1588093933

Rozdział 1.

Zagadnienia wprowadzające

1. Polityka a zadania publiczne

Administracja rządowa i samorządowa wykonują zadania publiczne. Liczba tych zadań stale rośnie, stąd i jej rola odpowiednio wzrasta. Od jakości jej kadr, ich kwalifikacji i kompetencji zależy coraz więcej w życiu każdego obywatela. Najogólniej administracja publiczna to system jednostek organizacyjno-terytorialnych, wzajemnie powiązanych i współzależnych, powołanych na mocy odpowiednich przepisów konstytucyjnych i ustaw, do wykonywania funkcji władczych i zarządczych (administrowania). Natomiast administrowanie to rządzenie, kierowanie i zarządzanie zgodne z wykładnią prawną i prakseologiczną - zakładającą wysokie kompetencje i sprawność organów i personelu administracyjnego^{1 2}.

W świetle powyższego warto więc przypomnieć konstatację twórcy polskiej szkoły prakseologii - T. Kotarbińskiego, który pisał, że warunkiem istnienia całości zorganizowanej (tj. administracji publicznej) jest sprawność jej działania i dążenie do zrealizowania określonych celów . Warto również zwrócić uwagę i na tę podstawową prawdę związaną z powyższym stwierdzeniem, iż brak precyzji w podziale zadań w administracji publicznej (i jej personelu) wpływa negatywnie na działalność organizacji jednostek administracyjnych, a także i na to, że sprawne działanie danej jednostki administracji publicznej wymaga dobrej znajomości zasad prawno-statutowych, organizacyjnych i celów działania jednostek nadrzędnych. Znajomość taka ułatwia wnikanie w sens otrzymywania z góry poleceń (zarządzeń) oraz zachowanie właściwej linii postępowania w tych przypadkach, gdzie owych poleceń brakuje czy też są niekompletne bądź nie dość jasne³.

Uwagi te, choć sformułowane względnie dawno, nie straciły na swojej aktualności i obecnie, w czasach szybkich zmian globalizacyjnych, w warunkach niestabilności systemowej - społecznej, gospodarczej itd., a w ślad za tym administracyjnego zarządzania. Stąd aktualnie nośne jest hasło zarządzania zmianą, które w odniesieniu do aparatu administracyjnego oznacza, że musi być coraz bardziej sprawny, adekwatnie do tych zmienionych warunków. Dlatego też państwo (władze centralne) powinno wykazywać się stosowną umiejętnością zarządzania zasobami administracji publicznej i posiadać odpowiedni program jej rozwoju instytucjonalnego.

1

   Por. S. Kowalewski, 1982: Nauka o administrowaniu, Warszawa, s. 12-15; T. Pszczołowski, 1978: Mała encyklopedia prakseologii i teorii organizacji, Warszawa, s. 335-336.

2

   Por. T. Kotarbiński, 1973: Traktat o dobrej robocie, Warszawa, s. 103-104.

3

   Por. S. Kowalewski, 1982: op. cit.., s. 250-253; patrz także: T. Pszczołowski, 1978: Organizacja od dołu do góry, Warszawa, s. 184 i n.; W. Kieżun, 1978: Funkcje i organizacja pracy kierowniczej, Warszawa, s. 82.