2.4. Bank genów (bank/biblioteka genomowa) na wektorze plazmidowym
Ogólny schemat konstruowania banków genów jest przedstawiony powyżej. Etap istotny z punktu widzenia możliwości znalezienia w banku całych genów (oczywiście dotyczy to genów o stosunkowo małych rozmiarach - prokariotrycznych i z niższych Eukaryota, np. drożdży) to sposób uzyskiwania fragmentów genomowego DNA. Użycie szóstkowego enzymu restrykcyjnego, który został zastosowany do linearyzacji wektora eliminuje możliwość klonowania pełnych genów, w obrębie których znajduje się miejsce cięcia dla tego enzymu. Aby uzyskać bardziej losową fragmentację wykorzystywane są dwa podejścia: 1) fragmentacja mechaniczna, a następnie dodanie na końcach adaptorów z odpowiednimi lepkimi końcami i 2) niepełne trawienie enzymem czwórkowym, który daje takie same lepkie końce co enzym szóstkowy zastosowany do strawienia wektora (np. para enzymów SauiPJBamYO., patrz wyżej). Strategia 2) jest zilustrowana poniżej:
S S/B |
S |
S/B S |
S S: Sau3A |
i i |
i |
1 4- |
4- S/B: Sau3AJBamW\ |
fragment genomowego DNA |
I klonowany gen | |
| niepełne trawienie Sau3A i izolacja mieszaniny fragmentów | o wielkości ok. 5-10 kb (np. poprzez wirowanie w gradiencie 4- sacharozy albo izolację z żelu)
Fragmenty zaznaczone gwiazdką zawierają cały gen.