1155786406

71

Wkład Prof. dr inż, Stanisławę Fryzego,

(cCn ^{= Arg}£^n} ) ♦ wzajemnie ortogonalne, gdyż ( i_R, i_r ) a 0, a więc ok^::i-dowe, których wartości skuteczne spełniają relację

II i II² = Hi_K II ² ♦ lli_rll ²

prowadzącą do równania mocy

c^d2l= a - II»II II HII • «_P - Ml‘,1 •    (3o)

Uważają oni, że wielkość Q_r powinna być uznana za moc bierną w obwodach

0    przebiegach odkształconych, jednak brak w równaniu mocy [29] mocy czynnej P pozbawiał tę koncepcję atrakcyjności.

Obserwuje się w tym okresie także powrót do pewnych elementów idei prof. Pryzego, przy czym jej ponowne odkrywanie odbywa się poprzez Niemcy, gdzie jest najbardziej znana dzięki oryginalnej publikacji w ETZ [3] oraz cytowaniu jego definicji w normie DIN 40110/0ct«, 1975 pt. "./echsel-stromgrdssen^M.

Elementy koncepcji prof. Fryzego widoczne są wyraźnie w teorii *... Depen-brocka [23], opublikowanej w 1979 r w której wyodrębnia on z napięcia harmoniczną podstawową.

u_g = ^ui « U^cosffiJ.jt +0^)    (31)

1    resztę

(32)

a następnie rozkłada prąd źródła na sześć składowych, definiowanych względem napięć u i a w sposób podobny do definicji prof. Fryzego.

Mianowicie

(33)

gdzie

(34)

A

1