Próba udarności polega na złamaniu jednym uderzeniem spadającego młota wahadłowego próbki z karbem w środku i podpartej obydwoma końcami. Energia zużyta na złamanie próbki wyrażona jest w dżulach i jest ona miarą udarności badanego materiału.
Próbki do badań udarności określone są poprzez odpowiednie normy. Standardowa próbka powinna mieć długość 55 mm oraz przekrój kwadratowy 10x10 mm. W połowie długości próbki znajduje się jeden z dwu rodzajów karbów:
• karb w kształcie litery V o kącie 45° i głębokości 2 mm. Promień zaokrąglenia dna wynosi 0.25 mm
55
CN
4 45° >
• karb w kształcie litery U o głębokości 5 mm i promieniu zaokrąglenia dna 1 mm 55
Omówione próbki powinny być obrobione mechanicznie.
Standardowe badanie powinno odbywać się przy początkowej energii maszyny 300 ± 10 J przy zastosowaniu próbki o standardowych wymiarach. Energię zużytą na złamanie próbki oznacza się:
• KU dla próbki z karbem U
• KV dla próbki z karbem V
Podczas badania próbka powinna leżeć na podporach w taki sposób, aby odległość płaszczyzny symetrii karbu (środka karbu) od płaszczyzny symetrii podpór była nie większa niż 0.5 mm. Uderzenie młota następuje po przeciwnej stronie karbu, który jest inicjatorem pęknięcia. Temperatura w czasie badania powinna wynosić 23°C ± 5°C. Jeżeli próba ma być przeprowadzona w innej temperaturze niż pokojowej powinna być ona zanurzona w ośrodku oziębiającym bądź ogrzewającym na czas pozwalający na osiągnięcie równomiernej