1468550835

Sustainable Design, Surrey Institute of Art and Design.

Weryfikując projekt należy na każde z podanych wyżej pytań odpowiedzieć: „Tak", „Nie” lub „Nie dotyczy”. Wnioskowanie na podstawie zbioru odpowiedzi o stopniu proekologicznego przystosowania projektu jest dość trudne, a w przypadku porównywania dwóch projektów wymaga wręcz wiedzy eksperta.

3.3. Metoda wskaźnika ekologicznego

Metoda wskaźnika ekologicznego bazuje na specjalnie zdefiniowanym wskaźniku ekologicznym wyrobu. Metoda ta podobnie jak metoda listy weryfikującej może być użyta do sprawdzenia proekologicznej poprawności projektu, oraz może być użyta do porównania dwóch różnych projektów .

Przykładem wskaźnika ekologicznego wyrobu jest wskaźnik ECO-99 opracowany przez Pre Consultants BV dla firmy Philips.

Wskaźnik ECO-99 jest kompleksową miarą oceny proekologicznego dostosowania wyrobu zorientowaną na szkody, jakie spowodować może produkcja wyrobu i jego oddziaływania na środowisko naturalne w całym cyklu życia. Dla danego projektu wyrobu możliwe jest wyznaczenie wartości liczbowej tego wskaźnika. Wybierając wskaźnik ECO-99 bazowano na określeniu wpływu poszczególnych pierwiastków i związków stosowanych w produkcji na środowisko naturalne. Skutki tych oddziaływań, a w szczególności powodowane przez nie szkody, stanowią kryteria, według których wyznacza się wartość liczbową tego wskaźnika.

W celu efektywniejszego wykorzystania wskaźnika ECO-99 opracowano wspomagane komputerowo narzędzie do oceny cyklu życia wyrobu, jakim jest program SimaPro 4.0. Narzędzie to umożliwia łatwe wyprowadzanie danych wymaganych do wykonania oceny projektu, w tym umożliwia wyznaczenie wartości liczbowej wskaźnika ECO-99 i porównanie dwóch różnych projektów wyrobu.

W porównaniu z metodą weryfikacji listy, metoda wskaźnika ekologicznego jest zdecydowanie skuteczniejsza, co wynika głównie z możliwości pozyskiwania danych o ocenianym projekcie.

3.4. Metoda intuicyjna

Często projektant może kształtować własności ekologiczne projektowanego wyrobu bez wykonywania bardzo wnikliwej analizy oddziaływań i skutków. Wystarczy w tym celu zastosować metodę intuicyjną, której podstawą są ogólnie znane prawdy. W większości przypadków, stosując wiele elementarnych reguł, można poprawnie rozstrzygnąć pojawiające się w procesie projektowania dylematy i stworzyć projekt wyrobu o określonych zaplanowanych własnościach ekologicznych. Poniżej podano kilka przykładowych reguł, wraz z objaśnieniem.

Reguła 1. Nie projektuj wyrobu

Nie należy projektować samego wyrobu, lecz projekt i jego własności w poszczególnych etapach cyklu życia. Należ}' przeanalizować wszystkie procesy, jakie mogą wystąpić podczas cyklu życia wyrobu łącznie z zagospodarowaniem zużytego wyrobu. Prostym sposobem dokumentowania wykonanej analizy może być macierz SET (Surowce, Energia, Toksyczność). W macierzy SET należy zapisać oceny analizowanych procesów.

Przykład uproszczonej macierzy SET podano poniżej.