1148442619

Typ	Krótki opis
logical	Logical array of true and false values
char	Characters array
numeric	Integer or float ing-point array
integer	Signed or unsigned integer array
int8	8-bit signed integer array
uint8	8-bit unsigned integer array
intl6	16-bit signed integer array
uintlb	16-bit unsigned integer array
int32	32-bit signed integer array
uint32	32-bit unsigned integer array
int64	64-bit signed integer array
uint64	64-bit unsigned integer array
float	Single- or double-precision floating-point array
single	Single-precision floating-point array
double	Double-precision floating-point array
celi	Celi array
struct	Structure array
functionJiandle	Function handle
’class_name’	Custom MATLAB object class or Java class

Tabela 1: Podstawowe typy danych w Matlab’ie

•    intmax

•    realmax

Uzupełniającą te informacje jest funkcja eps. Jej wartością jest dokładność z jaką przeprowadzane są obliczenia a dokładniej różnica pomiędzy podaną liczbą na następną większą od niej liczbą zmiennoprzecinkową. Poniżej kilka przykładów zastosowania funkcji eps:

double precision eps(1/2) = 2*(-53) eps(l) = 2‘(-52) eps(2) = 2~(-51) single precision

eps(single(1/2)) = 2“(-24) eps(single(l)) = 2*(-23) eps(single(2)) = 2"(-22)

3.5 Format wyjścia oraz funkcje wyjścia

Standardowo wyniki obliczenia w Matlabie są wyświetlane do pięciu miejsc po przecinku. Odpowiada to poleceniu format short. Jest to tzw. format stałoprzecinkowy. Zwiększenie dokładności do piętnastu miejsc po przecinku wymaga podania opcji long dla polecenia format. Polecenie to pozwala na wyświetlanie liczba w postaci szesnastkowej (format hex) oraz w postaci ułamków format rat jednak tylko dla małych liczb.

Większa dokładność obliczeń można wymusić poprzez polecenie vpa np.: vpa(pi, 1000) oblicza wartość liczby TT do tysięcznego miejsca po przecinku.

Choć po wpisaniu samej nazwy zmiennej Matlab wyświetli wartość jaką jest w niej przechowywana, w skryptach taki sposób wyświetlania wartości nie jest poprawny. Do wyświetlania własnych komunikatów można zastosować dwa polecenia disp oraz sprintf.

Polecenie disp przyjmuje za argument wyrażenie lub zmienną przeznaczoną do wyświetlenia np.: disp(a). Dopuszczalnym argumentem jest ciąg znaków objęty apostrofami: np.: disp(’ jakiś tekst ’). Gdy istnieje potrzeba wyświetlenia kilku zmiennych to należy stosować operator konkatencji ciągów znaków reprezentowany

6