lub jej wielokrotności.
Koncentratory klasyfikujemy w zależności od kształtu linii lub krzywej, według której wykonana została jego powierzchnia tworząca. Rozróżniamy koncentratory: dwuwalcowe, walcowo-stożkowe, stożkowe, eksponencjalne, katenoidalne.
Zwiększenie amplitudy drgań przez koncentrator określamy jako stosunek jego dwóch powierzchni czołowych. Maksymalne zwiększenie amplitudy drgań jakie można uzyskać za pomocą koncentratorów, może być dziewięciokrotne. Zwiększenie uzależnione jest od typu koncentratora.
Falowody różnią się tym od koncentratorów, że przenoszą falę drgań, nie zwiększając jej amplitudy.
Istotnym zagadnieniem jest sposób łączenia ze sobą poszczególnych części układu akustycznego. Najczęściej, ze względów funkcjonalnych, stosuje się połączenia gwintowe, mimo iż lepsze właściwości akustyczne można osiągnąć w przypadku połączeń nierozłącznych, np. twardego lutowania. Stosowanie połączeń rozłącznych uwarunkowane jest tym, że poszczególne elementy układu akustycznego są w czasie strojenia układu, wielokrotnie demontowane. Ponadto narzędzia w przypadku np. drążenia, stosunkowo szybko zużywają się i konieczna jest ich łatwa wymiana.
Maksymalną sprawność układu akustycznego, uzyskuje się, gdy częstotliwość prądu z generatora ultradźwiękowego odpowiada częstotliwości drgań własnych przetwornika czyli w warunkach rezonansu.
3. Drążenie ultradźwiękowe
3.1. Zastosowanie drążenia ultradźwiękowego
Drążenie ultradźwiękowe jest to technologia umożliwiająca wykonywanie otworów zarówno o przekroju kołowym, jak i o skomplikowanych kształtach w twardych i kruchych materiałach. Metoda ta umożliwia również wykrawanie elementów z tych materiałów, a także obróbkę nieprzelotowych otworów
0 profilowanym dnie jak i profilowanych kształtów wypukłych. Podczas obróbki odwzorowany zostaje kształt narzędzia, co zapewnia łatwość wykonania nawet skomplikowanych kształtów.
Materiały najbardziej podatne na obróbkę ultradźwiękową to szkło, kwarc, ceramika, grafit, krzem, german, ferryty, diament oraz inne kamienie szlachetne
1 półszlachetne. Znacznie gorsza jest obrabialność węglików spiekanych i hartowanej stali. Natomiast niemożliwa jest obróbka takich materiałów jak nie hartowana stal, mosiądz, duraluminium i innych metali.
Obróbka znalazła, zastosowanie między innymi, w takich gałęziach wytwórczości jak wycinanie krążków ze szkła optycznego do dalszej obróbki soczewek, cięcia i wycinania elementów półprzewodnikowych z kryształów kwarcu i ger-