u z deuteronami lub protonami.
W związku z tym, że reakcje tego typu zachodzą na powierzchni jąder, należy oczekiwać, że wnikliwe badania pozwolą bliżej poznać powierzchniową strukturę jąder atomowych.
Rys. 1. Poglądowe przedstawienie oddziaływania ciężkich jonów z jądrami 1. Trajektoria oddziaływania z dużych odległości; 2. trajektoria oddziaływań prowadzących
do utworzenia jądra złożonego; 3. trajektoria oddziaływań stycznych
Z rozpraszania elektronów i protonów [9, 10] a także cząstek alfa [11] i ciężkich jonów [12] wiadomo, że powierzchnia jądra nie jest ostro ograniczona. Wokół jądra islnieje warstwa o grubości 1 2f, w której gęstość materii jądro
wej zmienia się od wartości maksymalnej do wartości bardzo malej. Brak jest również dokładnych informacji o rozmieszczeniu protonów i neutronów na powierzchni jąder. Należy sądzić, że reakcje przejścia, które zachodzą na powierzchni jąder winny być bardziej czułe na wszelkie zmiany struktury powierzcłmiowej niż procesy rozpraszania. W szczególności rozkłady kątowe i funkcje wzbudzenia produktów reakcji przejścia protonów i neutronów winny wskazywać na różnice w rozmieszczeniu protonów i neutronów na powierzchni badanych jąder.
Celem niniejszego artykułu jest zapoznanie czytelnika z dotychczasowym stanem badań nad reakcjami przejścia mikleonów.
2. Stosowane metody eksperymentalne w reakcjach przejścia nukleonów
Badanie reakcji jądrow\ ch wywołanych ciężkimi jonami utrudnione jest przez fakt, że w reakcjach tych powstaje znaczna liczba produktów tak przez stadium jądra złożonego jak i przez reakcje przejścia nukleonów. Tak na przykład